Plus Two

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Business Studies Notes Chapter 5 Organising.

Kerala Plus Two Business Studies Notes Chapter 5 Organising

Organising

Organising is one of the most important functions of management, which includes

1. Identifying and grouping the work to be performed.
2. Defining and delegating authority and responsibility.
3. Establishing relationships for the purpose of accomplishing objectives.

Step in the Process of Organising

1) Division of Work: The first step in the process of organising involves identifying and dividing the work that has to be done. Division of work leads to specialisation!
2) Departmentation: The second step is to group similar or related jobs into larger units, called departments. The grouping of activities is known as departmentation.
3) Assignment of duties: The next step is to allocate the work to various employees according to their ability and competencies.
4) Establishing authority – responsibility relationship: The last step is creation of authority – responsibility relationship among the job positions. It helps in the smooth functioning of the organisation.

Importance of Organising

• Specialisation: Since the activities are divided into convenient jobs, and are assigned to a particular employee, it leads to specialisation, more productivity and efficiency.
• Clarity in working relationship: It helps in creating well defined jobs and also clarifying authority – responsibility relationship between the superior and subordinates.
• Optimum utilisation of resources: The proper assignment of jobs avoids overlapping of work and also makes possible the best use of resources.
• Adaptation of change: It allows a business enterprise to adapt itself according to changes in the business environment.
• Effective administration: Clarity in working relationships enables proper execution of work and brings effectiveness in administration.
• Development of personnel: Organising stimulates creativity amongst the managers and subordinates.
• Expansion and growth: Organising helps in the growth and diversification of an enterprise by adding more job positions, departments and product lines.

Organisational Structure

The organisation structure can be defined as the framework within which managerial and operating tasks are performed. It specifies the relationships between people, work and resources.

Span of Management: Span of management or span of control refers to the number of subordinates that can be effectively managed by a superior.

Types of Organisation Structures

The organisational structure can be classified under two categories.

1. Functional Organisation
2. Divisional Organisation

1. Functional Structure: The functional structure is formed by grouping together the entire work to be done into functional departments. Eg. Production department, marketing department, etc.

Advantages:

• It promotes division of work which leads to specialisation.
• It promotes control and coordination within a department.
• It helps in increasing managerial and operational efficiency and this results in increased profit.
• It helps to reduce duplication of effort.
• It makes training of employees easier.
• It ensures that different functions get due attention

Disadvantages:

• Each departmental head gives more importance to their departmental objectives than overall organisation objectives.
• In large functional organisations, taking quick decisions and co-ordination become difficult.
• Inter departmental conflicts may arise in the absence of clear separation of responsibility.

2. Divisional Structure: Grouping of activities on the basis of different product manufactured are known as divisional structure of organisation. Each division has a divisional manager responsible for performance. Each division is multifunctional because within each division functions like production, marketing, finance etc. are performed together to achieve a common goal.

Advantages:

• Each division functions as an autonomous unit which leads to faster decision making.
• It helps in fixation of responsibility in cases of poor performance of the division
• It helps to develop the skill of the divisional head.
• It facilitates expansion and growth as new divisions can be added without interrupting the existing operations.

Disadvantages:

• Conflict may arise among different divisions with reference to allocation of funds.
• It may lead to increase in costs since there may be a duplication of activities across products.
• It is not suitable for small organisations.

Differences between Functional and Divisional Structure

Functional Structure:

1. Formation is based on functions
2. Functional specialisation
3. Difficult to fix responsibility on a department
4. It is economical
5. Suitable for small organisation

Divisional Structure:

1. Formation is based on product lines.
2. Product specialisation
3. Easy to fix responsibility for performance
4. It is costly.
5. Suitable for big organisation

Formal Organisation

Formal organisation refers to an organisation structure which is deliberately created by the management to achieve the objectives. It is a system of well-defined job in terms of authority, responsibility and accountability.

Features:

• It is deliberately created by the top management to achieve the objectives.
• It is based on division of labour and specialisation.
• It is impersonal – Does not take into consideration emotional aspect of employees.
• It clearly defines the authority and responsibility of every individual.
• The principle of scalar chain is followed in formal organisation.

Advantages:

• It is easier to fix responsibility since mutual relationships are clearly defined.
• Clear determination of duties, authorities and responsibilities. It helps in avoiding duplication of effort.
• Unity of command is maintained through an established chain of command.
• It provides stability to the organisation.
• Co-ordination and control become easy.

Disadvantages:

• While following scalar chain and chain of command, actions get delayed in formal structure
• Formal organisational structure does not give importance to psychological and social need of employees.
• Formal organisation structure is very rigid. It reduces the creativity of employees in the organisation

Informal Organisation

Informal organisation refers to relationship between individuals in the organisation based on interest, personal attitude, emotions, likes, dislikes etc. The network of social groups based on friendship is called informal organisation.

Features:

• It originates from within the formal organisation as a result of personal interaction among employees.
• It has no written rules and procedures.
• It does not have fixed lines of communication.
• It is not deliberately created by the management.
• It has no definite structure.

Advantages:

• There can be faster spread of communication.
• It helps to fulfil the social needs of the members and this enhances their job satisfaction.
• Top level managers can know the real feedback of employees on various policies and plans.

Disadvantages:

• It spreads rumours.
• If informal organisation opposes the policies and changes of management, then it becomes very difficult to implement them in organisation.
• Informal organizations lead to conflicts among employees.

Difference between Formal Organisation and Informal Organisation

Delegation of Authority

Delegation means the granting of authority to subordinates to operate within the prescribed limits. It enables the manager to distribute his workload to others so that he can concentrate on important matters.

Elements of Delegation:

• Authority: Authority refers to the right of an individual to command his subordinates and to take action within the scope of his position. Authority flows from top to bottom. Authority determines the superior subordinate relationship in an organisation.
• Responsibility: Responsibility is the obligation of a subordinate to properly perform the assigned duty. Responsibility flows upwards, i.e., a subordinate will always be responsible to his superior.
• Accountability: Accountability implies being answerable for the final outcome, i.e., subordinate will be accountable to a superior for satisfactory performance of work.

Importance of Delegation of Authority:

• Reduces the work load of managers: The managers are able to function more efficiently as they get more time to concentrate on important matters.
• Employee development: Delegation empowers the employees by providing them the chance to use their skills, gain experience and develop themselves for higher positions.
• Motivation of employees: Responsibility for work builds the self-esteem of an employee and improves his confidence. He feels encouraged and tries to improvers performance.
• Facilitation of growth: Delegation helps in the expansion of an organisation by providing a ready workforce to take up leading positions in new ventures.
• Superior-subordinate relations: Delegation of authority establishes superior-subordinate relationships, which are the basis of hierarchy of management.
• Better co-ordination: The elements of delegation – authority, responsibility and accountability help to avoid overlapping of duties and duplication of effort.

Difference between Authority, Responsibility and Accountability

Decentralisation

Decentralisation refers to a systematic dispersal of authority to the lower levels of the organisation. Here decision making authority is shared with lower levels in the organisation.

Centralisation and Decentralisation: An organisation is centralised when decision-making authority is retained by higher management levels whereas it is decentralised when such authority is delegated to lower levels of management. There must be a balance between centralisation and decentralisation.

Importance of Decentralisation:

1. Decentralisation helps to promote confidence amongst the subordinates.
2. It is a means of trained manpower
3. It helps in quick decision making.
4. It reduces the burden of top executives.
5. It helps to increase productivity and more returns.
6. It helps in maintaining effective control.

Difference between Delegation and Decentralisation

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Business Studies Notes Chapter 4 Planning.

Kerala Plus Two Business Studies Notes Chapter 4 Planning

Planning – Meaning

Planning is deciding in advance what to do and how to do. It is one of the basic managerial functions. Planning is closely connected with creativity and innovation. Planning involves setting objectives and developing appropriate courses of action to achieve these objectives.

Importance of Planning

• Planning provides directions: By stating in advance how work is to be done planning provides direction for all actions.
• Planning reduces the risk of uncertainty: Planning enables an organisation to predict future events and prepare to face unexpected events.
• Planning reduces wasteful activities: Planning serves as the basis of co-ordinating the activities and efforts of different departments and individuals. It helps to eliminate useless and redundant activities.
• Planning promotes innovative ideas: Since planning is thinking in advance, there is scope for finding better and different methods to achieve the desired objectives.
• Planning facilitates decision making: Planning helps in decision making by selecting the best alternative among the various alternatives.
• Facilitates control: Planning provides the basis for control. Planning specifies the standard with which the actual performance is compared to find out deviation and taking corrective action.

Features of Planning

• Planning is goal oriented
• It is the primary function of management
• It is required at all levels of management
• Planning is a continuous process
• Planning is futuristic (forward looking)
• It is a decision making function
• It is a mental process

Limitations of Planning

• Planning makes the activities rigid.
• Long term plans are insignificant in the rapidly changing business environment.
• It reduces creativity.
• It involves cost.
• It involves a lot of time.
• Planning does not guarantee success.

Planning Process (Steps in Planning)

1) Setting Objectives: The first step in planning is setting objectives. Objectives may be set for the entire organisation and for each department. The objective must be specific and clear.
2) Developing premises: Planning is based on certain assumptions about the future. These assumptions are called planning premises. Forecasting is important in developing planning premises.
3) Identifying alternative courses of action: The next step in planning is to identify the alternative courses of action to achieve the objectives.
4) Evaluating alternative Courses: The pros and cons of various alternatives must be evaluated in terms of their expected cost and benefits.
5) Selecting an alternative: After evaluating the alternatives the manager will select that alternative which gives maximum benefit at minimum cost.
6) Implement the plan: Implementation of plan means putting plans, into action so as to achieve the objectives of the business.
7) Follow up action: Plans are to be evaluated regularly to check whether they are being implemented and activities are performed according to schedule.

Types of Plans

1) Single use plan: A single use plan is developed for a one-time event or project. Such plans are not to be repeated in future. E.g. budgets, programmes, projects, etc.
2) Standing plan: A standing plan is used for activities that occur regularly over a period of time. E .g. policies, procedures, methods and rules.

Plans can be classified as Objectives, Strategy, Policy, Procedure, Method, Rule, Programme and Budget.

• Objectives: Objectives are the ends, towards which activity is aimed at for the accomplishment of organizational goals. Objective should be measurable in quantitative terms.
• Strategy: Strategy is a comprehensive plan for accomplishing an organization objectives. This comprehensive plan will include determining long term objectives, adopting a particular course of action and allocating resources.
• Policy: Policy is a broad statement formulated to provide guidelines in decision making.
• Procedure: Procedure is a chronological sequence or steps to be undertaken to enforce a policy.
• Method: Methods provide detailed and specific guidance for day-to-day action.
• Rule: Rules are prescribed guidelines for conducting an action.
• Programme: Programme includes all the activities necessary for achieving a given objective Programmes are the combination of goals, policies, procedures and rules.
• Budget: A budget is a statement of expected results expressed in numerical terms.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Business Studies Notes Chapter 3 Business Environment.

Kerala Plus Two Business Studies Notes Chapter 3 Business Environment

Meaning of Business Environment

The term ‘business environment’ means the sum total of all individuals, institutions and other forces that are outside the control of a business enterprise but that may affect its performance.

Features of Business Environment

• Totality of external forces: Business environment is the sum total of all the forces/ factors external to a business firm.
• Specific and general forces: Specific forces includes investors, competitors, customers, etc. who influence business firm directly while general forces includes social, political, economic, legal and technological conditions which affect a business firm indirectly.
• Interrelatedness: All the factors of a business environment are closely interrelated.
• Dynamic: Business environment is dynamic in nature which keeps on changing with the change in technology, consumers fashion and tastes etc.
• Uncertainty: Business environment is uncertain as it is difficult to predict the future environmental changes.
• Complexity: Environment is a complex phenomenon that is relatively easier to understand in parts but difficult to grasp in its totality.
• Relativity: Business environment is a relative concept since it differs from country to country and region to region.

Importance of Business Environment

1. Identification of opportunities: Environment provides numerous opportunities for business success. Early identification of opportunities helps an enterprise to be the first to exploit them.
2. Identification of threats: Environmental awareness help managers to identify various threats on time and serves as an early warning signal.
3. Tapping useful resources: Business environment helps to know the availability of resources and making them available on time.
4. Coping with rapid changes: Environmental scanning enables the firms to adapt themselves to the changes in the market.
5. Assistance in planning and policy formulation: Environmental understanding and analysis is the basis for planning and policy making.
6. Improving performance: Environment scanning helps an organisation in improving its performance

Dimensions of Business Environment

1) Economic Environment: Interest rates, inflation rates, changes in disposable income of people, stock market indices and the value of rupee are some of the economic factors that can affect the business enterprise.
2) Social Environment: The social environment of business includes the social forces like customs and traditions, values, social trends, literacy rate, educational levels, lifestyle, etc.
3) Technological Environment: Technological environment consists of new products, new technologies, new approaches to product, new methods and equipments, etc.
4) Political Environment: Political environment includes constitution, political parties and their ideology, types of govt., political stability, attitude towards business, etc,
5) Legal Environment: Legal environment includes various legislations passed by the central, state or local government.

Economic Environment in India

As a part of economic reforms, the Government of India announced a new industrial policy in July 1991. The broad features of this policy were as follows.

• The government reduced number of industries under compulsory licensing to six.
• The role of public sector was limited only to four industries.
• Disinvestment was carried out in case of many public sectors industrial enterprises
• Policy towards foreign capital was liberalized
• Automatic permission was granted for technology agreements with foreign component.
• Foreign Investment Promotion Board (FIPB) was set up to promote and channelize foreign investment in India.

Liberalisation

Liberalization of economy means to free it from direct control imposed by the government. Liberalisation of the Indian industry has taken place with respect to the following.

• Abolishing licensing requirement in most of the industries
• Freedom in deciding the scale of business activities
• Removal of restrictions on the movement of goods and services
• Freedom in fixing the prices of goods and services
• Reduction in tax rates
• Simplifying procedures for imports and exports
• Attract foreign capital and technology to India.

Privatisation

Privatisation means transfer of the public sector enterprises to the private sector. The role of private sector is encouraged.

This can be done in two ways.

1. Disinvestment of a part of the shares held by the government in public sector units.
2. Dereservatiion of areas formerly reserved for the public sector.

Globalization

Globalisation means the integration of the various economies of the world leading towards the emergence of a cohesive global economy.

Features of Globalisation:

1. Free flow of goods and services across nations
2. Free flow of capital across nations
3. Free flow of information and technology
4. Free movement of people across borders

Impact of Government Policy Changes on Business and Industry

The government policy of liberalisation, privatisation and globalisation has made a definite impact on the working of enterprises in business and industry in terms of the following.

• Competition for Indian firms has increased.
• The customer’s wider choice in purchasing better quality of goods and services.
• Rapid technological advancement has changed/ improved the production process.
• Enterprises are forced to continuously modify their operations.
• Need for Developing Human Resources arise.
• There is a shift from production oriented concept to market oriented concept.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Business Studies Notes Chapter 2 Principles of Management.

Kerala Plus Two Business Studies Notes Chapter 2 Principles of Management

Nature of Principles of Management

Principles of management are statements of fundamental truth which provides guidelines for management decision making and action. The nature of management principles are:

1. Universal applicability: Management principles ha/e universal application in all types of organizations.
2. General guidelines: The principles are guidelines to action.
3. Formed by practice and experimentation: The principles of management are formed by experience and experimentation of managers.
4. Flexible: The principles of management are not rigid. They are flexible and can be modified according to the situation.
5. Influencing human behaviour: Management principles aim at influencing behaviour of human beings.
6. Cause and effect relationship: The principles of management establish the relation between the cause and effect.

Significance of the Principles of Management

1) Increase efficiency: The understanding of the management principles provides guidelines to the managers for handling effectively the complex problems.
2) Optimum utilization of resources: The principles of management helps in the optimum utilization of resources through division of work, delegation of authority, etc.
3) Scientific decision: Management principles help in thoughtful decision-making. Such decisions are free from bias and prejudices.
4) Meeting the changing environmental requirements: Management principles are flexible and can be modified to meet changing requirements of environment.
5) Fulfilling social responsibility: Management principles help the managers to fulfill the social responsibilities towards the society.

Taylor’s Scientific Management

Fredrick Winslow Taylor (1856-1915) is known as the Father of Scientific Management. His book ‘Principles of Scientific Management’was published in 1911.

In the words of Taylor, “Scientific management means knowing exactly what you want men to do and seeing that they do it in the best and cheapest way”.

Principles of Scientific Management

1) Science and not the rule of thumb: The first principle of scientific management requires scientific study and analysis of each element of job in order to replace old rule of thumb approach.

2) Harmony, not discord: As per this principle, there should be complete harmony between the management and workers. Taylor called for complete mental revolution on the part of both management and workers. Both the parties should realize each other’s importance and work towards the profits of the firm.

3) Co-operation not individualism: There should be complete co-operation between the labour and the management instead of individualism. According to Taylor, there should be an almost equal division of work and responsibility between workers and management.

4) Development of each and every person to his or her greatest efficiency and prosperity: The growth and development of an organisation depends on the efficiency and prosperity of employees. The efficiency of employees can be developed by giving proper training and development. This ensure the growth of an organisation.

Techniques of Scientific Management

1) Functional foremanship: Functional foremanship is a technique in which planning and execution are separated. He classified 8 specialist foremen into two departments viz. Planning and Production department. Both departments have four foremen each. Functional foremanship is based on the principle of division of work.

Planning Department:

• Route Clerk
• Instruction Card Clerk
• Time and Cost Clerk
• Shop Disciplinarian

Production Department:

• Gang Boss
• Speed Boss
• Repair Boss
• Inspector

a) Route clerk: To lay down the sequence of operations through which the raw materials have to pass in the production process.
b) Time & cost clerk: To lay down the standard time for completion of the work.
c) Instruction card clerk: He is expected to deal the instructions to be followed by workers in handling the job.
d) Disciplinarian: He maintains proper discipline in the factory.
e) Gang boss: He arranges material, machine, tool, etc. for operation.
f) Speed boss: He supervises matters relating to the speed of work.
g) Repair boss: He ensures repairs and maintenance of the tools and machines.
h) Inspector: He checksthe quality of work done.

2) Standardisation and simplification of work: Standardisation refers to the process of setting standards for every business activity. It includes use of standard tools and equipments, methods, working conditions, etc., for the maximization of output. Simplification aims at eliminating unnecessary diversity of products. It results in savings of cost of labour, machines and tools.

3) Method study: The objective of method study is to find out one best way of doing the job. The main objective is to minimize the cost of production and maximize the quality of the work.

4) Motion study: Motion study involves close observation of the movements of the workers and machines to perform a particular job. It helps to eliminate unnecessary movements of men, materials and machine.

5) Time study: It determines the standard time taken to perform a well-defined job. The objective of time study is to determine the number of workers to be employed, frame suitable incentive schemes and determine labour costs.

6) Fatigue study: Fatigue study seeks to determine the amount and frequency of rest intervals in completing a task.

7) Differential piece wage system: Under this system of wage payment, two kinds of rates are laid down.

• Higher rates are offered to those workers who produce more than standard output.
• Lower rates for those who produce below standard output.

8) Mental revolution: It involves a change in the mental attitude of workers and management towards each other. Both the parties should realise each other’s importance and work towards the profit of the firm.

Fayol’s Principles of Management

Henry Fayol (1841-1925) is known as the ‘Father of General Management’. The 14 principles of management given by him are:
1) Division of Work: This principle states that a complex work should be divided into small tasks, and each task should be assigned a particular employee. Division of work leads to specialization.

2) Authority and Responsibility: Authority is the right to give orders to the subordinates and responsibility is the obligation to perform the work in the manner directed by authority. There should be a balance between authority and responsibility.

3) Discipline: it is the obedience to organizational rules and employment agreement which are necessary for working of the organization.

4) Unity of Command: The principle of unity of command states that each employee should receive orders from one superior only. It helps to avoid confusion and conflict in the employees.

5) Unity of Direction: Each group of activities having the same objective must have one head and one plan. This ensures unity of action and co-ordination.

6) Subordination of Individual Interest to General Interest: The Interest of an organization should take priority over the interests of anyone individual employee.

7) Remuneration of Employees: Remuneration should be just, equitable and fair to both employees and the organization.

8) Centralization and Decentralization: Centralisation means concentration of authority at the top management. Decentralization means dispersal of authority to the lower levels in the organisation. There should be a balance between Centralisation and decentralization.

9) Scalar Chain: The formal lines of authority from highest to lowest ranks are known as scalar chain. According to this principle, communication should pass through the established chain of command. It ensures unity of command and effective communication.

Gang Plank : According to the concept of gang plank persons of the same rank can communicate with each other especially in emergency situations. It helps to save a lot of time in communication and possibility of distortion of messages can be reduced.

10. Order: According to Fayol, “People and materials must be in suitable places at appropriate time for maximum efficiency.”

11. Equity: This principle requires the managers to be kind and just to workers. Superiors should be impartial while dealing with their subordinates.

12.Stability of Personnel: According to Fayol, workers should not be moved from one job to another frequently. It helps to minimise labour turnover in the organization.

13.Initiative: Workers should be encouraged to develop and carry out their plans for improvements.

14. Espirit De Corps (Union is strength): According to Fayol, Management should promote a team spirit of unity and harmony among employees.

Fayol VS. Taylor – A Comparison

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Business Studies Notes Chapter 1 Nature and Significance of Management.

Kerala Plus Two Business Studies Notes Chapter 1 Nature and Significance of Management

Management – Meaning & Definition

Management is a group activity which co-ordinates human resources and non – human resources in order to attain the objectives of an organization. It includes ‘ planning, organizing, staffing, directing, coordinating and controlling.

Definitions:
“Management is the art of getting things done through other people.” – Mary Parker Follet
“Management is what a manager does.” – Peter F. Drucker
Management is Essential for the success of an organization. It ensures proper use of factors of production like men, material, machinery, methods and money.

Efficiency and Effectiveness of Management

Efficiency and effectiveness are both commonly used management terms. Efficiency means whatever we produce or perform; it should be done in a perfect way. Efficiency refers to doing things in a right manner. It is defined as the output to input ratio and focuses on getting the maximum output with minimum resources. Effectiveness has a broader approach, which means the extent to which the actual results have been achieved to fulfill the desired outcome, ie, doing accurate things. Being Effective is about doing the right things, while being efficient is about doing things right.

Difference between Efficiency and Effectiveness:

Characteristics/Nature of Management

1. Management is goal oriented.
2. Management is universal in character.
3. Management is multidimensional, which include

• Management of works
• Management of people
• Management of operations

4. It is a continuous process.
5. It is a group activity.
6. It is a dynamic function
7. It is an intangible force.

Objectives of Management

Management fulfills three basic objectives like organisational, social and personal.
1. Organisational Objectives: Management is responsible for setting and achieving objectives forthe organisation. It includes:

• Survival: Management must strive to ensure the survival of the organization.
• Profit: Management has to ensure that the organization makes reasonable profit.
• Growth: management must exploit fully the growth potential of the organization.

2. Social objectives: Social objectives are defined as the fulfillment of responsibility of an organisation towards society. They are:

• Providing quality goods to consumers at reasonable price.
• Using environmental friendly methods of production.
• Giving employment opportunities to the society.
• Providing basic amenities like hospitals, schools, etc., to the employees and general public.
• Payment of taxes to the government.

3. Personal objectives: It refers to the objectives to be determined with respect to employees of the organisation. They are:

• Giving adequate remuneration.
• Providing good working environment.
• Participation in management and providing a share in the profit.
• Opportunities for training and development.

Management has to reconcile personal objectives with organisational objectives for harmony in the organisation.

Need and Importance of Management

1. Achieving Group Goals: Efficient management co-ordinates all the activities for the achievement of organisational goals.
2. Increases Efficiency: Management helps to reduce costs and increase productivity through better planning, organising, directing, staffing and controlling the activities of the organisation.
3. Creates Dynamic Organisation: A good management enables the business to adapt and adjust according to the changes in the business environment.
4. Achieving Personal Objectives: Through motivation and leadership, the management helps individuals to develop team spirit, co-operation and commitment to group success.
5. Development of Society: Management helps to provide good quality products and services, creates employment opportunities, adopts new technology, etc., for the good of the people and the society.

Management as an Art

Management is an art. Art is the skilful and personal application of existing knowledge to achieve desired results.
The basic features of an art are as follows:

1. Existence of theoretical knowledge
2. Personal skill
3. Based on practice and creativity

Management can be said to be an art since it satisfies the following criteria.

• There is a lot of literature available in various areas of Management like marketing, finance etc. which gives the critical knowledge.
• A manager uses his personal skill and knowledge in the area of management.
• Management is one of the most creative arts as it is concerned with getting work done through others by motivating them.
• Like other arts, managerial efficiency is developed through practice.

That is why management can be said as an art.

Management as a Science

Science is a systematised body of knowledge that is based on general truths. The features of science are as follows.

1. Science is a systematic body of knowledge.
2. Scientific principles are developed through experiments.
3. Universal validity and application.

Management can be treated as a science because:

• Management has a systematized body of knowledge.
• Management principles are developed after scientific enquiry, experimentation and observation.
• Management principles are applicable to all types of organizations.

So management is also called a science.

Management as a Profession

Profession means an occupation for which specialized knowledge and skills are required. The main features of profession are as follows.

1. Well defined body of knowledge
2. Formal education and training
3. Professional Associations

Management is a profession because:

• Management is based on a systematic body of knowledge comprising well defined principles.
• A manager acquires management skills through formal education and training.
• All professions are affiliated to a professional association which regulates entry and frame code of conduct relating to the profession.

Levels of Management

There are three levels in the hierarchy of an organisation. They are:

1. Top-Level Management
2. Middle-Level Management
3. Lower-Level Management

1. Top Management: It consists of chairman, the Chief Executive Officer, Board of Directors, Managing Director, etc.

Functions of Top Level Management:

• Lays down the objectives of the business
• Prepares strategic plans and policies
• Appoint middle level managers
• Issues necessary instructions to departmental heads.
• To maintain relations with outside agencies like govt, public, trade unions, etc.
• Co-ordinate and control all the departments in the organisation

2. Middle Management: All the functional department heads and branch managers come under the category of middle level managers. E.g. Production manager, Sales manager, Finance manager, etc.,

Functions of Middle Level Management:

• Carry out the plans formulated by the top managers.
• To act as a link between Top Level Management and Lower Level Management.
• Assign necessary duties and responsibilities to the subordinates.
• Motivate them to achieve desired objectives.
• Co-operate with other departments.
• Reporting to top level management.

3. Lower/Supervisory/Operational Management: This level includes foremen, supervisors, finance and accounts officers, sales officers, etc. This level of managers have direct contact with employees.

Functions of Lower Level Management:

• Plan day-to-day production activities.
• Assign workers to different jobs
• Solve the problems of workers
• Provide job training to workers
• Looking after safety of workers.
• Send periodical reports to middle level management.
• Act as a link between management and employees.

Functions of Management

1. Planning: Planning is the function of determining in advance what is to be done and who is to do it.
2. Organising: It is the management function of assigning duties, grouping tasks, establishing authority responsibility relationship and allocating resources required to carry out a specific plan.
3. Staffing: Staffing means finding the right people with the right qualifications to accomplish the goals of the organisation. It involves activities such as recruitment, selection, placement and training of personnel.
4. Directing: Directing involves leading, supervising, communicating and motivating the employees to perform the tasks assigned to them.
5. Controlling: It means monitoring organizational performance towards the attainment of organisational goals.

Co-ordination

The process by which a manager synchronises the activities of different departments is known as co-ordination. Co-ordination is the force that binds all the other functions of management.

Characteristics of Co-ordination:

• Co-ordination integrates group efforts of different departments
• Co-ordination ensures unity of action
• Co-ordination is a continuous process
• Co-ordination is an all pervasive function
• Co-ordination is the responsibility of all managers
• Co-ordination is a deliberate function

Importance of Co-ordination:

• It increases efficiency: Co-ordination increases organisational efficiency.
• Key to other functions: Co-ordination is the key to other managerial functions. Co-ordination makes planning more effective, organisation more well-knit and control more regulative.
• Functional differentiation: The process of linking the activities of various departments is accomplished by co-ordination.
• Unity in diversity: In an organization, there are large numbers of employees with different ideas, culture, etc. Co-ordination brings unity in diversity.
• Specialisation: Co-ordination helps to co-ordinate the efforts of various specialists in ah organisation.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 6 Open Economy Macroeconomics.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 6 Open Economy Macroeconomics

The Foreign Exchange Market

The price of our currency in terms of the other is known as exchange rate. This exchange rate is also known as nominal exchange rate. The real exchange rate is the ratio of foreign to domestic prices measured in the same currency. This is defined as follows:
Real exchange rate = \(\frac{\text { epf }}{\mathrm{p}}\)
‘p’ is the domestic price of goods, ‘pf’ is the price level abroad, ‘c’ is the nominal exchange rate. If the real exchange rate is equal to one, currencies are at purchasing power parity. This means that goods cost is the same in two countries when measured in the same currency.

വിദേശ വിനിമയ വിപണി
വിനിമയ നിരക്ക് എന്നത് ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ കറൻസിയുടെ വില മറ്റ് രാജ്യത്തെ കറൻസിയുടെ വിലയിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനാ ണ്. ഈ വിനിമയ നിരക്ക് നോമിനൽ വിനിമയ നിരക്ക് എന്ന് അറി യപ്പെടുന്നു. ആഭ്യന്തര വിദേശ വില അനുപാതം ഒരേ കറൻസി യിൽ അളക്കുന്നതിനെയാണ് യഥാർത്ഥ വിനിമയ നിരക്ക് (real exchange rate) എന്ന് പറയുന്നത്.

യഥാർത്ഥ വിനിമയ നിരക്ക് = \(\frac{\text { epf }}{\mathrm{p}}\)
‘p’ എന്നത് വസ്തുക്കളുടെ ആഭ്യന്തര വിലനിലവാരവും “pf’ എന്നത് വിദേശ വിലനിലവാരവുമാണ്. യഥാർത്ഥ വിനിമയ നിരക്ക് ഒന്ന് ആയാൽ കറൻസികൾ തുല്യ വാങ്ങൽ ശേഷിയുള്ളതായി അറിയപ്പെടുന്നു. അതായത് ഒരു കറൻസിയിൽ രണ്ട് രാജ്യ ത്തെയും വസ്തുക്കളുടെ വില തുല്യമാണ്.

Open Economy

When the countries are engaged in trade relation with other countries, such economies are known as open economies. An open economy is an economy which has economic relations with other countries of the world with regard to goods and services, financial assets, etc. In simple terms, an open economy engages trade in terms of export and import with other countries.

തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ (Open Economy)

വിദേശരാജ്യങ്ങളുമായി സാമ്പത്തിക ബന്ധമുള്ള സമ്പദ് വ്യവസ്ഥ യാണ് തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ. അതായത്, സാധനങ്ങൾ, സേവന ങ്ങൾ, ധനകാര്യ ആസ്തികൾ (financial assets) തുടങ്ങിയവ – യിൽ വിദേശ രാഷ്ട്രങ്ങളുമായി വ്യാപാര ബന്ധങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയെയാണ് തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ എന്നു പറയു ന്നത്. തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുള്ള രാഷ്ട്രങ്ങൾ കയറ്റുമതി യിലും ഇറക്കുമതിയിലും ഏർപ്പെടന്നു; പരസ്പരം കടം വാങ്ങു കയും കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; വിദേശ മൂല ധനം അനുവദി ക്കുന്നു.

The Balance of Payments and Balance of Trade

The balance of payments (BOP) record the transactions in goods, services and assets between residents of a country with the rest of the world. There are two main accounts in the Bop – the current account and the capital account.

The current account records exports and imports in goods and services and transfer payments. Trade in services denoted as invisible trade includes both factor income and non-factor income. Transfer payments are receipts which the residents of a country receives for free’, without having to make any present or future payments in return. They consist of remittances, gifts and grants. They could be official or private.

The balance of exports and imports of goods is referred to as the trade balance.

വ്യാപാരശിഷത്തേക്കാൾ വളരെ വിശാലമായ സംജ്ഞയാണ് അടവ് ശിഷ്ടം എന്നത്. ഒരു നിശ്ചിത കാലഘട്ടത്തിൽ ഒരു രാജ്യം ശിഷ്ണുലോകവുമായി നടത്തുന്ന എല്ലാ ദൃശ്യവും അദൃശ്യവുമായ സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകളുടെയും ക്രമബദ്ധമായ രേഖയാണ് അടവ്ശിഷ്‌ടം (Balance of Payments – Bop)

ഒരു രാജ്യം ഒരു വർഷം ശിഷലോകവുമായി നടത്തുന്ന ദൃശ്യ സാധനങ്ങളുടെ (material goods or merchandise goods) കയറ്റുമതിയുടേയും ഇറക്കുമതിയുടെ യും പണമൂല്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാണ് വ്യാപാരശിഷ്ടം.

Balance of Payment Accounts

Balance of payments is a broad concept than balance of trade. Balance of payments is a summary recorded of a country’s monetary transactions with the rest of the world in specific time period, normally a year. Thus, balance of payment is the complete record of the financial transaction made between a country and the rest of the world. The balance of payments includes both visible and invisible transactions.

Double entry book keeping is used for recording the balance of payments of a country. The transaction in balance of payments that results in the payments to foreigners is entered in the debit side with a negative sign. Similarly, any transaction resulting in a receipt from foreigners is entered in credit side with a positive sign. The major accounts of balance of payments are (a) current account (b) capital account (C) official reserve account (d) errors and omissions.

a) Current account: Current account is the record of export and import of goods, services and transfer payments. The first two elements in the current accounts are exports and imports. Export and imports of goods are called visible items in the current account. Export and imports of services are called invisible items in the current account. Invisible items may be factor services like labour, other factor services like insurance, banking, etc. The most important components of invisible items are net-factor income, non-factor income and transfer payments.

b) Capital account: The capital account records international purchases and sales of assets such as money, stocks, bonds, etc. capital account transfers includes investments, loans, baking capital, etc. Such transfers could be long-term transfers or short-term transfers.

c) Official reserve accounts: The transaction of items in official reserve accounts are carried out by the central bank and the Government of India. The items such as the stock of gold, foreign securities, foreign exchange reserves, etc. are , included in official reserve accounts.

d) Errors and omissions: It includes those items we couldn’t record in balance of payments account. It is considered as the balancing item in the balance of payment account.

അടവുശിഷത്തിന്റെ അക്കൗണ്ടുകൾ
അടവുശിഷ്ട (BoP)ത്തിന്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട അക്കൗണ്ടുകളാണ്.
a) കറന്റ് അക്കൗണ്ട് (Current Account)
b) മൂലധന അക്കൗണ്ട് (Capital Account)
c) ഒഫീഷ്യൽ റിസർവ്വ് അക്കൗണ്ട് (Official Reserve Account)
d) എറേഴ്സ് ആന്റ് ഒമിഷൻസ് (Errors and Omissions).

a) കറന്റ് അക്കൗണ്ട് (Current account): കറന്റ് അക്കൗണ്ടിൽ സാധനസേവനങ്ങളുടെ കയറ്റുമതി, ഇറക്കുമതി തുടങ്ങിയ എല്ലാവിധത്തിലുമുള്ള വർത്തമാനകാല കൈമാറ്റങ്ങൾ രേഖ പ്പെടുത്തുന്നു. കറന്റ് അക്കൗണ്ടിൽ ദൃശ്യമായ സാധനങ്ങളുടെ കയറ്റുമതി, ഇറക്കുമതി എന്നിവയാണ് ആദ്യത്തെ രണ്ട് ഘട കങ്ങൾ. ഇവ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാണ് വ്യാപാരശിഷ്ടം (Trade balance). ഇതാണ് കറന്റ് അക്കൗണ്ടിലെ മൂന്നാ മത്തെ ഘടകം.

b) മൂലധന അക്കൗണ്ട് (Capital account): രാജ്യത്തിന്റെ ബാധ്യതകളെയോ ആസ്തികളെയോ ബാധിക്കുന്ന തരത്തിൽ ശിഷലോകവുമായിട്ടുള്ള കൈമാറ്റങ്ങളാണ് മൂലധന അക്കൗ ണ്ടിൽ രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്. നിക്ഷേപങ്ങൾ, വായ്പകൾ, ബാങ്കിങ് മൂലധനം തുടങ്ങിയ പ്രവാഹങ്ങൾ മൂലധന അക്കൗ ണ്ടിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. മൂലധനകൈമാറ്റങ്ങൾ ഹ്രസ്വകാലത്തി ലുള്ളതോ ദീർഘകാലത്തേയ്ക്കുള്ളതോ ആകാം.

c) ഒഫീഷ്യൽ റിസർവ്വ് അക്കൗണ്ട് (Official reserve account): വിദേശനാണയ കരുതലിന്റേയും അന്താരാഷ്ട്ര നാണയ നിധി യിലുള്ള സ്പഷ്യൽ ഡ്രായിങ് റൈറ്റ്സിന്റേയും (SLR) വിദേശ സെക്യൂരിറ്റികളുടേയും സ്വർണ്ണത്തിന്റേയും കണക്കു കളാണ് ഒഫീഷ്യൽ റിസർവ്. അക്കൗണ്ടിൽ രേഖപ്പെടുത്തു
ന്നത്.

d) എറേഴ്സ് ആന്റ് ഒമിഷൻസ് (Errors and omissions): എറേഴ്സ് ആന്റ് ഒമിഷൻസ് (തെറ്റുകളും വിട്ടുകളയലും) എന്ന അക്കൗ ണ്ടിൽ തെറ്റായ രീതിയിലും അപൂർണ്ണമായും രേഖപ്പെടുത്തി യിട്ടുള്ള വിവരങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്ത് കൃത്യമായവ കൂട്ടിച്ചേർ ക്കുന്നതിനാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

The Foreign Exchange Market

Foreign exchange market is the market in which national currencies are traded for one another. The major participants in this market are commercial banks, foreign exchange brokers and other authorized dealers and the monetary authorities. It is important to note that although the participants themselves may have their own trading centers, the market itself is worldwide. There is close and continuous contact between the trading centers and the participants deal in more than one market. The price of one currency in terms of the other is known as the exchange rate.

വിദേശ വിനിമയ വിപണി
വിദേശ കറൻസികൾ വാങ്ങുകയും വിലക്കുകയും ചെയ്യപ്പെ ടുന്ന വിപണിയാണ് വിദേശവിനിമയ വിപണി. വിദേശ കറൻസികൾ വാങ്ങുന്നവരെയും വില്ക്കുന്നവരെയും കൂടാതെ ഈ മേഖല യിൽ പ്രാവീണ്യമുള്ള മധ്യവർത്തികളുടെ സേവനങ്ങളും ലഭ്യമാണ്.

വിനിമയ നിരക്ക്
ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ കറൻസി മറ്റൊരു രാജ്യത്തിന്റെ കറൻസിയുമായി വിനിമയം ചെയ്യുമ്പോൾ അവയ്ക്ക് ലഭ്യമാകുന്ന വിലയാണ് വിനിമയ നിരക്ക്.

Determination of The Exchange Rate

i) Flexible exchange rates: In a system of flexible exchange rates (also known as floating exchange rates), the exchange rate is determined by the forces of market demand and supply. In a completely flexible system, the central banks . follow a simple set of rules – they do nothing to directly affect the level of the exchange rate, in other words they do not intervene in the foreign exchange market and therefore, there are no official reserve transactions).

ii) Fixed exchange rates: Countries have had flexible exchange rate system ever since the breakdown of the Bretton Woods system in the early 1970s. Prior to that, most countries had fixed or what is called pegged exchange rate system, in which the exchange rate is pegged at a particular level. Sometimes, a distinction is made between the fixed and pegged exchange rates. It is argued that while the former is fixed, the latter is maintained by the monetary authorities, in that the value at which the exchange rate is pegged (the par value) is a policy variable – it may be changed.

There is a common element between the two systems. Under a fixed exchange rate system, such as the gold standard, adjustment to BOP surpluses or deficits cannot be brought about through changes in the exchange rate. Adjustment must either come about ‘automatically’ through the workings of the economic system (through the mechanism explained by Hume, given below) or be brought about by the government.

A pegged exchange rate system may, as long as the exchange rate is not changed, and is not expected to change, display the same characteristics.

iii) Managed floating: It is a mixture of a flexible exchange rate system (the float part) and a fixed rate system (the managed part). Under this system, also called dirty floating, central banks intervene to buy and sell foreign currencies in an attempt to moderate exchange rate movements whenever they feel that such actions are appropriate. Official reserve transactions are, therefore, not equal to zero.

വിനിമയനിരക്ക് നിർണ്ണയം
ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ കറൻസിയുടെ വില മറ്റൊരു കറൻസിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ കണക്കാക്കുന്നതാണ് വിനിമ നിരക്ക്. വിനിമയനിരക്ക് നിർണ്ണയത്തിന് മൂന്ന് സമ്പ്രദായങ്ങളുണ്ട്.
1. അയവുള്ള വിനിമയനിരക്കുകൾ
2. സ്ഥിര വിനിമയനിരക്കുകൾ
3. മാനേജ്ഡ് ഫ്ളോട്ടിങ് സമ്പ്രദായം

1. അയവുള്ള വിനിമയനിരക്കുകൾ: അയമുള്ള വിനിമയ നിര ക്കിനെ ഫ്ളോട്ടിംഗ് വിനിമയ നിരക്ക് (floating excahgne rate) എന്നു പറയാറുണ്ട്. വിദേശ കറൻസിക്കുള്ള ചോദ നവും പ്രദാനവും ചേർന്നാണ് ഫ്ളോട്ടിംഗ് വിനിമയ നിരക്ക് നിശ്ചയിക്കുന്നത്. ഈ സമ്പ്രദായത്തിൽ വിനിമയ നിരക്ക് നിർണ്ണയിക്കുന്നതിന് കേന്ദ്ര ബാങ്ക് ഇടപെടുന്നില്ല. അതായത് ഒഫീഷ്യൽ റിസർവ് അക്കൗണ്ടിൽ യാതൊരുവിധ ഇടപാടുക ളുമില്ല.

2. സ്ഥിര വിനിമയനിരക്കുകൾ: സ്ഥിര വിനിമയനിരക്ക് സമ്പ്രദാ യമനുസരിച്ച് വിനിമയനിരക്ക് ഒരു രാജ്യത്തിലെ കേന്ദ് ബാങ്കോ ഗവൺമെന്റോ നിർണ്ണയിക്കുന്നു. സ്ഥിര വിനിമയ നിരക്ക് പെഗ്ഡ് വിനിമയ നിരക്ക് (pegged exchange rate) എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. വിവിധതരത്തിലുള്ള പ്രവർത്തന ങ്ങളുടെ ഫലമായി വിനിമയ നിരക്കിൽ വ്യതിയാനം സംഭവി ക്കുമ്പോൾ കേന്ദ്രബാങ്ക് ഇടപെട്ട് അവയെ സന്തുലിതാ വസ്ഥയിൽ എത്തിക്കുന്നു. സ്ഥിര വിനിമയ നിരക്ക് നിലനിർ ത്തുന്നതിന് കേന്ദ്ര ബാങ്കിന്റെ ഇടപെടൽ പെഗ്ഗിങ് (pegging) എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. സ്ഥിരവിനിമയനിരിക്ക് നിലനിർത്തു ന്നതിന് കേന്ദ്രബാങ്ക് വിദേശ നാണയം വിദേശവിനിമയ കമ്പോ ളത്തിൽ നിന്ന് വാങ്ങുകയോ വില്ക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. സ്ഥിരവിനിമയനിരക്ക് എന്നത് ഗവൺമെന്റിന്റെ വിദേശനയ ത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. തന്മൂലം നയങ്ങളിലുള്ള മാറ്റങ്ങൾക്കനു സരിച്ച് വിനിമയ നിരക്കിന് വ്യതിയാനം സംഭവിക്കാം.

3. മാനേജ്ഡ് ഫ്ളോട്ടിങ് സമ്പ്രദായം: മാനേജ്ഡ് ഫ്ളോട്ടിങ് സമ്പ്രദായം എന്നത് അയവുള്ള വിനിമയനിരക്ക് സമ്പ്രദായ (അയവ് ഭാഗം) ത്തിന്റെയും സ്ഥിരവിനിമയനിരക്ക് സമ്പ്രദായ (മാനേജ്ഡ് ഭാഗം) ത്തിന്റേയും ഒരു മിശ്രിതരൂപമാണ്. ഇ സമ്പദായം ഡേർട്ടി ഫ്ളോട്ടിങ് (dirty floating) സമ്പ്രദായം എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.

The Determination Of Income In An Open Economy

With consumers and firms having an option to buy goods produced at home and abroad, we now need to distinguish between domestic demand for goods and the demand for domestic goods.

National Income Identity for an Open Economy In a closed economy, there are three sources of demand for domestic goods – Consumption (C), Government Spending (G), and Domestic Investment (I).
We can write Y = C + I + G

In an open economy, exports (X) constitute an additional source of demand for domestic goods and services that come from abroad and therefore must be added to agstegate demand. Imports (M) supplement supplies in domestic markets and constitute that part of domestic demand that falls on foreign goods and services. Therefore, the national income identity for an open economy is
Y + M = C + I + G + X
Rearranging, we get
Y = C + I + G + X – M
OR
Y = C + I + G + NX

where, NX is net exports (exports – imports). A positive NX (with exports greater than imports) implies a trade surplus and a negative NX (with imports exceeding exports) implies a trade deficit.

തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ദേശീയ വരുമാന നിർണ്ണയം
ആധുനിക സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിൽ തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥകളാണ്. അതിനാൽ തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ വരുമാന നിർണയം ഏറെ പ്രധാന്യമർഹിക്കുന്നു.

ഒരു അടഞ്ഞ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ സമാഹൃത ചോദനത്തിന് മൂന്ന് ഘടകങ്ങളുണ്ട് എന്ന് നമുക്കറിയാം.

1. ഉപഭോഗ ചോദനം
2. നിക്ഷേപ ചോദനം
3. ഗവൺമെന്റ് ചോദനം

ഒരു അടഞ്ഞ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ സമാഹൃതചോദനം എന്നത്
AD = C + I + G
ഉല്പന്ന വിപണിയിലെ സന്തുലിതാവസ്ഥ പ്രകാരം
Y = C + I + G
ഒരു തുറന്ന സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിൽ ശിഷ് രാജ്യങ്ങളുമായി കയറ്റുമതി ഇറക്കുമതി ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ട്. വിദേശരാജ്യങ്ങളിൽ ആഭ്യന്തരരാജ്യം ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന സാധന സേവനങ്ങൾക്കുള്ള ചോദനമാണ് കയറ്റുമതിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അതുപോലെ ഇറക്കുമതി എന്നത് ആഭ്യന്തര രാജ്യത്തിന്റെ വിദേശരാജ്യങ്ങളുടെ സാധനസേവനങ്ങൾക്കുള്ള ചോദനമാണ്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഒരു തുറന്ന സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ദേശീയ വരുമാന സർവ്വസമത താഴെക്കാണുന്ന വിധം എഴുതാം.
Y + M = C + I + G + X
അതായത്
Y = C + I + G + X – M
Y + C + I + G + NX

അറ്റകയറ്റുമതി = കയറ്റുമതി – ഇറക്കുമതി
Net Exports = Exports – Imports
NX = X – M

ഇവിടെ NX അറ്റകയറ്റുമതിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അറ്റകയറ്റുമതി പോസിറ്റീവായാൽ (കയറ്റുമതി ഇറക്കുമതിയെക്കാൾ കൂടുതൽ) വ്യാപാരമിച്ചവും (trade surplus) നെഗറ്റീവായാൽ (കയറ്റുമതി ഇറക്കുമതിയെക്കാൾ കുറവ്) വ്യാപാരകമ്മിയും (trade deficit) – ആണെന്ന് പറയാം.

Foreign Exchange Market

The price of our currency in terms of the other is known as exchange rate. This exchange rate is alson kown as nominal excahnge rate. The real exchange rate is the ratio of foreign to domestic prices measured in the same currency. This is defined as follows:
Real exchange rate = \(\frac{e P f}{P}\)
P is the domestic price of goods Pf is the price levels abroad. ‘c’ is the nominal exchange rate.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 5 The Government: Budget and The Economy.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 5 The Government: Budget and The Economy

Introduction

Three distinct functions of government.

1. The allocation function: The government has to provide public goods such as national defense, roads, government administration. The public goods cannot be provided through the market mechanism.
2. Distribution functions: The government affects the personal disposable income of households by making transfer payments and collecting taxes.
3. Stabilization function: The government arrests the fluctuations in the economy by influencing the aggregate demand.

Public goods versus private goods

Public goods are those goods which one having two distinct features.

1. Non-rivalry in consumption
2. Non-excludability

Examples for public googs include nations defense, roads, government administrations etc.
Examples for private goods include clothes, cars, food items etc.

ആമുഖം

ഒരു ഗവൺമെന്റിന് മൂന്ന് സവിശേഷ ധർമ്മങ്ങളാണുള്ളത്.
a) വിഹിത ധർമ്മം: ദേശീയ പ്രതിരോധം, ഭരണം, റോഡുകൾ മുതലായ പൊതുവസ്തുക്കൾ (Public goods) നല്കേണ്ടത് ഗവൺമെന്റാണ്. ഉത്തരം പൊതുവസ്തുക്കൾ കമ്പോള സംവിധാനത്തിലുടെ നല്കാൻ സാധ്യമല്ല.

b) വിതരണധർമ്മം: കൈമാറ്റ അടവ് വഴിയും നികുതി ചുമ ത്തൽ വഴിയും ഗവൺമെന്റ് വ്യക്തിഗത വിനിമയ യോഗ്യമായ ഗാർഹിക വരുമാനത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു.
c) സ്ഥിരതാ ധർമ്മം: സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ വ്യതിയാനങ്ങളെ മൊത്ത ചോദനത്തിൽ മാറ്റം വരുത്തിക്കൊണ്ട് ഗവൺമെന്റ് സ്ഥിരതയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

പൊതുവസ്തുക്കൾ/സ്വകാര്യ വസ്തുക്കൾ

താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രണ്ട് സവിശേഷതകളുള്ള വസ്തുക്ക ളാണ് പൊതുവസ്തുക്കൾ.

1. ഉപഭോഗത്തിൽ പരസ്പരം മാത്സര്യമില്ലായ്മ.
2. ഒഴിവാക്കാൻ സാധ്യമല്ലാത്തത്

ദേശീയ പ്രതിരോധം, ഗോഡ്, ഭരണം എന്നിവ പൊതുവസ്ത – ക്കൾക്ക് ഉദാഹരണമാണ്. വസ്ത്രങ്ങൾ, കാറുകൾ, ഭക്ഷ്യവസ്ത ക്കൾ എന്നിവ സ്വകാര്യ വസ്തുക്കൾക്കും ഉദാഹരണമാണ്.

Government Budget

The term budget is derived from the French word Bougette, meaning a small leather bag. It was used by then French finance minister to carry his financial statements. The annual financial statement with respect to the revenue and expenditure of the government is known as budget. The financial year of India starts from 1st April to 31st March. The annual financial statement is the main budget document. A budget statement shows the estimated expected income and expenditure of a financial year. In India, the budget is presented as per Article 112 of the Constitution. As per this Article, it is mandatory for the Government of India to present the estimated receipts and expenditure before the Parliament.

സർക്കാർ ബജറ്റ് (Government Budget)

ചെറിയ സഞ്ചി എന്നർത്ഥമുള്ള (Bougette) എന്ന ഫ്രഞ്ചു വാക്കിൽ നിന്നാണ് ബഡ്ജറ്റ് എന്ന പദം ഉണ്ടായത്. ധനകാര്യ നിർദ്ദേശങ്ങളടങ്ങുന്ന ഒരു സഞ്ചിയുടെ പ്രതിരൂപമാണ് ബഡ്ജറ്റ്. ഗവൺമെന്റിന്റെ ഒരു വർഷത്തിലെ (ഏപ്രിൽ 1 മുതൽ മാർച്ച് 31 വരെ) വരവിന്റെയും ചെലവിന്റെയും ഒരു മതിപ്പു കണക്കാണ് ബഡ്ജറ്റ്. അതായത്, അടുത്ത സാമ്പത്തിക വർഷത്തിലേക്ക് പ്രതീ ക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാ വരവുകളുടേയും ചെലവുകളുടേയും എസ്റ്റി മേറ്റ് ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വാർഷിക സാമ്പത്തിക രേഖയാണ് ബഡ്ജറ്റ്. ഒരു ബഡ്ജറ്റ്, പോയ വർഷത്തെ ധന അക്കൗണ്ടുകളും, തന്നാ ണ്ടത്തെ പുതുക്കിയ ബഡ്ജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റുകളും, വരും വർഷത്തെ ബഡ്ജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റുകളും കാണിക്കുന്നു.

ഒരു വാർഷിക ധനസ്റ്റേറ്റുമെന്റ് ലോകസഭയുടേയും രാജ്യസഭ യുടേയും മുന്നിൽ വച്ചിരിക്കണം എന്ന് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടയുടെ 112-ാം ആർട്ടിക്കിളിൽ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു.

Components of Budget

Components fo govt. budget can be represented in the following chart.

ബജറ്റിന്റെ ഘടകങ്ങൾ (Components of Budget)

സർക്കാർ ബജറ്റിന്റെ ഘടകങ്ങൾ ചുവടെ ചാർട്ടിൽ നൽകിയിരി ക്കുന്ന വിധം ക്രോഡീകരിക്കാം.
Components fo govt. budget can be represented in the following chart.

The Revenue Account

The Revenue Budget shows the current receipts of the government and the expenditure that can be met from these receipts.

Revenue Receipts: Revenue receipts are divided into tax and non-tax revenues. Tax revenues consist of the proceeds of taxes and other duties levied by the central government. Tax revenues, an important component of revenue receipts, comprise of direct taxes – which fall directly on individuals (personal income tax) and firms (corporation tax), and indirect taxes like excise taxes (duties levied on goods produced within the country), customs duties (taxes imposed on goods imported into and exported out of India) and service tax.

Revenue Expenditure: Broadly speaking, revenue expenditure consists of all those expenditures of the government which do not result in creation of physical or financial assets. It relates to those expenses incurred for the normal functioning of the government departments and various services, interest payments on debt incurred by the government, and grants given to state governments and other parties.

റവന്യ ബജറ്റ്: ഗവൺമെന്റിന്റെ റവന്യൂ വരവുകളും റവന്യ ചെലവുകളും ചേർന്നതാണ് റവന്യ ബജറ്റ്.

റവനു വരവ്: ഗവൺമെന്റിന്റെ ആസ്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന വര വുകളാണ് റവന്യൂ വരവുകൾ. ഇതിൽ നികുതി വരുമാനവും നികുതിയേതര വരുമാനവും ഉൾപ്പെടും. പ്രത്യക്ഷ നികുതിയും പരോക്ഷ നികുതിയും അടങ്ങുന്നതാണ് നികുതി വരുമാനം.

റവന്യ ചെലവുകൾ: ഗവൺമെന്റിന്റെ ദൈനംദിന പ്രവർത്തന ങ്ങൾക്കുള്ള ചെലവാണ് റവന്യൂ ചെലവ്. വിവിധ ഗവൺമെന്റ് വകുപ്പുകളുടെ പ്രവർത്തനത്തിനും പലിശ അടവ്, ഗ്രാന്റുകൾ, സബ്സിഡികൾ, ദുരിതാശ്വാസം, ദേശരക്ഷ തുടങ്ങിയ ഗവൺ മെന്റ് സേവനങ്ങൾക്കും വേണ്ടി വരുന്ന ചെലവാണിത്. ഇവ ഗവൺമെന്റിന്റെ ബാധ്യതകൾ കുറയ്ക്കുകയോ ആസ്തികൾ സൃഷ്ടിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നവയല്ല. റവന ചെലവുകളെ രണ്ടായി തിരിക്കാം. പദ്ധതി റവന്യൂ ചെല വുകളും (Plan Revenue expenditure) പദ്ധതിയേതര റവന്യ ചെലവുകളും (Non-plan revenue expenditure).

The Capital Account

The Capital Budget is an account of the assets as well as liabilities of the central government, which takes into consideration changes in capital. It consists of capital receipts and capital expenditure of the government. This shows the capital requirements of the government and the pattern of their financing.

Capital Receipts: The main items of capital receipts are loans raised by the government from the public which are called market borrowings, borrowing by the government from the Reserve Bank and commercial banks and other financial institutions through the sale of treasury bills, loans received from foreign governments and international organizations, and recoveries of loans granted by the central government. Other items include small savings (PostOffice Savings Accounts, National Savings Certificates, etc), provident funds and net receipts obtained from the sale of shares in Public Sector Undertakings (PSUs).

Capital Expenditure: This includes expenditure on the acquisition of land, building, machinery, and equipment, investment in shares, and loans and advances by the central government to state and union territory governments, PSUs and other parties. Capital expenditure is also categorized as plan and non-plan in the budget documents.

മൂലധന ബഡ്ജറ്റ്: മൂലധന ബഡ്ജറ്റ് ഗവൺമെന്റിന്റെ ആസ്തി യുടേയും ബാധ്യതയുടേയും അക്കൗണ്ടാണ് മൂലധനവരവുകളും മൂലധന ചെലവുകളും ചേർന്നതാണ് മൂലധന ബഡ്ജറ്റ്.

i) മൂലധന വരവുകൾ: ഗവൺമെന്റിന്റെ ആസ്തികൾ ക്ഷയിപ്പി . ക്കുകയോ ബാധ്യതകൾ ഉണ്ടാക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന വരുമാ നത്ത മൂലധന വരവുകൾ എന്നു പറയുന്നു. പൊതുജന ങ്ങളിൽനിന്നും ഗവൺമെന്റ് സ്വീകരിക്കുന്ന വായ്പകൾ, ട്രഷറി ബില്ലുകളുടെ വില്പനയിലൂടെ കേന്ദ്, വാണിജ്യ ബാങ്കുകളിൽ നിന്നും മറ്റ് ധനകാര്യ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്നും വാങ്ങുന്ന വായ്പ വിദേശ ഗവൺമെന്റുകളിൽ നിന്നും അന്താരാഷ്ട്ര സംഘടനകളിൽ നിന്നും വാങ്ങുന്ന വായ്പകൾ, എൻ.എസ്.സി. പോലെയുള്ള ചെറുകിട സമ്പാദ്യങ്ങൾ, പി. എഫ്, പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഓഹരികൾ വിറ്റഴി ക്കലിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന വരുമാനം മുതലായവ ഇതിൽപെടും.

ii) മൂലധന ചെലവുകൾ: ഭൗതികമോ സാമ്പത്തികമോ ആയ ആസ്തികൾ സൃഷ്ടിക്കുകയോ ഗവൺമെന്റിന് ബാധ്യതകൾ കുറയ്ക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഗവൺമെന്റ് ചെലവുകളാണ് മൂലധന ചെലവുകൾ. ഓഹരികളിന്മേലുള്ള നിക്ഷേപം, സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കും കേന്ദ്ര ഭരണപ്രദേശങ്ങൾക്കും വിദേ ശരാജ്യങ്ങൾക്കുമുള്ള വായ്പകൾ, പൊതുമേഖലാസ്ഥാപന ങ്ങൾക്കുള്ള വായ്പകൾ, ദേശരക്ഷയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ചെല വുകൾ മുതലായവ ഇതിൽപ്പെടും.

മൂലധന ചെലവുകളെ പദ്ധതി മൂലധന ചെലവുകൾ, പദ്ധ തിയേതര മൂലധന ചെലവുകൾ എന്നിങ്ങനെ രണ്ടായി തിരിക്കാം.

Types of Budget

The budget can be classified into balanced budget and unbalanced budget. When the revenue and the expenditures of the governments become equal, it is the case of balanced budget. When government expenditure is not equal to its reveue, it is the case of unbalanced budget. Unbalanced budget can be of deficit budget or surplus budget.

വിവിധതരം ബജറ്റുകൾ

ഒരു നിശ്ചിത വർഷത്തെ പല ഹെഡുകളിലുള്ള വരവുകളു ടെയും ചെലവുകളുടെയും ഇനം തിരിച്ചുള്ള എസ്റ്റിമേറ്റ് അവത രിപ്പിക്കുന്ന വാർഷിക സ്റ്റേറ്റ്മെന്റാണ് ഗവൺമെന്റ് ബഡ്ജറ്റ്. ബഡ് ജറ്റ് സന്തുലിതമോ, അസന്തുലിതമോ ആകാം. അസുലിതമായ ബഡ്ജറ്റ് മിച്ചമോ കമ്മിയോ ആകാം. വരവ് ചെലവുമായി തുല്യമാ യാൽ അതിനെ സന്തുലിത ബഡ്ജറ്റ് എന്നു പറയും. വരവ് ചെല വിനേക്കാൾ കുറവായിരുന്നാൽ കമ്മി ബഡ്ജറ്റ് എന്നും വരവ് ചെലവിനേക്കാൾ കൂടിയിരുന്നാൽ മിച്ച് ബഡ്ജറ്റ് എന്നു പറയും.

Measures of Government Deficit

When a government spends more than it collects by way of revenue, it incurs a budget deficit. There are various measures that capture government deficit and they have their own implications for the economy.

Revenue Deficit: The revenue deficit refers to the excess of the government’s revenue expenditure over revenue receipts
Revenue deficit = Revenue expenditure – Revenue receipts

Fiscal Deficit: Fiscal deficit is the difference between the government’s total expenditure and its total receipts excluding borrowing.
Gross fiscal deficit = Total expenditure – (Revenue receipts + Non-debt creating capital receipts

Primary Deficit: We must note that the borrowing requirement of the government includes interest obligations on the accumulated debt. To obtain an estimate of borrowing on account of current expenditures exceeding revenues, we need to calculate what has been called the primary deficit. It is simply the fiscal deficit minus the interest payments.
Gross primary deficit = Gross fiscal deficit – net interest liabilities.

ഗവൺമെന്റ് ബജറ്റ് കമ്മിയുടെ അളവുകൾ (Measures of Govt.deficit)

വിവിധ തരം ബജറ്റ് കമ്മികൾ ചുവടെ തന്നിരിക്കുന്നു.
ബഡ്ജറ്റ് കമ്മി (Budget deficit): മൊത്തം ചെലവിൽ നിന്ന്, വർത്തമാനകാല വരവുകളും അറ്റ് ആഭ്യന്തര ബാഹ്യമൂലധന വരവുകളും ചേർത്ത് കുറച്ചുകിട്ടുന്ന സംഖ്യയാണ് ബഡ്ജറ്റ് കമ്മി. അറ്റ ആഭ്യന്തര, ബാഹ്യ മൂലധനവരവുകളിൽ നിന്നാണ് ഈ കമ്മി നികത്തുന്നത്. ഇന്ത്യയുടെ യുണിയൻ ബഡ്ജറ്റിൽ ഈ ഇനം പ്രത്യേകിച്ച് രേഖപ്പെടുത്താറില്ല.
ബഡ്ജറ്റ് കമ്മി = മൊച്ചെ ചെലവ് – മൊത്തം വരുമാനം

i) റവന്യൂ കമ്മി (Revenue deficit): ഗവൺമെന്റിന്റെ റവന ചെലവിൽ നിന്ന് റവന്യൂ വരവ് കുറച്ചുകിട്ടുന്ന സംഖ്യ – യാണിത്. ഗവൺമെന്റിന്റെ നിലവിലുള്ള റവന്യൂ വരുമാനം (നികുതി, നികുതിയേതര വരുമാനങ്ങൾ) നിലവിലുള്ള ചെലവിന് തികയില്ല എന്നാണ് ഇതിന്റെ അർത്ഥം. ഈ കമ്മി നികത്തുന്നതിന്, ഗവൺമെന്റ് കടം എടുക്കുകയോ മുത ലിറക്കാതെ പണം സ്വരൂപിക്കുകയോ ചെയ്യണം.
റവന്യൂ കമ്മി = റവനു ചെലവ് – റവന്യൂ വരുമാനം

ii) ധന കമ്മി (Fiscal deficit): ഗവൺമെന്റിന്റെ മൊത്തം ചെലവും, വായ്പയൊഴികെയുള്ള മൊത്തം വരുമാനവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാണ് ധനകമ്മി.

മൊത്ത ചെലവ് എന്നതിൽ വർത്തമാന ചെലവും മൂലധന ചെലവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ആഭ്യന്തര അഥവാ ബാഹ്യ ഉറവിട ങ്ങളിൽ നിന്നും കടം എടുത്തോ, കേന്ദ്ര ബാങ്കിൽ നിന്നോ കടം എടുത്തോ, രണ്ടും കൂടി ഉപയോഗിച്ചോ ആണ് ധനകമ്മി നികത്തുന്നത്.
ധനകമ്മി = ആകെ ചെലവ്- വായ്പയൊഴികെയുള്ള വരുമാനം

iii) പ്രാഥമിക കമ്മി: ധനകമ്മിയിൽ നിന്ന് പലിശ ഇനത്തിലുള്ള അടവുകൾ കുറച്ചാൽ കിട്ടുന്ന സംഖ്യയാണിത്.
പ്രാഥമിക കമ്മി = ധനകമ്മി – പലിശ അടവുകൾ

Fiscal Policy

One of Keynes’s main ideas in ‘The General Theory of Employment, Interest and Money’ was that government fiscal policy should be used to stabilize the level of output and employment. Through changes in its expenditure and taxes, the government attempts to increase output and income and seeks to stabilize ups and downs in the economy. In the process, fiscal policy creates a surplus (when total receipts exceed expenditure) or a deficit budget (when total expenditure exceeds receipts) rather than a balanced budget (when expenditure equals receipts). In what follows, we study the effects of introducing the government sector in our earlier analysis of the determination of income.

ഫിക്സൽ നയം

പൊതു ചെലവുകൾ, നികുതി ചുമത്തൽ, കടംവാങ്ങൽ എന്നി വയെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ഗവൺമെന്റിന്റെ നയത്തെ ഫിസൽ നയം എന്നു പറയുന്നു. ജെ.എം. കെയ്ൻസ് ആണ് ഫിസ്കൽ നയം പ്രസിദ്ധമാക്കിയത്. സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ അസ്ഥിരമാകുമ്പോൾ അതിനെ സ്ഥിരപ്പെടുത്താൻ സർക്കാർ നടപ്പാക്കുന്ന നയ ങ്ങളാണ് ഫിസ്കൽ നയം. അധിക- നനചോദനങ്ങൾ ഉചിത മായ ഫിസ്കൽ നയങ്ങളിലൂടെ പരിഹരിക്കാവുന്നതാണ്.

നികുതി ചുമത്തൽ (T) ഗവൺമെന്റ് ചെലവുകൾ (G) എന്നീ ഫിസ്കൽ നടപടികളിലൂടെ ഗവൺമെന്റുകൾക്ക് സമ്പദ്വ്യവ സ്ഥയിൽ ഇടപെടാനും അതിനെ സ്ഥിരപ്പെടുത്താനും കഴിയും.

Fiscal Responsibility and Budget Management Act, 2003 (FRBMA)

In a multiparty parliamentary system, electoral concems play an important role in determining expenditure policies. A legislative provision, it is argued, that is applicable to all governments – present and future – is likely to be effective in keeping deficits under control. The enactment of the FRBMA, in August 2003, marked a turning point in fiscal reforms, binding the government through an institutional framework to pursue a prudent fiscal policy, The central government must ensure inter-generational equity, long-term macroeconomic stability by achieving sufficient revenue surplus, removing fiscal obstacles to monetary policy and effective debt management by limiting deficits and borrowing. The rules under the Act were notified with effect from July, 2004. ഫി

ക്സൽ റെസ്പോൺസിബിലിറ്റി ആന്റ് മാനേജ്മെന്റ് ആക്ട് – (FREMA) – 2003

സാമ്പത്തിക അച്ചടക്കം പാലിക്കുവാൻ ഗവൺമെന്റിനെ നിർ ബന്ധിക്കുന്ന ഒരു നയരേഖയാണ് FRBMA, കേന്ദ്ര – സംസ്ഥാന ഗവൺമെന്റുകളെ സാമ്പത്തിക അച്ചടക്കം പാലിക്കുവാൻ നിർ ബന്ധിതരാക്കുക എന്നതാണ് ഈ നിയമത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഈ നിയമത്തിന്റെ പ്രധാന ആശയങ്ങൾ ഇവയാണ്.

1. ഫിസ്കൽ കമ്മിയും റവന്യൂ കമ്മിയും കുറയ്ക്കുന്നതിന് ഈ നിയമം ഗവൺമെന്റിന് അധികാരം നൽകുന്നു. ഫിസ്കൾ കമ്മി GDP യുടെ 3% ത്തിൽ താഴെയായി നിർത്തണം 2009 മാർച്ചോടു കൂടി റവന്യൂ കമ്മി ഇല്ലാതാക്കാനും ഈ നിയമം വ്യവസ്ഥ ചെയ്യുന്നു.
2. ഓരോ വർഷവും ഫിസൽ കമ്മി GDP യുടെ 3% വീതവും റവന്യൂ കമ്മി GDP യുടെ 5% വീതവും കുറയ്ക്കണം . ഇത് നികുതി വരുമാനത്തിലെ വർദ്ധനവുകൊണ്ട് നേടാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ ചെലവു കുറച്ചുകൊണ്ട് നേടണം.
3. പ്രകൃതിക്ഷോഭങ്ങൾ, രാജ്യരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സാഹ ചര്യങ്ങൾ തുടങ്ങി അടിയന്തിര സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാത്രമേ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച ലക്ഷ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കാവൂ.
4. RBI യിൽ നിന്നും കേന്ദ്ര സർക്കാർ അഡ്വാൻസ് ആയി മാത്രമേ കടം വാങ്ങാവു.
5. ധന നടപടികളിൽ കൂടുതൽ സുതാര്യത പുലർത്തുക.
6. കേന്ദ്ര ഗവൺമെന്റ് പാർലമെന്റിനു മുമ്പിൽ മൂന്നു രേഖകൾ സമർപ്പിക്കണം.

• ഇടക്കാല ഫിസ്കൽ നയതന്ത്രരേഖ
• ഫിസ്കൽ നയത്രന്തരേഖ
• വാർഷിക സാമ്പത്തിക രേഖ എന്നിവ.

7. മൂന്നുമാസം കൂടുമ്പോൾ പാർലമെന്റിനു മുമ്പാകെ വരു മാനത്തിലെയും ചെലവിലെയും മാറ്റങ്ങൾ അവതരിപ്പി ക്കണം. കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന ഗവൺമെന്റുകളെ സാമ്പത്തിക അച്ചടക്കം പാലിക്കുവാൻ നിർബന്ധിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ഈ നിയമത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 4 Income Determination.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 4 Income Determination

Income and Employment: Keynesian Approach

It was J. M. Keynes, who proved that the concept of Say’s law of market was practically wrong. The great depression of 1930s and the subsequent economic events confirmed his arguments. Keynes’ ideas were published in his epoch-making book entitled General Theory of Employment, Interest and Money published in 1936. It revolutionized the existing economic thinking. He totally denied the classical concept of full employment. He argued that an economy can reach the equilibrium position even without full employment, which is known as the underemployment situation.

Effective demand is the basis of Keynesian principles. He argued that the level of income and employment in an economy depends on effective demand. Lack of effective demand leads to unemployment. Effective demand is reached at a point where aggregate demand equals aggregate supply.

Aggregate Demand and Aggregate Supply

The level of employment and income in an economy depends on aggregate demand and aggregate supply.

Aggregate demand and its components:
Aggregate demand is the total demand in an economy. It is the total expenditure on various goods and services. The major components of aggregate demand are as follows:

1. Household consumption demand
2. Private investment demand
3. Demand for goods and services by the government
4. Net-export demand.

Aggregate Supply:
Aggregate supply indicates the total supply of goods and services in the economy. In other words, it is the net-national product at factor cost of a nation. In terms of money; aggregate supply is the reward received by factors of production in terms of rent, wages, interest and profit.

Determination of Equilibrium Level of Income:
The equilibrium level of income in an economy is determined by the aggregate demand and aggregate supply. The equilibrium level of income is based on income and employment is provided in the chart.

In the above chart, income and employment are indicated in X axis and consumption and investment on Y axis. Aggregate Demand (AD) is indicated with the straight line curve C + I. It is the sum total of consumption expenditure and investment expenditure. The 45° line Y passes through the point O shows the aggregate supply. Here, Y equals C + S. The point at which AD equals AS at point E is called effective demand. At this point, the income and expenditure of the entrepreneurs become equal.

വരുമാനവും തൊഴിലും – കെയ്തീഷ്യൻ സമീപനം (Income and employment – Keynesian Approach)

സേയുടെ കമ്പോള നിയമം പ്രായോഗിമായി തെറ്റാണെന്ന് ജെ. എം. കെയ്ൻസ് തെളിയിച്ചു. 1930 – ലെ വലിയ മാന്ദ്യം കെയ്ൻ സിന്റെ അവകാശവാദത്തെ സാധുരിക്കുന്നതതായിരുന്നു. 1936 – ൽ കെയ്ൻസ് തന്റെ എക്കാലത്തെയും പ്രശസ്തമായ തൊഴിലി ന്റെയും പലിശയുടേയും പണത്തിന്റെയും പൊതു സിദ്ധാന്തം (General Theory of Employment, Interest and Money) എന്ന പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ആധുനിക സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്ര ചിന്താധാരയിൽ ഇത് ഒരു വിപ്ലവംതന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. കെയ്നീഷ്യൻ വിപ്ലപം (Keynesian Revolution) എന്നാണിത്അ റിയപ്പെടുന്നത്. പൂർണ തൊഴിലവസ്ഥ എന്ന ക്ലാസ്സിക്കൽ ചിന്താഗതിയെ കെയ്ൻസ് നിരാകരിച്ചു. പൂർണ തൊഴിലവസ്ഥ യിൽ എത്താതെതന്നെ ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് സന്തുലിതാ വസ്ഥ പ്രാപിക്കുവാൻ കഴിയുമെന്ന് കെയ്ൻസ് വാദിച്ചു. പൂർണ തയിലെത്താത്ത തൊഴിലവസ്ഥ (underemployment) എന്നാണ് ഇതിനെ അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചത്.

കെയ്ൻസ് സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഫലപ്രദചോദനം effective demand) ആണ്. ഒരു സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലെ തൊഴി ലവസ്ഥ അവിടുത്തെ ഫലപ്രദചോദനത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു വെന്നാണ് കെയ്ൻസ് സമർത്ഥിക്കുന്നത്. ഫലപ്രദചോദനത്തിന്റെ കുറവുകൊണ്ട് തൊഴിലില്ലായ്മ സംജാതമാകുന്നതെന്നാണ് അദ്ദേ ഹത്തിന്റെ സിദ്ധാന്തം. മൊത്തം ചോദനവും മൊത്തം പ്രദാനവും തുല്യമാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് ഫലപ്രദചോദനത്തെ നിർണയിക്കു ന്നത്.

മൊത്തം ചോദനവും മൊത്തം പ്രദാനവും (Aggregate Demand and Aggregate Supply)

തൊഴിലും വരുമാനവും നിർണയിക്കപ്പെടുന്നത് മൊത്തം ചോദ നത്തിന്റെയും മൊത്തം പ്രദാനത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്.

മൊത്തം ചോദനവും അതിന്റെ ഘടകങ്ങളും (Aggregate Demand and its Components)

ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ സാധന സേവനങ്ങളുടെ ആകെ ചോദ നമാണ് മൊത്തം ചോദനം. സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളു ടെയും മൊത്ത ചെലവാണ് ഇത്. ഇതിന്റെ പ്രധാന ഘടകങ്ങൾ താഴെപ്പറയുന്നവയാണ്.

1. ഗാർഹിക ഉപഭോഗ ചോദനം
2. സ്വകാര്യ നിക്ഷേപ ചോദനം
3. സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും ഗവൺമെന്റ് ചോദനം
4. അറ്റ കയറ്റുമതി ചോദനം

മൊത്തം പ്രദാനം (Aggregate Supply)

മൊത്തം പ്രദാനമെന്നത് ഉൽപ്പന്നത്തിന്റെ ഉൽപ്പാദനത്തിനുള്ള മൊത്തവ്യയം ആണ്. ഇത് ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ഘടകവിലയിലുള്ള അറ്റദേശീയ ഉൽപ്പന്നമാണ്. (Net national product at factor cost) പണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ഉൽപ്പാദിപ്രകി യയിൽ പാട്ടം, വേതനം, പലിശ, ലാഭം എന്നീ രൂപങ്ങളിൽ ഉൽപ്പാ ദന ഘടകങ്ങൾക്കു ലഭിക്കുന്ന വരുമാനമാണിത്.

സന്തുലിത വരുമാന നിർണ്ണയം (Determination of equilibrium level of income)

ഒരു സമ്പദ്ഘടന സംതുലിതാവസ്ഥയിലാകുന്നത് മൊത്തചോദ നവും മൊത്ത പ്രദാനവും തുല്യമാകുമ്പോഴാണ്. വരുമാനത്തി ന്റെയും തൊഴിലവസ്ഥയുടെയും സംതുലിതാവസ്ഥ നിർണ്ണയി ക്കുന്ന വിധം ചിത്രത്തിൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.

ചിത്രത്തിൽ x-അക്ഷത്തിൽ വരുമാനവും തൊഴിലവസ്ഥയും രേഖ പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. y-അക്ഷത്തിൽ ഉപ ഭോഗവും നിക്ഷേപം അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. C + I എന്ന രേഖമൊ ത്തചോദനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഉപഭോഗ ചെലവും നിക്ഷേപ ചെലവും ചേരുന്നതാണിത്. എന്ന ബിന്ദുവിലുടെ 45° യിലുള്ള y എന്ന രേഖ മൊത്തപ്രദാനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ y എന്നത് C + S ആണ്. AD രേഖയും AS രേഖയും സംഗമിക്കുന്ന E എന്ന ബിന്ദുവാണ് ഫലപ്രദമായ ചോദനം (effective demand) ഈ ബിന്ദുവിൽ സംരംഭകന്റെ ചെലവും വരവും തുല്യമാണ്.

Ex-Ante And Ex-Post

Consumption, Savings and investment can be classified into Ex-ante and Ex-post variables. The terms Ex-ante and Ex-post have been derived from the Latin word. Ex-ante means planned or desired. Ex-post means actual or realized. In national income accounting, the variables such as consumption, investment and savings are considered as ex-post variables. The rate at which consumption, savings and investment are presented in the ex-post sense.

എക്സ് – ആന്റേ, എക്സ് – പോസ്റ്റ് (Ex-Ante, Ex-Post)

ഉപഭോഗം, സമ്പാദ്യം, നിക്ഷേപം ഇവയെ നമുക്ക് എക്സ് – ആന്റേ, എക്സ് – പോസ്റ്റ് എന്നിങ്ങനെ അവതരിപ്പിക്കാം. എക്സ് – ആന്റേ, എക്സ് – പോസ്റ്റ് ഇവ രണ്ടും ലാറ്റിൻ വാക്കുകളാണ്. എക്സ് – ആന്റേ എന്നാൽ മുൻകൂട്ടി അഥവാ ആസുത്രിതം എന്നും എക്സ് – പോസ്റ്റ് എന്നാൽ ശേഷം അഥവാ യഥാർത്ഥം എന്നുമാണ് അർത്ഥം. ദേശീയ വരുമാനം കണക്കാക്കുമ്പോൾ ഉപഭോഗം, സമ്പാദ്യം, നിക്ഷേപം എന്നിവ എക്സ് – പോസ്റ്റ് ആയി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. സമ്പാദ്യ നിരക്കോ, നിക്ഷേപനിരക്കോ, ഉപ് ഭോഗമോ നമുക്ക് എക്സ്- ആന്റ് ആയി പരിഗണിക്കാം. അഥവാ അവ ആസൂത്രണം ചെയ്യാം.

Ex-Ante Consumption

We have already learned that the variables income and consumption are positively related. Even if the level of income is zero, there is a certain amount of consumption for survival. This is known as minimum subsistence level of consumption or autonomous consumption denoted with 7. Its value will be greater than zero (\(\overline{\mathrm{C}}\) > 0). The level of consumption above can be represented in the following manner.
C = \(\overline{\mathrm{C}}\) + c.Y

Here, C indicates consumption and indicates autonomous consumption. cY is a function of income. Therefore, ex-anti consumption is determined on the basis of autonomous consumption and the level of income. Thus, the consumption function can be expressed as:
c = \(\overline{\mathrm{C}}\) + c.Y

ആസൂത്രിത ഉപഭോഗം (Ex-Ante Consumption)

വരുമാനവും ഉപഭോഗവും തമ്മിൽ പോസിറ്റീവായ ബന്ധമാണു ള്ളത്. വരുമാനം പൂജ്യമാകുന്ന അവസ്ഥയിലും ചെറിയ തോതി ലെങ്കിലും ഉപഭോഗമുണ്ടായിരിക്കും. വരുമാനം പൂജ്യമാകുമ്പോ ഴുള്ള ഉപഭോഗത്തെ കഴിഞ്ഞുകൂടുവാനുള്ള ഏറ്റവും ചെറിയ ഉപഭോഗം (Minimum subsistence level of consumption) അഥവാ ഓട്ടോണമസ് കൺസംപ്ഷൻ (Autonomous Consumption) എന്നു പറയുന്നു. ഇതിനെ C എന്നാണ് പറയുന്നത്. ഇവയുടെ മൂല്യം പൂജ്യത്തേക്കാൾ കൂടുതലാണ് (\(\overline{\mathrm{C}}\) > 0) . \(\overline{\mathrm{C}}\) നുമുകളിൽ വരുന്ന എല്ലാ ഉപഭോഗത്തെ നമുക്ക് ഇങ്ങനെ അവതരിപ്പിക്കാം.
c = \(\overline{\mathrm{C}}\) + cY

ഇവിടെ C എന്നത് ഉപഭോഗവും \(\overline{\mathrm{C}}\) എന്നത് ഓട്ടോണമസ് ഉപ് ഭോഗവും cY എന്നത് വരുമാനത്തിന്റെ ധർമ്മവുമാണ്. \(\overline{\mathrm{C}}\) > 0 ആയിരിക്കും. അതായത് ആസൂത്രിത ഉപഭോഗം എന്നത് ഓട്ടോ ണമസ് ഉപഭോഗവും വരുമാനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിശ്ച യിക്കപ്പെടുന്ന ഉപഭോഗവും ചേർന്നതാണ്.
ഉപഭോഗ സമവാക്യം
c = \(\overline{\mathrm{C}}\) + cY

Mpc and Mps

Marginal propensity to consume (mpc) is the fraction of total additional income that people use for consumption.
Mpc = c = \(\frac{\Delta c}{\Delta y}\)
where Δc is the change in consumption and ay is the change in income.
0 < c < 1, means the value of c, that is Mpc will be always in between 0 and 1. If Mpc is 1 all additional income is used for consumption. If Mpc = 0 it shows that all additional income is used for saving.

Marginal propensity to save (Mps) is the proportion of the total additional income of the economy people wish to save as a whole. It is the ratio of total additional planned savings in an economy to the total additional income of the economy.
Mps = s = \(\frac{\Delta s}{\Delta y}\), where Δs is the change in saving and Δy is the change in income.

0 < s < 1, means the value of s, that in Mps will be always in between 0 and 1. If Mps is 1 the total additional income is used for saving and if Mps is zero the total additional income is used for consumption.
Mps = 1 – Mpc
Mpc = 1 – Mps

Mpc and Mps

സീമാന്ത ഉഭോഗ പ്രവണത എന്നത് വരുമാനത്തിലുണ്ടാകുന്ന വർധനവിൽ നിന്നും ഉപഭോഗത്തിനായി ജനങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കു ന്നതിനാണ്.
Mpc = c = \(\frac{\Delta c}{\Delta y}\)
Δc എന്നത് ഉപഭോഗത്തിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റം, Δy എന്നത് വരു മാനത്തിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റം.

0 < c < 1 എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സീമാന്ത ഉപഭോഗ പ്രവണ തയുടെ മൂല്യം എപ്പോഴും പൂജ്യത്തിനും ഒന്നിനും ഇടയിലായിരി ക്കുമെന്നാണ്. ഇതിന്റെ മൂല്യം ഒന്നായാൽ വരുമാനത്തിലുണ്ടാ കുന്ന മുഴുവൻ വർധനവും ഉപഭോഗത്തിനായി ഉപയോഗിക്ക പ്പെടുന്നുവെന്നും ഇതിന്റെ മൂല്യം പൂജ്യമായാൽ വരുമാനത്തിലു ണ്ടാകുന്ന വർധനവിന്റെ മുഴുവനും സമ്പാദ്യത്തിലേക്ക് മാറ്റി എന്നുമാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്.

സീമാന്ത സമ്പാദ്യ പ്രവണത (Mps). വരുമാനത്തിലുണ്ടാകുന്ന വർധനവിൽ നിന്നും ജനങ്ങൾ സമ്പാദ്യത്തിനായി മാറ്റിവയ്ക്കുന്ന ഭാഗമാണിത്. സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയും വരുമാനത്തിൽ ഉമ്ടാകുന്ന വർധനവും ആസൂത്രിത സമ്പാദ്യത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന വർധനവും തമ്മിലുള്ള അനുപാതമാണിത്.
Mps = S = \(\frac{\Delta s}{\Delta y}\)
Δs എന്നത് സമ്പാദ്യത്തിലെ മാറ്റവും, Δy എന്നത് വരുമാനത്തിലെ മാറ്റവുമാണ്.
0 < s < 1

എന്നത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് സീമാന്ത സമ്പാദ്യ പ്രവണതയുടെ മൂല്യം എപ്പോഴും പൂജ്യത്തിനും ഒന്നിനും ഇടയിലായിരിക്കുമെ ന്നാണ്. ഇതിന്റെ മൂല്യം ഒന്ന് ആണെങ്കിൽ വരുമാനത്തിലുണ്ടായ മുഴുവൻ വർധനവും സമ്പാദ്യത്തിലേക്ക് ഉപയോഗപ്പെടുത്തി എന്നും അതിന്റെ മൂല്യം പൂജ്യമാണെങ്കിൽ വരുമാനത്തിലുണ്ടായ വർധനവ് മുഴുവനും ഉപഭോഗത്തിനായി ഉപയോഗിച്ചു എന്നു മാണ്.
Mps = 1 – Mpc
Mpc = 1 – Mps

Exante Aggregate Demand For Final Goods

In an economy without a government, the ex ante aggregate demand for final goods is the sum total of the exante consumption expenditure and exante investment expenditure on such goods, viz
AD = C + I. aggregate demand for final goods can be written as
AD = C + I + c.Y
If the final goods market is in equilibrium this can be written as
Y = C + I + c.Y

where Y is the exante, or planned, supply of final goods. This equation can be further simplified by adding up the two autonomous terms, C and I, making it
Y = A + c.Y

where A = C + I is the total autonomous expenditure in the economy. In reality, these two components of autonomous expenditure behave in different ways. C, representing subsistence consumption level of an economy, remains more or less stable over time. The term Y on the left hand side of equation represents the exante output or the planned supply of final goods.

A Point on the Aggregate Demand Curve:
At a fixed price, the value of ex ante aggregate demand for final goods, AD, is equal to the sum total of exante consumption expenditure and exante investment expenditure. Under the effective demand principle, the equilibrium output of the final goods is equal to exante aggregate demand, as represented by equation
Y = A + c.Y
where A is the total value of autonomous expenditure in the economy.

അന്തിമ വസ്തുക്കൾക്കുള്ള മൊത്തം ആസൂത്രിത ചോദനം

രണ്ടു മേഖലകൾ മാത്രമുള്ള ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയെകുറിച്ച് ചിന്തി ക്കുക. അതായത്, ഗാർഹിക യൂണിറ്റുകളും ഉൽപാദക യൂണി റ്റുകളും മാത്രമുള്ളതും ഗവൺമെന്റില്ലാത്തതുമായ സമ്പദ്വ്യ വസ്ഥ. ഇവിടെ അന്തിമ വസ്തുക്കൾക്കുള്ള മൊത്തം പ്രചോദനം എന്നത് അന്തിമ ഉപ ഭോഗവസ്തുക്കൾക്കുള്ള ചോദനവും അന്തിമ നിക്ഷേപവസ്തുക്കൾക്കുള്ള ചോദനവും ചേർന്നതായി രിക്കും. C എന്നത് ഉപഭോഗവും I എന്നത് നിക്ഷേപവും AD എന്നത് മൊത്തം ചോദനവും ആണെങ്കിൽ സമവാക്യം ഇങ്ങനെ എഴുതാം.
AD = C + I

ഇവിടെ C യെ \(\overline{\mathrm{C}}\) + cY കൊണ്ടും I യെ \(\overline{\mathrm{I}}\) കൊണ്ടും മാറ്റി എഴു തിയാൽ സമവാക്യം ഇങ്ങനെ എഴുതാം.
AD = \(\overline{\mathrm{C}}\) + cY + I
അഥവാ = \(\overline{\mathrm{C}}\) + \(\overline{\mathrm{I}}\) + cY
സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ മൊത്തം ചോദനം (AD) മൊത്തം പ്രദാന (AS) ത്തിനു തുല്യമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ട് സന്തുലിതാവസ്ഥ യിലുള്ള വരുമാനത്തെ ഇങ്ങനെ എഴുതാം.
y= \(\overline{\mathrm{C}}\) + \(\overline{\mathrm{I}}\) + cY

ഇവിടെ \(\overline{\mathrm{C}}\), \(\overline{\mathrm{I}}\)
സ്വതന്ത്രഘടകങ്ങളാണ്. അതിനാൽ അവയെ ഒരു മിച്ച് കുട്ടി \(\overline{\mathrm{A}}\) എന്നു വിളിക്കാം. (അതായത് \(\overline{\mathrm{C}}\) + \(\overline{\mathrm{I}}\) = \(\overline{\mathrm{A}}\)) അപ്പോൾ മുകളിൽ ലഭിച്ച സമവാക്യം ഇങ്ങനെയാകും.
y = \(\overline{\mathrm{A}}\) + cY

ഇവിടെ \(\overline{\mathrm{A}}\) എന്നത് മൊത്തം അന്തിമ വസ്തുക്കൾ (ഉപഭോഗ വസ്തുക്കളും നിക്ഷേപ വസ്തുക്കളും ചേർന്നത്) ക്കുള്ള ചോദനം ആണ്. y എന്നത് ആസൂത്രിത വരുമാനമാണ്. വരുമാനം എന്നത് സാധന സേവനങ്ങളുടെ മൂല്യം തന്നെ ആയതിനാൽ yയെ നമുക്ക് ആസൂത്രിത പ്രദാനം (planned supply) അഥവാ മൊത്തം പ്രദാനം (aggregate supply) എന്നു പറയാം.

Parametric Shift

It shows the change in the lines of graph due to the changes in its slope or intercept. In the diagram below the parametric shifts in a graph is shown.

പാരാമെട്രിക് ഷിഫ്റ്റ്

ഒരു ഗ്രാഫിലെ രേഖകളുടെ ചെരിവിലോ ഇന്റർസെപ്റ്റിലോ മാറ്റ ങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നതു മൂലം രേഖകളിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റത്തെ പാരാമെടിക് ഷിഫ്റ്റ് എന്നു പറയുന്നു. ഇത് രണ്ട് രീതിയിലാകാം. ഇവ താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.

രേഖയുടെ ചെരിവിൽ ഉണ്ടായ രേഖയുടെ ഇന്റർസെപ്റ്റിൽ ഉണ്ടായ
മാറ്റം മൂലം രേഖയിലുണ്ടായ മാറ്റം മാറ്റം മൂലം രേഖയിലുണ്ടായ മാറ്റം

Multiplier

An initial increase in investment leads to a multiple increase in income is known as multiplier mecahnism. Multiplier is denoted by ‘k’. Multiplier is represented by the ratio between increase in investment and increase in income.

ഗുണകം

വരുമാനത്തിന്റെയും തൊഴിലവസ്ഥയുടെയും ഏറ്റവും നിർണാ യക ഘടകം മൂലധന നിക്ഷേപമാണ്. നിക്ഷേപത്തിലുണ്ടാകുന്ന വ്യതിയാനം വരുമാനത്തിൽ പലമടങ്ങു വ്യതിയാനം ഉണ്ടാക്കും. എത്ര മടങ്ങാണോ വ്യതിയാനമുണ്ടാക്കുന്നത് അതിനെയാണ് ഗുണകം എന്നു പറയുന്നത്. ‘k’ എന്ന അക്ഷരം ഉപയോഗി ച്ചാണ് ഗുണകത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. നിക്ഷേപത്തിലുള്ള വർധ നയും വരുമാനത്തിലുള്ള വർധനയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ
യാണ് ഗുണകം പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്.

Paradox of Thrift

It is widely assumed that as the savings level of the people increases, the total savigns of the economy also rises. This may not happen always and leads to a paradox. When the savings of the people increase, the saving levels of the economy will fall down. This paradoxical phenomenon is known as paradox of thrift.

When people increase their savings (increase in MPS), the level of consumption of the people (MPC) declines. When consumption falls, the aggregate demand falls. The fall in aggregate demand leads to excess supply. This forces the producer to supply smaller quantities of goods and services. This leads to fall in employment and fall in the income of the people resulting in the reduction of savings of economy.

മിതവ്യയത്തിന്റെ വിരോധാഭാസം (The Paradox of Thrifty)

ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ജനങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യം വർദ്ധിച്ചാൽ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ മൊത്തം സമ്പാദ്യം വർദ്ധിക്കുമെന്നാണ് നിഗമനം. എന്നാൽ എപ്പോഴും അങ്ങനെ ആവണമെന്നില. ഇതൊരു വിരോധാഭാസമാണ്. ജനങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യം വർദ്ധിക്കു മ്പോൾ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ മൊത്തം സമ്പാദ്യത്തിൽ കുറവു ണ്ടാകുന്നു. ഈ വൈരുധ്യത്തെ മിതവ്യയത്തിന്റെ വിരോധാഭാസം (Paradox of thrift) എന്നറിയപ്പെടുന്നു.

ജനങ്ങൾ അവരുടെ വരുമാനത്തിലെ സമ്പാദ്യാനുപാതം വർദ്ധി പ്പിച്ചാൽ (MPS കൂടിയാൽ) ഉപഭോഗാനുപാതം (MPS) കുറവാ ണെന്നർത്ഥം. ഉപഭോഗം കുറയുമ്പോൾ മൊത്തം ചോദനം കുറയും. മൊത്തം ചോദനത്തിലെ കുറവ് അധികപ്രദാനത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ഇത് ഉല്പാദനം കുറയ്ക്കുന്നതിന് ഉല്പാദകനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് തൊഴിൽ കുറയ്ക്കുന്നതിനും, തന്മൂലം ജന ങ്ങളുടെ വരുമാനം കുറയുന്നതിനും കാരണമാകുന്നു. ഇത് ജന ങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യാനുപാതം കുറയുന്നതിനും, മൊത്തം സമ്പദ്വ്യവ സ്ഥയുടെ സമ്പാദ്യം കുറയുവാൻ ഇടയാക്കുന്നു.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 3 Money and Banking.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 2 National Income Accounting

Money

Money is commonly accepted as a medium of exchange. According to D.H. Robertson, money is “anything which is widely accepted in payment for goods or in discharge of other kinds of business obligations”.

പണം: “പണം ചെയ്യുന്നതെന്തോ അതാണ് പണം” എന്ന് പ്രാഫ്. വാക്കർ പണത്തെ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു. പണത്തിന്റെ പൊതു സ്വീകാര്യതാ നിർവ്വചനം നൽകിയ കൗതറിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ “വിനിമയ മാധ്യമമായി പൊതുവേ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതും അതേസമയം മൂല്യത്തിന്റെ മാനദണ്ഡമായും ശേഖരമായും വർത്തി ക്കുന്ന. എന്തിനെയും പണം എന്നും പറയുന്നു”

Functions of Money

Nowadays, no economies can sustain without money. Money performs the functions of medium of exchange, measure of value, store of value and the standard of deferred payments. The functions of money are classified into primary functions, secondary functions and contingent functions.

A) Primary functions:
i) Medium of exchange: The most important function of money is that it acts as a medium of exchange. It acts as a link between the buyer and the seller. Money mostly solves the issues of barter economy.

ii) Standard of value: Money acts as a convenient unit of account. When we purchase or sell goods, its value can be expressed in monetary terms. We express the value of goods in terms of money. Examples are: price per kg of sugar is ₹ 30, price per meter of cloth is ₹ 25 and price per liter of milk is ₹ 20, etc.

B) Secondary functions:
i) Standard of deferred payments: Deferred payments are those payments which are to be made in the future. Money is used as a unit of deferred payments. It helps in credit transactions. The money helps the consumer to purchase goods and services when they require it and the payment can be made in the future.

ii) Store of value: The money can be stored as an instrument for storing the value. The purchasing power of money can be transferred to the future from the current period. Thus, wealth can be stored in liquid form.

പണത്തിന്റെന്റ ധർമ്മങ്ങൾ (Functions of Money)
പണം കൂടാതെ ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥക്കും നിലനിൽക്കുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല. പണം എന്നത് മൂല്യത്തിന്റെ അളവ്, കൈമാറ്റ മാധ്യമം, ഭാവിയിലെ അടവുകൾക്കുള്ള ഒരു മാനദണ്ഡം, മൂല്യ ത്തിന്റെ ശേഖരം, മൂല്യത്തിന്റെ മാറ്റം ഇതൊക്കെയാണ്. പണ ത്തിന്റെ ധർമ്മങ്ങളെ പ്രാഥമിക ധർമ്മങ്ങൾ, ദ്വിതീയ ധർമ്മങ്ങൾ, യാദൃച്ഛിക ധർമ്മങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ മൂന്നായി തിരിക്കാം.

പ്രാഥമിക ധർമ്മങ്ങൾ (Primary Functions)
i) കൈമാറ്റ മാധ്യമം (Medium of Exchange): പണം കൈമാ റ്റത്തിന് അഥവാ അടവുകൾക്കുള്ള മാധ്യമമായി വർത്തിക്കു ന്നു. കേതാവിനേയും വികേതാവിനേയും തമ്മിൽ ബന്ധി പ്പിക്കുന്ന മുഖ്യ കണ്ണിയാണ് പണം. ബാർട്ടർ സമ്പ്രദായത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പരിമിതിയായ, രണ്ടു വ്യക്തികളുടെ ആവ
ശ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഒത്തുചേരായ, പണം പരിഹരിക്കുന്നു.

ii) മൂല്യത്തിന്റെ ഏകകം (Standard of value): മുല്യം അള ക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഏകകമായി പണത്തെ ഉപയോഗിക്കാം. സാധന സേവനങ്ങളുടെ വാങ്ങലും വിൽക്കലും നടത്തു മ്പോൾ അവയുടെ മൂല്യം അളക്കുന്നതിനുള്ള ഏകകം പണ മാണ്. ഒരു ചരക്കിന്റെ മൂല്യം നാം പണത്തിന്റെ യൂണിറ്റിലാണ് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, കിലോഗ്രാമിന് 100 രൂപ, മീറ്ററിന് 25 രൂപ, ലിറ്ററിന് 20 രൂപ എന്നിങ്ങനെ

ദ്വിതീയ ധർമ്മങ്ങൾ (Secondary Functions)
i) ഭാവിയിലെ അടവുകൾക്കുള്ള മാനദണ്ഡം (Standard of deferred payments): ഭാവിയിൽ നടത്തേണ്ടുന്ന അടവു കളെ ഡിഫേർഡ് പേയ്മെന്റ്സ് എന്നു പറയുന്നു. ഇത്തരം – അടവുകൾക്ക് ഒരു മാനദണ്ഡമായി പണം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇത് വായ്പ ഇടപാടുകൾക്ക് (credit transactions) സഹാ യകമാണ്. ഉപഭോക്താവിന് സാധനസേവനങ്ങൾ അപ്പപ്പോൾ വാങ്ങുവാനും അവയുടെ വില ഭാവിയിൽ അടയ്ക്കുവാനും കഴിയുന്നത് പണത്തിന്റെ ഉപയോഗം മൂലമാണ്.

ii) മൂല്യശേഖരം (Store value): മൂല്യത്തിന്റെ ഒരു ശേഖരമായി പണം ഉപയോഗിക്കാം. വർത്തമാനകാലത്തുനിന്ന് ഭാവിയി ലേക്ക് അതിന്റെ ക്രയശേഷി മാറ്റാം എന്നതാണ് ഇതിന്റെ അർത്ഥം. അതായത് സ്വത്തിനെ നമുക്ക് ദ്രവാവസ്ഥയിൽ (Liquid form) സൂക്ഷിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നു.

Demand for Money

Money is the most liquid of all assets in the sense that it is universally acceptable and hence can be exchanged for other commodities very easily. Demand for money balance is often referred to as liquidity preference. People desire to hold money balance broadly from two motives.

1. Precautionary motive People hold liquid cash with them in order to meet the emergencies. This is known as precautionary motive. For example, people keep a certain portion of their income to meet the cost of treatments in the hospital.

2. The Transaction Motive: The principal motive for holding money is to carry out transactions. In general, the transaction demand for money in an economy, MDT, can be written in the following form
Mt = k.T
where T is the total value of (nominal) transactions in the economy over unit period and k is a positive fraction.

The number of times a unit of money changes hands during the unit period is called the velocity of circulation of money. In general, equation can be modified in the following way
Mt = kPY.

where Y is the real GDP and P is the general price level or the GDP deflator. The above equation tells us that transaction demand for money is positively related to the real income of an economy and also to its average price level.

3. The Speculative Motive: An individual may hold her wealth in the form of landed property, bullion, bonds, money, etc. Everyone in the economy will hold their wealth in money balance and if additional money is injected within the economy it will be used up to satiate people’s craving for money balances without increasing the demand for bonds and without further lowering the rate of interest below the floor level. Such situation is called a liquidity trap. The speculative money demand function is infinitely elastic here.

പണത്തിനുള്ള ചോദനം: പണത്തിനുള്ള ചോദനത്ത ദ്രവത്വാഭി ലാഷം (Liquidity preference) എന്നു പറയുന്നു. പണം ദ്രവ് മായി സൂക്ഷിക്കുവാനുള്ള അഭിലാഷം അഥവാ കൈവശം സൂക്ഷിക്കുവാനുള്ള അഭിലാഷം എന്നാണിതർത്ഥമാക്കുന്നത്. പണം കൈവശം സൂക്ഷിക്കുന്നതിനു പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഘടകങ്ങളെ
പൊതുവെ മൂന്നായി തരംതിരിക്കാം.

1. മുൻകരുതൽ പ്രേരകം (Precautionary Motive)
2. കൈമാറ്റ പ്രരകം (Transaction Motive)
3. ഊഹക്കച്ചവട പ്രേരകം (Speculative Motive)

മുൻകരുതൽ രകം: അടിയന്തരമായി ഉണ്ടാകുന്ന ആവശ്യ ങ്ങളെ നേരിടാൻ ജനങ്ങൾ കൈയ്യിൽ പണം സൂക്ഷിക്കുന്നു. ഇതിനെയാണ് മുൻകരുതൽ പരകം എന്നു പറയുന്നത്.
ഉദാ : അപ്രതീക്ഷിതമായി ഉണ്ടാകുന്ന അസുഖങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ.

കൈമാറ്റ പ്രേരകം: ദൈനംദിന ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനായി ആളുകളോ വ്യവസായ യൂണിറ്റുകളോ പണം കൈവശം വെക്കു ന്നതാണിത്. വേതനമോ വിറ്റുവരവായോ ആളുകളുടെയോ യുണി റ്റുകളുടെയോ കൈവശം പണം എത്തുന്നത് ചിലപ്പോൾ ആഴ്ച യിലൊരിക്കലോ, മാസത്തിലൊരിക്കലോ, ദിവസത്തിന്റെ അന്ത്യ ത്തിലോ ആകാം. എന്നാൽ ഏതൊരു സമയത്തും തങ്ങളുടെ ആവ ശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുവാൻ അവർക്ക് പണം ആവശ്യമായി വരുന്നു. ഇതാണ് പണം കൈവശം വെയ്ക്കുന്നതിന് അവരെ പ്രേരിപ്പി ക്കുന്നത്.

എന്നാൽ എത്ര പണം കൈവശം വെയ്ക്കണമെന്നത് അവരവ രുടെ ഇടപാടുകളുടെ സ്വഭാവത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. വലിയ ഇടപാടുകൾക്ക് പണത്തിനുള്ള ചോദനം വലുതായിരിക്കും. പണ ത്തിനുള്ള കൈമാറ്റ ചോദനം ഒരു സമവാക്യമായി ഇങ്ങനെ അവ തരിപ്പിക്കാം.
\(\mathrm{M}_{\mathrm{T}}^{\mathrm{d}}\) = kT
(\(\mathrm{M}_{\mathrm{T}}^{\mathrm{d}}\) = Demand for money, transaction motive)

ഇവിടെ \(\mathrm{M}_{\mathrm{T}}^{\mathrm{d}}\) എന്നത് പണത്തിന്റെ കൈമാറ്റ ചോദനവും, T എന്നത് സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ കൈമാറ്റത്തിന്റെ മൊത്തം മൂല്യവു മാണ്. k എന്നത് ഒരു പോസിറ്റീവ് സ്ഥിരസംഖ്യയായിരിക്കും. \(\mathrm{M}_{\mathrm{T}}^{\mathrm{d}}\) യെ T യുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു പോസിറ്റീവ് ഫങ്ഷ നാണ് k എന്നു പറയാം.

ഊഹക്കച്ചവട പ്രേരകം (The Speculative Motive)
ഒരു സാധത്തിന്റെ വില കുറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ പിന്നീട് വില കൂടും എന്ന ഊഹത്തിൽ അതു വാങ്ങുകയും പിന്നീട് വിൽക്കു കയും ചെയ്യുന്ന രീതിയാണ് ഊഹക്കച്ചവടം. വിൽക്കുന്ന വില വാങ്ങിയ വിലയേക്കാൾ ഉയർന്നതാണെങ്കിൽ അവിടെ ഊഹാ ആത്മക നേട്ടവും (Speculative gain) മറിച്ചാണെങ്കിൽ ഊഹാത്മക നഷ്ടവും (Speculative loss) സംഭവിക്കുന്നു. ഊഹക്കച്ചവടം നടത്തുന്നതിനായി ആളുകൾ പണം കൈവശം വെക്കുന്നതിനെ യാണ് ഊഹക്കച്ചവട പ്രേരകം എന്നു പറയുന്നത്.

Liquidity Trap

A situation in the economy may arise when everyone will hold their wealth in money balance. If additional money is injected into the economy, it will not be used to purchase bonds. It will be used to satisfy the people’s drawing for money balance without lowering the rate of interest. Such a situation is called ‘liquidity trap’. The liquidity trap is given in the diagram below.

ജനങ്ങൾ അവരുടെ ആസ്തി പണമായിതന്നെ കൈവശം സൂക്ഷി ക്കുന്ന ചില സന്ദർഭങ്ങൾ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിൽ ഉണ്ടാകാം. കൂടു തൽ പണം സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് വന്നാലും ആ പണം ഗവൺമെന്റ് ബോണ്ടുകൾ വാങ്ങാൻ ഉപയോഗപ്പെടണമെന്നില്ല. ഈ പണം ജനങ്ങളും പണം കൈവശം വയ്ക്കാനുള്ള ആഗ്ര ഹത്തെ സാക്ഷാത്കരിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു, പലിശ നിരക്ക് കുറയാതെ തന്നെ. ഈ അവസ്ഥ liquidity trap എന്ന്. അറിയപ്പെടുന്നു. ഇത് ഡയഗ്രത്തിൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.

Supply of Money

Total stock of money held by the public at a particular time is known as total money supply.

The supply of money: In a modern economy money consists mainly of currency notes and coins issued by the monetary authority of the country. In India currency notes are issued by the Reserve Bank of India (RBI), which is the monetary authority in India. However, coins are issued by the Government of India.

പണത്തിന്റെ പ്രദാനം : പൊതുജനം ചെലവാക്കുന്ന രീതിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന മൊത്തം പണത്തിന്റെ സ്റ്റോക്കിനെയാണ് പണ ത്തിന്റെ പ്രദാനം’ എന്ന് പറയുന്നത്. കേന്ദ്രഗവൺമെന്റ്, കേന്ദ ബാങ്ക്, വാണിജ്യ ബാങ്കുകൾ ഇവ ഒഴികെയുള്ള ബിസിനസ്സ് യൂണിറ്റുകളും ജനങ്ങളും ചേരുന്ന സമൂഹത്തെയാണ് പൊതു ജനം എന്നുദ്ദേശിച്ചത്. കേന്ദ്രബാങ്കിന്റെയും, വാണിജ്യ ബാങ്കുക ളുടേയും കൈവശമുള്ള മിച്ചം പണത്തിന്റെ പ്രവാഹത്തിൽ ഉൾപ്പെടാത്തതുകൊണ്ട് ഇത് പണത്തിന്റെ പ്രദാനത്തിൽ പെടു ന്നില്ല.

Measures of Money Supply in India

Legal Definitions: Narrow and Broad Money
Money supply, like money demand, is a stock variable. The total stock of money in circulation among the public at a particular point of time is called money supply. RBI publishes figures for four alternative measures of money supply, viz. M₁, M₂, M₃ and M₄. They are defined as follows
M₁ = CU + DD
M₂ = M₁ + Savings deposits with Post Office savings banks
M₃ = M₁ + Net time deposits of commercial banks
M₄ = M₃ + Total deposits with Post Office savings organizations. (Excluding National Savings Certificates) where, CU is currency (notes plus coins) held by the public and DD is net demand deposits held by commercial banks. The word ‘net’ implies that only deposits of the public held by the banks are to be included in money supply. The inter bank deposits, which a commercial bank holds in other commercial banks, are not to be regarded as part of money supply. M₁ and M₂ are known as narrow money. M₃ and M₄ are known as broad money.

പണത്തിന്റെ പ്രദാനം അളക്കുന്ന രീതി ഇന്ത്യയിൽ: പണത്തിന്റെ പ്രദാനത്തെ സംബന്ധിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ പ്രസിദ്ധീ കരിക്കുന്നത് റിസർവ്വ് ബാങ്കാണ്. 1977 ഏപ്രിൽ മാസം മുതൽ പണത്തിന്റെ പ്രദാനം അളക്കുവാൻ നാലുതരം അളവുകൾ റിസർവ്വ് ബാങ്ക് ഓഫ് ഇന്ത്യ സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
M₁, M₂, M₃, M₄ എന്നിങ്ങനെയാണ്. അവ താഴെ പറയുന്നു.
M₁ = CU + DD
ഇവിടെ CU = പൊതുജനത്തിന്റെ കൈവശമുള്ള കറൻസി (പേപ്പർ കറൻസിയും നാണയവും ചേർത്ത്)
DD = ബാങ്കുകളിലെ ചോദന നിക്ഷേപം.
M₂ = M₁ + പോസ്റ്റ് ഓഫീസ് സേവിംഗ് ബാങ്കുകളിലെ സേവിംഗ് നിക്ഷേപങ്ങൾ.
M₃ = M₁ + ബാങ്കുകളിലെ അറ്റ സമയനിക്ഷേപങ്ങൾ (Net Time Deposits)
M₄ = M₃ + പോസ്റ്റ് ഓഫീസ് സേവിംഗ് ഓർഗനൈസേഷനുക ളിലെ മൊത്ത നിക്ഷേപം (നാഷണൽ സേവിംഗ് സർട്ടിഫിക്കറ്റു കൾ ഒഴികെ)
M₁ ളം M₁ ളം സങ്കുചിത (Narrow) പണത്തെയും M₃ യും M₄ ളം വികസിത (Broad) പണത്തേയും അളക്കുവാൻ ഉപയോഗി ക്കുന്നു. M3 ആണ് ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ള അളവ്. ഇതിനെ സമു ഹത്തിലെ മൊത്ത പണവിഭവം എന്നു പറയും.

Money Creation by the Banking System

In this section we shall explore the determinants of money supply. Money supply will change if the value of any of its components such as CU, DD or Time Deposits changes. In what follows we shall, for simplicity, use the most liquid definition of money, viz. M₁ = CU + DD, as the measure of money supply in the economy. These influences on money supply can be summarized by the following key ratios.

The Currency Deposit Ratio: The currency deposit ratio (cdr) is the ratio of money held by the public in currency to that they hold in bank deposits.
cdr = CU/DD.

The Reserve Deposit Ratio: Banks hold a part of the money people keep in their bank deposits as reserve money and loan out the rest to various investment projects. RBI uses various policy instruments to bring forth a healthy rdr in commercial banks. The first instrument is the Cash Reserve Ratio which specifies the fraction of their deposits that banks must keep with RBI. There is another tool called Statutory Liquidity Ratio which requires the banks to maintain a given fraction of their total demand and time deposits in the form of specified liquid assets. Apart from these ratios RBI uses a certain interest rate called the Bank Rate to control the value of rdr. Commercial banks can borrow money from RBI at the bank rate when they run short of reserves. A high bank rate makes such borrowing from RBI costly and, in effect, encourages the commercial banks to maintain a healthy rdr.

High Powered Money: The total liability of the monetary authority of the country, RBI, is called the monetary base or high powered money. It consists of currency (notes and coins in circulation with the public and vault cash of commercial banks) and deposits held by the Government of India and commercial banks with RBI.

ബാങ്കിങ്ങ് സംവിധാനത്തിലെ പണ സൃഷ്ടി
കറൻസി-ഡിപ്പോസിറ്റ് അനുപാതം (cdr): ഒരു സമ്പദ്വ്യസ്ഥ യിൽ പൊതുജനങ്ങൾ തങ്ങളുടെ കൈവശം സൂക്ഷിക്കുന്ന കറൻസിയുടെ അളവും (CU) അവരുടെ ഡിമാന്റ് ഡിപ്പോസി റ്റിന്റെ അളവും (DD) തമ്മിലുള്ള അനുപാതമാണ് കറൻസി ഡിപ്പോസിറ്റ് അനുപാതം.
i.e., cdr = \(\frac{\mathrm{CU}}{\mathrm{DD}}\)

റിസർവ്വ് – ഡിപ്പോസിറ്റ് അനുപാതം (rdr): വാണിജ്യ ബാങ്കുകൾ കരുതൽ ധനമായി സൂക്ഷിക്കുന്ന പണവും (R) മൊത്തം ഡിപ്പോ സിറ്റും (DD) തമ്മിലുള്ള അനുപാതത്തെയാണ് റിസർവ്വ് – ഡിപ്പോ സിറ്റ് അനുപാതം എന്നു പറയുന്നത് (rdr).
അതയത്, rdr = \(\frac{\mathrm{R}}{\mathrm{DD}}\)
നിക്ഷേപകർ എപ്പോൾ പണം തിരികെ ആവശ്യപ്പെട്ടാലും അതു നൽകുവാൻ വാണിജ്യ ബാങ്കുകളെ സഹായിക്കുവാനാണ് അവർ കൃത്യമായി കരുതൽ ധനം സൂക്ഷിക്കണമെന്ന് കേന്ദ്രബാങ്ക് നിഷ്കർഷിക്കുന്നത്. ഇത് നിലനിർത്തുവാനായി കേന്ദ്രബാങ്ക് ഉപ യോഗിക്കുന്ന രണ്ട് അനുപാതങ്ങളാണ് കരുതൽ ധനാനുപാ തവും (CRR) സ്റ്റാറ്റ്യൂട്ടറി ദ്രവത്വാനുപാതവും (SLR).

ഹൈ പവേർഡ് പണം (High Powered Money): ഒരു – രാജ്യത്തെ കേന്ദ്ര ധനകാര്യസ്ഥാപനത്തിന്റെ മൊത്തം ബാധ്യത യാണ് ഹൈപവേർഡ് പണം അഥവാ പണ അടിസ്ഥാനം (Money base) എന്നു പറയുന്നത്. ഇന്ത്യയിൽ റിസർവ്വ് ബാങ്കിന്റെ മൊത്തം ബാധ്യതയാണ് മോണിറ്ററി ബെയ്സ്. ഈ പണം അടിസ്ഥാനത്തിന്മേ ലാണ് പണ വികസനവും സങ്കോചവും നടക്കുന്നത്.

കറൻസികളും, പൊതുജനങ്ങളുടെ കൈയ്യിലുള്ള കറൻസികളും, നാണയങ്ങളും, വാണിജ്യബാങ്കുകളുടെ വോൾട്ട് ക്യാഷും ഇതിൽ പ്പെടും. റിസർവ്വ് ബാങ്കിലുള്ള ഗവർമെന്റിന്റേയും വാണിജ്യ ബാങ്കുകളുടേയും കരുതൽ ധനങ്ങളും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇവയെല്ലാം റിസർവ്വ് ബാങ്കിന്റെ ബാധ്യതയാണ്. കാരണം എല്ലാ നിക്ഷേപങ്ങളും തിരിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടവയാണ്.
അതായത് H = CU + R
CU = കറൻസികളും, കോയിനുകളും
R = റിസർവ്വ് പണം

Instruments of Monetary Policy and the Reserve Bank of India

The instruments which RBI uses for conducting monetary policy are as follows.
1) Open Market Operations: It refers to the sale and purchase of government securities by the central bank. RBI purchases government securities to the general public in a bid to increase the stock of high powered money in the economy.

2) Bank Rate Policy: As mentioned earlier, RBI can affect the reserve deposit ratio of commercial banks by adjusting the value of the bank rate – which is the rate of interest commercial banks have to pay RBI – if they borrow money from it in case of shortage of reserves. Alow (or high) bank rate encourages banks to keep smaller (or greater) proportion of their deposits as reserves, since borrowing from RBI is now less (or more) costly than before.

3) Varying Reserve Requirements: Cash Reserve Ratio (CRR) and Statutory Liquidity Ratio (SLR) also work through the rdr-route. A high (or low) value of CRR or SLR helps increase (or decrease) the value of reserve deposit ratio, thus diminishing (or increasing) the value of the money multiplier and money supply in the economy in a similar fashion.

4) Sterilization by RBI: RBI often uses its instruments of money creation for stabilizing the stock of money in the economy from external shocks. This operation of RBI is known as sterilization.

പണനയത്തിന്റെ ഉപകരണങ്ങളും റിസർവ്വ് ബാങ്കും

പൊതു സാമ്പത്തിക നയത്തിലെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുന്നതിനായി പണത്തിന്റെ അളവിലും ലഭ്യതയിലും വിലയിലും കേന്ദ്രബാങ്ക് വരുത്തുന്ന നിയന്ത്രണങ്ങളെ സംബന്ധിക്കുന്ന നയമാണ് പണ നയം അഥവാ മോണിട്ടറിനയം. അധികചോദനത്തെയും ന്യൂന ചോദനത്തെയും നിയന്ത്രിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു നയമാണിത്.

പ്രധാനപ്പെട്ട പണനയ സംവിധാനങ്ങൾ അഥവാ പണനയനടപടി കൾ താഴെപ്പറയുന്നവയാണ്.

1) തുറന്ന വിപണി പ്രവർത്ത ന ങ്ങൾ (Open market operation): കേന്ദ്രബാങ്ക് ഗവൺമെന്റ് കടപ്പത്രങ്ങൾ തുറന്ന വിപണിയിൽ വിൽക്കുകയും വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നതിനെ യാണ് തുറന്ന വിപണി പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നത്. പണപ്പെരുപ്പത്തിന്റെ അവസരങ്ങളിൽ കേന്ദ്രബാങ്ക് കടപ്പത്ര ങ്ങൾ തുറന്ന് വിപണിയിൽ വിൽക്കും. ബാങ്കുകൾ ഇതു വാങ്ങുകയും അതുവഴി അവരുടെ വായ്പ നൽകുന്നതി നുള്ള ശേഷി കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. ഇത് സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ യിൽ പണ ത്തിന്റെ ഒഴുക്കു കുറയ്ക്കുകയും അങ്ങനെ അധിക ചോദനത്തെ നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പണ് ചുരുക്കത്തിന്റെ സമയത്ത് കേന്ദ്രബാങ്ക് കടപ്പത്രങ്ങൾ തുറന്ന വിപണിയിൽ നിന്ന് വാങ്ങുകയും അതുവഴി ബാങ്കുകളുടെ വായ്പാശേഷി കൂടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് പൊതുജനങ്ങ ളുടെ ഉപഭോഗശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കും.

2) ബാങ്ക് നിരക്ക് നയം (Bank rate policy): കേന്ദ്രബാങ്ക് വാണിജ്യബാങ്കുകൾക്ക് കടംകൊടുക്കുന്നതിന്റെ നിരക്കിനെ യാണ് ബാങ്ക് നിരക്ക് എന്നു പറയുന്നത്. പണപ്പെരുപ്പത്തിന്റെ അവസരത്തിൽ കേന്ദ്രബാങ്ക് ഈ നിരക്ക് വർദ്ധിപ്പിക്കും. ഇത് വായ്പയെ ചിലവേറിയതാക്കും. ഇങ്ങനെ പലിശ നിരക്ക് വർദ്ധിക്കുകയും വായ്പയ്ക്കുള്ള ചോദനം കുറയുകയും ജനങ്ങളുടെ ഉപഭോഗശേഷിയും ചോദനവും കുറയുകയും ചെയ്യും. പണ് ചുരുക്കത്തിന്റെ സമയത്ത് റിസർവ്വ് ബാങ്ക് നിരക്ക് കുറക്കുന്നു. ഇത് പലിശനിരക്ക് കുറക്കുകയും വായ്ക്കുള്ള ചോദനം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ആളുകളുടെ ഉപഭോഗശേഷി കൂട്ടുകയും ചെയ്യും.

3) കരുതൽ ശേഖര അനുപാതത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ (Variation in reserve-deposit ratio): എല്ലാ അംഗബാങ്കുകളും അവ യുടെ നിക്ഷേപങ്ങളുടെ ഒരു നിശ്ചിത ശതമാനം കേന്ദ്രബാ ങ്കിൽ സൂക്ഷിക്കുവാൻ നിയമപരമായി ബാധ്യസ്ഥരാണ്. കരു തൽ ധനഅനുപാതം (Cash Reserve Ratio – CRR) ഫ ന്നാണിത് അറിയപ്പെടുന്നത്. മറ്റൊരു പ്രധാന അനുപാതമാണ് സ്റ്റാറ്റ്യൂട്ട് ഭവതവാനുപാതം (Statutary Liquidity Ratio – SLR) വാണിജ്യബാങ്കുകൾ അവയുടെ ആകെയുള്ള ഡെപ്പോസി റ്റിന്റെ ഒരു നിശ്ചിതാനുപാതം ഗവൺമെന്റ് ബോണ്ട് പോലെ യുള്ള ദവഅസ്ഥികളായി സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് ഇത്. ഇതിന്റെ ബാക്കി മാത്രമെ വാണിജ്യ ബാങ്കുകൾക്ക് വായ്പയായി നൽകുവാൻ സാധിക്കുകയുള്ളു.

4) RBI യുടെ സ്റ്റെറിലൈസേഷൻ പ്രവർത്തനം (Sterilisation by RBI): വിദേശനാണയത്തിന്റെ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥക്കുള്ളി ലേക്കോ, പുറ ത്തേക്കോ ഉള്ള അമിത പ്ര വാ ഹത്ത (ബാഹ്യമായ ആ ഘാത ങ്ങ ൾ) തടഞ്ഞ് സുസ്ഥിരമായി സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയെ നിലനിർത്തുന്നതിനുവേണ്ടി RBI സ്വീക രിക്കുന്ന നടപടികളെയാണ് സ്റ്റെറിലൈസേഷൻകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 2 National Income Accounting.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 2 National Income Accounting

National Income

National income is the sum total of the money value of final goods and services produced in a country during a given period of time. Normally, one year is considered as the duration for the calculation of national income.

ദേശീയ വരുമാനം: ഒരു രാജ്യത്ത് ഒരു നിശ്ചിത വർഷം ഉല്പാദി പ്പിക്കപ്പെടുന്ന അന്തിമ സാധനങ്ങളുടേയും സേവനങ്ങളുടേയും പണമൂല്യമാണ് ദേശീയവരുമാനം.

Basic Concepts of Macro Economics

a) Final goods and intermediate goods: Final goods are those goods which are meant for final use and do not pass through any more stages of production, e.g: cloths
Intermediate goods are those goods produced in an economy which are not meant for final consumption but for further production, e.g., steel

അന്തിമ സാധനങ്ങളും മധ്യമ സാധനങ്ങളും: അന്തിമമായ ഉപ യോഗത്തിന് ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നതും വീണ്ടും ഉല്പാദന പ്രക്രി യയ്ക്ക് വിധേയമാകാത്തതുമായ സാധനങ്ങളാണ് അന്തിമ സാധനങ്ങൾ. ഉദാ: തുണിത്തരങ്ങൾ

മറ്റ് സാധനങ്ങളുടെ ഉല്പാദനത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന അസംസ്കൃത വസ്തുക്കളെയാണ് മധ്യമ സാധനങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ഉദാ: ഉരുക്ക്.

b) Consumer goods and capital goods: Goods which are consumed when it is purchased by their ultimate consumers and does not undergo any others production process are called consumer goods, e.g.: good items, TV, etc.
Goods that are used for producing other goods are called capital foods. e.g., Machinery, factories, etc.

ഉപഭോഗവസ്തുക്കളും മുലധന വസ്തുക്കളും: ഉപഭോക്താ ക്കളുടെ ഉപഭോഗത്തിന് നേരിട്ടുപയോഗിക്കുന്ന അന്തിമസാ ധനങ്ങളെ ഉപഭോഗവസ്തുക്കൾ എന്ന് പറയുന്നു. ഉദാ: ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ, TV, മുതലായവ.

മറ്റ് സാധനങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കാ വുന്ന അന്തിമ സാധനങ്ങളെയാണ് മൂലധന വസ്തുക്കൾ എന്ന് പറയുന്നത്. ഉദാ: ഫാക്ടറി, യന്താപകരണങ്ങൾ

C) Stocks and flows : There are differences between the concepts of stocks and flows. Stock is a variable measured at a point of time, whereas, flow is a variable measured over a period of time. Wealth, capital, etc. are variables which can be measured at a point of time. Therefore, they are stock variables. At the same time, income, output, profits, etc. are concepts that make sense only when a time period is specified. These are called flows because they occur in a period of time. Therefore we need to delineate a time period to get a quantitative measure of these.

ശേഖരങ്ങളും പ്രവാഹങ്ങളും (Stocks and flows): ഏതൊരു നിശ്ചിത സമയഘട്ടത്തിലും അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്താ വുന്ന ഒരു വിഭേദകമാണ് ശേഖരം. എന്നാൽ ഒരു നീണ്ട സമയ പരിധിയിൽ അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്താവുന്ന വിഭേദകമാണ് പ്രവാഹം. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ശേഖരം ഒരു സുസ്ഥിരാവസ്ഥയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ആശയമാണ്. എന്നാൽ പ്രവാഹമെന്നത് ചലനാത്മകമായ ഒരു ആശയമാണ്. പണ പ്രദാനം, ബാങ്ക് നിക്ഷേപം, വിദേശ നാണയ കരുതൽ ശേഖരം എന്നിവയെല്ലാം ശേഖരത്തിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ദേശീയ വരുമാനം, മൂലധന സ്വരൂപണം, കയറ്റുമതി, ഇറക്കുമതി, വായ് പകൾ എന്നിവയെല്ലാം പ്രവാഹത്തിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.

d) Depreciation: A significant part of current output of capital goods goes in maintaining or replacing part of the existing stock of capital goods. This is because the already existing capital stock suffers wear and tear and needs maintenance and replacement. This is called depreciation. So new addition to capital stock in an economy is measured by net investment or new capital formation, which is expressed as
Net Investment = Gross investment – Depreciation

തേയ്മാനം: മൂലധന വസ്തുക്കൾ ഉപയോഗിച്ച് തുടർച്ചയായി ഉല്പാദനം നടത്തുമ്പോൾ അവയുടെ മൂല്യത്തിനുണ്ടാകുന്ന ശോഷണത്തെ (ക്ഷയം) തേയ്മാനം എന്ന് പറയുന്നു. നിരന്തര മായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമ്പോൾ മൂലധന വസ്തുക്കൾക്കുണ്ടാ കുന്ന മൂല്യനഷ്ടമാണ് തേയ്മാനം. തേയ്മാനമുണ്ടാകുമ്പോൾ മൂലധന വസ്തുക്കളുടെ കേടുപാടുകൾ തീർക്കേണ്ടിവരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ കാലക്രമത്തിൽ അവയെ മാറ്റി സ്ഥാപിക്കേണ്ടിവ രുന്നു. ഇതിനായി ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകൾ പ്രത്യേക തുക വക യിരുത്താറുണ്ട്. ഇതിനെ തേയ്മാന വകയിരുത്തലുകൾ എന്നു പറയുന്നു. ഇതുമൂലം ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ സ്ഥിരമൂലധനത്തിന്റെ ശേഖരം സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്നു.

e) Inventory: The stock of semifinished goods or unsold finished goods, unused raw materials partially completed stock of products which a firm carries from one year to the next year is called the inventory. It is a stock variable.

ഇൻവെന്ററി: ഒരു സ്ഥാപനത്തിൽ ഒരു വർഷം ഉല്പാദിപ്പിച്ച് മുഴുവൻ ഉല്പന്നങ്ങളും. ആ വർഷം തന്നെ വിൽക്കാൻ കഴി ഞ്ഞെന്നു വരില, ഒരു സ്ഥാപനം ഒരു വർഷത്തിൽ നിന്ന് അടുത്തവർഷത്തേക്ക് കൈമാറുന്ന വിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത പൂർണ്ണ ഉല്പ്പന്നങ്ങൾ, ഭാഗികമായി പൂർത്തിയാക്കിയ ഉല്പ ന്നങ്ങൾ, അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ തുടങ്ങിയവയുടെ ശേഖരത്ത (stock) ഇൻവെന്ററി എന്നു വിളിക്കുന്നു. ഇൻവെന്ററി ഒരു, സ്റ്റോക്ക് ആശയമാണ് (stock variable).

f) Gross investment and net investment: The part of findal output that comprises capital goods constitutes gross investment when depreciation is deducted from it, we derive net investment. That is,
Net investment = Gross investment – depreciation

മൊത്തം നിക്ഷേപവും അറ്റനിക്ഷേപവും: ഒരു സമ്പദ്വ്യവ സ്ഥയിലുള്ള അന്തിമ ഉല്പന്നങ്ങളുടെ ഭാഗമായ മൂലധന സാധനങ്ങളുടെ ആകെയുള്ള മൂല്യത്തെ മൊത്തം നിക്ഷേപം എന്നു പറയുന്നു. മൊത്തം നിക്ഷേപത്തിൽ നിന്ന് തേയ്മാന ത്തിന്റെ മൂല്യം കുറയ്ക്കുന്നതാണ് അറ്റനിക്ഷേപം എന്നതു കൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. അതായത്,
അറ്റനിക്ഷേപം = മൊത്തം നിക്ഷേപം – തേയ്മാനം

g) Transfer payments: Transfer payments are those payments which are unilateral in nature and most unlikely to be returned. In other words, payments fro which no productive services are rendered are known as transfer payments. It is paid by individuals, institutions or government to any other individuals, institutions, or governments with any expectation of getting it back, e.g. pension, subsidy, etc.

മാറ്റ അടവുകൾ: തിരിച്ചുകിട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്തതും ഏകപാർ ശ്വവുമായ കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകളാണ് മാറ്റ് അടവുകൾ അഥവാ മാറ്റിക്കൊടുതികൾ. ഉദാ: പെൻഷൻ, സബ്സിഡി.

h) Domestic and National: Domestic pertains to the economic activities within the geographic boundary of a nation. National is related to the economic activities of the factors of production of a nation within the country and elsewhere in the world.

ആഭ്യന്തരം ദേശീയം: ആഭ്യന്തരം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്ര അഥിർത്തിക്കുള്ളിൽ നടക്കുന്ന സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങളെയാണ്. ദേശീയം എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഉല്പാദന ഘടകങ്ങ ളുടെ രാജ്യത്തിനകത്തോ ലോകത്തിന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിലോ ഉള്ള സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനത്തിനാണ്.

i) Market Price and Factor Cost : The value of anything in market price mean the price at which the product is bought and sold in the market. The market price may not reflect the cost of production as indirect taxes and subsidies are counted in the market price.

Factor cost of anythingis the cost of producing that commodity. It includes the price of raw materials and the remuneration to the factors of production.

വിപണി വിലയും പ്രവർത്തന ചെലവും: ഏതൊരു വസ്ത വിന്റെയും വിപണി വില എന്നതുകൊണ്ട് സൂചിപ്പിക്കപ്പെടു ന്നത് ആ വസ്തു വിപണിയിൽ വിലക്കപ്പെടുകയോ വാങ്ങ പ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്ന വിലയാണ്. വിപണിവിലയിൽ പരോ ക്ഷനികുതിയും സബ്സിഡിയും ഉൾപ്പെടുന്നതിനാൽ അത് യഥാർത്ഥ ഉല്പ്പാദനച്ചെലവ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കണമെന്നില്ല.

ഘടകച്ചെലവ് എന്നത് ഒരു വസ്ത ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതിനാ വശ്യമായ യഥാർത്ഥ ചെലവാണ്. ഇത് അസംസ്കൃത വസ്ത ക്കളുടെ വില വിവിധ ഉല്പാദനച്ചെലവുകൾക്കുള്ള പ്രതി ഫലം എന്നിവയെ കാണിക്കുന്നു.

j) Net Indirect Taxes: Net Indirect taxes is the difference between the indirect taxes and subsidies.

അറ്റ പരോക്ഷ നികുതി: അറ്റ പരോക്ഷ നികുതി എന്നത് പരോ ക്ഷ നികുതിയും സബ്സിഡിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാണ്.

Circular Flow of Income

It is a pictorial representation of interdependence or interrelationship between the various sectors of the economy. It is a concept associated with income earning and spending.

The circular flow of income in a simple economy works on the basis of certain assumptions. They are as follows:

1. Households and firms are the only two sectors in an economy (2 sector model)
2. Households supply factor services to firms.
3. Firms hire factor services households
4. Household spend their entire income on consumption and thereby no savings are left with them.
5. Firms sell their entire products to the households
6. There is no government in the economy.
7. The economy is not related to any other economies or the economy is a ‘closed’ system. As a result, there is no export or imports from an economy.

In such an economy, there would be two types of markets. They are: 1) product market for goods and services 2) factor markets for buying and selling various factor services. The relationship between the sectors of an economy can be exaplained with the help of a diagram.

The households own the factors of production such as land, labour, capital and organization. The households sell these factors of production to the firms for producing goods and services are known as real flow. The rewards for factors of production are rent to land, interest to capital, wage to the labour and profit to the entrepreneur is known as the money flow.

സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലെ വരുമാനത്തിന്റെ ചാക്രിക പ്രവാഹം: ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ വിവിധ മേഖലകൾ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര ബന്ധത്തിന്റേയും പരസ്പരാശ്രയത്തിന്റേയും ചിത്ര രൂപത്തെ യാണ്

വരുമാനത്തിന്റെ ചാക്രിക പ്രവാഹം എന്ന് പറയുന്നത്. വരുമാനത്തിന്റെ ചാക്രിക പ്രവാഹമെന്നത് വരുമാനത്തിന്റെ വ്യയ ത്തെയും സൃഷ്ടിയെയും സംബന്ധിച്ച് ഒരു നൂതന ആശയമാണ്. ഒരു ലളിത സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലെ വരുമാനത്തിന്റെ ചാക്രിക പ്രവാഹം താഴെപ്പറയുന്ന ചില സങ്കല്പങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തി ലാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്.

1. സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിൽ ഗാർഹികമേഖല, ഉല്പാദനമേഖല എന്നീ രണ്ട് മേഖലകൾ മാത്രമേയുള്ളു.
2. ഗാർഹിക മേഖല ഉല്പാദന ഘടകങ്ങളുടെ ഉടമകളാണ്.
3. ഉല്പാദനഘടകങ്ങൾ ഗാർഹികമേഖലയിൽനിന്നും സ്ഥാപ നങ്ങൾ വാങ്ങുന്നു.
4. ഗാർഹികമേഖല അവരുടെ വരുമാനമത്രയും ഉപഭോഗത്തി നായി ചെലവാക്കുന്നതിനാൽ സമ്പാദ്യമില്ല.
5. ഉല്പ്പാദനമേഖല അവരുടെ ഉല്പന്നം മുഴുവൻ ഗാർഹിക മേഖയ്ക്ക് വില്ക്കുന്നു.
6. ഗവൺമെന്റ് എന്ന സംവിധാനമില്ല.
7. മറ്റ് സമ്പദ്വ്യവസ്ഥകളുമായി ബന്ധമില്ല അഥവാ ഒരു അടഞ്ഞ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയാണ്. തന്മൂലം കയറ്റുമതിയും ഇറക്കുമ തിയും ഇല്ല.

ഇത്തരമൊരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിൽ രണ്ടു വിപണികളുണ്ടാകും.
1. സാധന- സേവനങ്ങൾക്കുള്ള ഉല്പന്ന വിപണി
2. ഉല്പാദനഘടകങ്ങൾക്കുള്ള ഘടക വിപണി.
തന്നിരിക്കുന്ന രേഖാചിത്രത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ നമുക്ക് വരു മാനത്തിന്റെ ചാക്രികപ്രവാഹത്തെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കാം.

ഗാർഹികമേഖല ഉല്പാദന ഘടകങ്ങളുടെ ഉടമസ്ഥരാണ്. ഭൂമി (Land), തെഴിൽ (Labour), മൂലധനം (Capital), സംഘാടനം (Organisation)എന്നിവയാണ് ഉല്പാദനഘടകങ്ങൾ. ഈ ഉല്പാ ദന ഘടകങ്ങൾ ഗാർഹിക മേഖല ഉല്പാദനമേഖലയ്ക്ക് സാധന ങ്ങളും സേവനങ്ങളും ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി നൽകുന്നു. ഇത് ഒരു യഥാർത്ഥ പ്രവാഹമാണ് (real flow). ഉല്പാദനഘടക ങ്ങൾക്കുള്ള പ്രതിഫലം ഭൂമിയ്ക്ക് വാടക (rent), തൊഴിൽ ശക്തിക്ക് വേതനം (wage), മൂലധനത്തിന് പലിശ (interest), സംഘാടകന് ലാഭം [profit) എന്ന രീതിയിൽ ലഭിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു പണപ്രവാഹമാണ്.

Methods of Measuring National Income

National Income is the money value of goods and services produced in a country during a financial year. National income can be measured in 3 ways. They are discussed below.

National income can be measured in different ways. Generally there are three methods for measuring national income. They are

1. Value added method
2. Income method
3. Expenditure method

1. Value added method: The term that is used to denote the net contribution made by a firm is called its value added. We have seen that the raw materials that a firm buys from another fimm which are completely used up in the process of production are called ‘intermediate goods’. Therefore the value added of a firm is, value of production of the firm – value of intermediate goods used by the firm. The value added of a firm is distributed among its four factors of production, namely, labour, capital, entrepreneurship and land. Therefore wages, interest, profits and rents paid out by the firm must add up to the value added of the firm. Value added is a flow variable.

2. Expenditure method: An alternative way to calculate the GDP is by looking at the demand side of the products. This method is referred to as the expenditure method. The aggregate value of the output in the economy by expenditure method will be calculated. In this method we add the final expenditures that each firm makes. Final expenditure is that part of expenditure which is undertaken not for intermediate purposes.

3. Income method : As we mentioned in the beginning, the sum of final expenditures in the economy must be equal to the incomes received by all the factors of production taken together (final expenditure is the spending on final goods, it does not include spending on intermediate goods). This follows from the simple idea that the revenues earned by all the firms put together must be distributed among the factors of production as salaries, wages, profits, interest eamings and rents.
That is GDP = W + P + In + R

ദേശീയ വരുമാനം അളക്കുന്ന രീതികൾ (Methods of Meaurement of National Income):

സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ സ്ഥിതി വിലയിരു ത്തുന്നതിന് ദേശീയ വരുമാനം കണക്കാക്കുക അത്യാവശ്യമാണ്. സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെ (economic growth) സൂചകമാണ് (Index) ദേശീയ വരുമാനം അഥവാ അറ്റ ദേശിയ ഉല്പന്നം ഇത് വിവിധ സമ്പദ്വ്യവസ്ഥകൾ തമ്മിൽ താരതമ്യം ചെയ്യാൻ സഹാ യിക്കുന്നു. കൂടാതെ, സാമ്പത്തിക നയങ്ങൾക്ക് രൂപം കൊടു ക്കുന്നതിന് ദേശീയ വരുമാനം സംബന്ധിച്ച് സ്ഥിതിവിവരക്ക ണക്കുൾ അത്യധികം ആവശ്യമാണ്.

ദേശീയ വരുമാനം അളക്കുന്നത് മൂന്ന് രീതികളിലൂടെയാണ്.

1. ഉല്പന്നരീതി അല്ലെങ്കിൽ കൂട്ടിച്ചേർത്ത മൂല്യരീതി.
   (Product method or value added method)
2. ചെലവ് രീതി (Expenditure method)
3. വരുമാന രീതി (Income method)

1. ഉല്പന്നരീതി അല്ലെങ്കിൽ കുട്ടിച്ചേർത്ത മുല്യരീതി (Product method or Value Added Method):
ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിൽ ഉല്പാദിപ്പി ക്കപ്പെടുന്ന സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളുടേയും മൂല്യം ഉല്പന്നത്തിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഈ രീതിയിലൂടെ സമീപി ക്കുന്നു. കൂട്ടിച്ചേർത്ത മുല്യരീതിയിൽ ഉല്പന്നങ്ങളുടെ ഒരു പ്രവാ ഹമായി ദേശീയ വരുമാനത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ഉല്പന്നരീതിയിൽ ദേശീയ വരുമാനം കണക്കാക്കുന്നതിന് മൂന്ന് പ്രധാന ഘടകങ്ങളുണ്ട്.
i) സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ഉല്പാദന യൂണിറ്റുകളെ മേഖലകളുടെ അടി സ്ഥാനത്തിൽ തരംതിരിക്കുക (Sectorwise classification of the production units in the economy)
ii) കൂട്ടിച്ചേർത്ത അറ്റമൂല്യം കണക്കാക്കുക (Estimation of net value added)
iii) വിദേശത്തുനിന്നുള്ള അറ്റഘടക വരുമാനം കണക്കാക്കുക
(Estimation of net factor income from abroad)

2. ചെലവ് രീതി (Expenditure Method): ഒരു സമ്പദ്വ്യ വസ്ഥയിലെ ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നങ്ങളിലുള്ള അന്തിമച്ചെലവിന്റെ അടിസ്ഥാന ത്തിൽ ദേശീയ വരുമാനം കണക്കുകൂട്ടുന്ന രീതിയാണ് ചെലവ് രീതി. സാധനസേവനങ്ങളുടെ ചോദനഭാഗത്തുനിന്നുള്ള വീക്ഷ ണമാണ് ചെലവുരീതി എന്ന് ലളിതമായി പറയാം. ഇപ്രകാരം ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ സാധനസേവനങ്ങളുടെ അന്തിമച്ചെലവായി മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നത്തെ വിവക്ഷിക്കാം.

• സ്വകാര്യ അന്തിമ ഉപഭോഗച്ചെലവ്
• മൊത്തം സ്ഥിരമൂലധന സ്വരൂപണം
• ഗവൺമെന്റിന്റെ അന്തിമ ഉപഭോഗച്ചെലവ്
• അറ്റ കയറ്റുമതി

3. വരുമാനരീതി (Income Method):
വരുമാനരീതിയിലൂടെ ദേശീയവരുമാനത്തെ അളക്കുന്നത് സമ്പ ദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ഉല്പാദന ഘടകങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ച പ്രതിഫലങ്ങ ളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്, വരുമാനരീതിയിലുടെ ദേശീയവരു മാനം കണക്കാക്കുന്നതിന് പ്രധാനമായും അഞ്ച് ഘടകങ്ങളുണ്ട്. അവ താഴെ തന്നിരിക്കുന്നു.

സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റുകളെ മേഖലകളായി തരംതിരിക്കുന്നു. (Sectorwise classification of production units in the economy)
i) സമ്പദ്വ്യ വസ്ഥയെ പ്രാഥമിക മേഖള (Primary sector), ദ്വിതീയ മേഖല (Secondary sector), തൃതീയ മേഖല (Teritary sector) എന്നിങ്ങനെ മൂന്നായി തരംതിരിക്കുന്നു. ഇവയെക്കുറിച്ച് നാം കൂട്ടിച്ചേർത്ത മൂല്യരീതിയിൽ വിശദമായി ചർച്ചചെയ്തതാണ്.

ii) ഘടക ചെലവുകളെ/ വരുമാന ങ്ങ ളെ തരം തിരിക്കുന്നു (Classification of factor income)
a) തൊഴിൽ ചെയ്യുന്നവരുടെ പ്രതിഫലം (Compensation – to employees) – വേതനവും ശമ്പളവും, തൊഴിലുടമകൾ നൽകുന്ന സംഭാവനകൾ, റേഷൻ, യൂണിഫോം, ചികിത്സ യ്ക്കുള്ള സഹായം തുടങ്ങിയ വരുമാനങ്ങൾ.
b) മൂലധനവരുമാനം (Operating surplus)- പാട്ടം, പലിശ, ലാഭം തുടങ്ങിയവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
c) സ്വയംതൊഴിൽ ചെയ്യുന്നവരുടെ മിശ്രവരുമാനം (Mixed income of the self employed)

iii) ആഭ്യന്തര ഘടകവരുമാന മൂല്യം കണക്കാക്കൽ (Estmating the value of domestic factor income)
ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ഉല്പാദന ഘടകങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച പ്രതി ഫലങ്ങളുടെ മൂല്യം മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പ്പന്നത്തിന് സർവ്വസ് മമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഓരോ ഉല്പാദന ഘടകത്തിനും ലഭ്യമാ കുന്ന പ്രതിഫലം കണക്കുകൂട്ടേണ്ടത് ദേശീയ വരുമാനത്തെ വരു മാന രീതിയിലുടെ കണ്ടെത്തുന്നതിന് അനിവാര്യമാണ്.

Some Macro Economic Identities

i) Gross Domestic Product at Market Price and Factor Cost (GDP and GDP): The value of Gross National Product expressed in the prevailing market price is known as GDP Gross Domestic Product at Factor Cost (GDP) is the value of reward for factors of production. Here, the major difference is the presence of net indirect taxes. Net indirect taxes are excluded in GDP.

GDP_MP = GDP_FC + Net Indirect taxes (NIT)
GDP_FC = GDP_MP – Net Indirect taxes (NIT)
Net Indirect Taxes = Indirect taxes – Subsidies

ii) Net Domestic Product (NDP): Net Domestic Product (NDP) is the money value of all goods and services produced within a country in a year excluding the depreciation of capital stock.

iii) Domestic Product at Market Price and Factor Cost (NDP_FC): Net indirect tax is included in GDP_MP NDP_FC is the value obtained by deducting the value of depreciation from GDP_MP. In other words, NDP_FC can be computed by adding net indirect taxes to NDPFC. The value NDP is derived by deducting the value of net indirect tax from NDP_MP.

NDP_MP = NDP_FC + Net Indreict taxes (NIT)
NDP_FC = NDP_MP – Net Indirect taxes (NIT)
In other words,
NDP_MP = GDP_MP – Depreciation
NDP_FC = GDP_FC – Depreciation

iv) Gross Domestic Product (GNP): Gross Domestic Product (GNP) is the sum total of money value of all goods and services produced within a domestic country and the net factor income earned from abroad.
In a nut shell
GNP = GDP + Net Factor income from Abroad (NFIA)

v) Gross National Product at Market Price and Factor Cost (GNP_MP and GNP_FC): The value of Gross National Product of a country expressed in terms of the current market price is known as GNP_MP. GNP_FC can be obtained by deducting net indirect taxes from GNP_MP.

GNP_FC is a very important concept in the context of national income accounting. GNP_FC does not cover the depreciation charges and net indirect taxes. It is the real value of goods and services prouced in a country. It is therefore known as the national income of a country.

vi) National Disposable Income (NDI): It is the income available to the people from differnt sources for savings and consumption.
National Disposable Income = Net National Product at market Price (NNP_MP) + Other current transfers from rest of the world

In other words,
National Disposable Income = Net National Product at Factor Cost (NNP_FC) + Net Indirect Taxes + Other current transfers from rest of the world.

vii)Personal Income (PI): Personal income is the income actually received by the households or individuals from all other sources within a year.

A part of the profit earned by firms and government enterprises is not distributed among the factors of production. This is known as undistributed profits. Since they are not available to the individuals, their value should be deducted from national income.
Net Interest payments made by households = interest payments made by households interest received by households

Personal income = National Income – undistributed profits – net interest payments made by households + transfer payments to the households from the government and firms.

viii) Personal Disposable Income: Personal Disposable Income is that part of the personal income which is at disposal of the individuals or households to consume or save according to their wishes.

A household may not be in a position to spend their entire personal income. They have to make payments such as taxes and non-tax payments to the government.

Personal tax payments: Example: income tax
Personal Disposable Income = Personal Income – tax payments -non-tax payments
In other words,
Personal Disposable Income = Personal Income – Direct taxes

ix) Private income: Private income is the total of the factor income and transfer income received from all sources by private sector within and outside the country.

Private = Factor income from net domestic product accuring to the private sector + interest on national debt + net factor income from abroad + current tranfers from government + other net transfers from the rest of the world.

ചില സ്ഥലസാമ്പത്തിക സർവ്വസമങ്ങൾ (Some Macroeconomic Identities)
ദേശീയ വരുമാനഗണത്തിന് അനിവാര്യമായ ചില ആശയങ്ങളെ ക്കുറിച്ചാണ് നാം ഇവിടെ ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്.

മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം (Gross Domestic Product – GDP): മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം എന്നത് ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ആഭ്യന്തര അതിർത്തിക്കുള്ളിൽ ഒരു വർഷം ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട അന്തിമ സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും പണമുല്യമാണ്.

മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം കമ്പോളവിലയിലും ഘടകചെല nile120 (Gross Domestic Product at market price and factor cost – GDP_MP and GDP_FC): കമ്പോളവിലയിലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം (GDP_MP) എന്നാൽ കമ്പോളത്തിൽ സാധന സേവനങ്ങൾക്കുള്ള വർത്തമാനകാല വിലയുടെ അടിസ്ഥാനത്തി ലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം എന്നാണർത്ഥം.

ഘടകചെലവിലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം എന്നാൽ ഉല്പാ ദന ഘടകങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ച പ്രതിഫലത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തി ലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്ന മൂല്യമാണ്. ഇവിടെ ഏറ്റവും പ്രധാന വ്യത്യാസം അറ്റപരോക്ഷ നികുതികളാണ്. ഘടക ചെല വിൽ അപരോക്ഷ നികുതികൾ ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നു.

GDP_MP = GDP_FC + Net Indirect taxes (NIT)
GDP_FC = GDP_MP – Net Indirect taxes (NIT)
Net Indirect Taxes = Indirect taxes – Subsidies

അറ്റആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം (Net Domestic Product): ഒരു രാജ്യ ത്തിന്റെ ആഭ്യന്തര പ്രദേശത്ത് ഒരു വർഷം ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അന്തിമ സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും പണമൂല്യ ത്തിൽ നിന്ന് തേയ്മാനത്തിന്റെ മൂല്യം കുറയ്ക്കുന്നതാണ് അറ്റ ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം.

അറ്റആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം കമ്പോളവിലയിലും ഘടകചെലവിലും (Net Domestic Product at market price and factor cost – NDP_MP and NDP_FC): കമ്പോള വിലയിലുള്ള അറ്റആഭ്യന്തര ഉല്പ്പ ന്നത്തിൽ അറ്റ പരോക്ഷ നികുതികൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. നിലവിലെ കമ്പോളവിലയിലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്നും തേയ്മാനത്തിന്റെ ചെലവ് കുറയ്ക്കുന്നതാണ് അറ്റ ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം കമ്പോളവിലയിലുള്ളത് എന്നതുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കു നത്.

ഘടകചെലവിലുള്ള അറ്റആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം എന്നത് കമ്പോള വിലയിലുള്ള മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്ന് തേയ്മാന ത്തിന്റെ ചെലവ് കുറയ്ക്കുകയും അപരോക്ഷ നികുതികൾ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ, ഗവൺമെന്റ് ഏർപ്പെടുത്തുന്ന പരോക്ഷനികുതികൾ അറ്റ ആദ്യ ന്തര ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്ന് കുറയ്ക്കുകയും സബ്സിഡികൾ കൂട്ടു കയും ചെയ്യു ന്നതാണ് ഘട ക ചെലവിലുള്ള അറ്റ ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം.

NDP_MP = NDP_FC + Net Indreict taxes (NIT)
NDP_FC = NDP_MP – Net Indirect taxes (NIT)
മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ
NDP_MP = GDP_MP – Depreciation
NDP_FC = GDP_FC – Depreciation

മൊത്തം ദേശീയഉല്പ്പന്നം (Gross National Product – GNP): ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ആഭ്യന്തര പ്രദേശത്ത് ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സാധന സേവനങ്ങളുടെ പണമൂല്യം (GDP) ത്തോടൊപ്പം വിദേശത്തുനി ന്നുള്ള അറ്റഘടക വരുമാനം (Net factor income earned from abroad) കുട്ടിച്ചേർക്കുന്നതാണ് മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നം.
GNP = GDP + Net Factor Income from Abroad (NFIA)

മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നം കമ്പോളവിലയിലും ഘടകചെലവിലും (Gross National Product at market price and factor cost GNP_MP and GNP_FC): മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നം നിലവിലുള്ള കമ്പോള വിലയിൽ സൂചിപ്പിക്കാവുന്നതാണ് കമ്പോള വിലയി ലുള്ള മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നം. മുൻപ് നാം മനസ്സിലാക്കിയ തുപോലെ ഇവയിൽ നിന്നും അറ്റ പരോക്ഷനികുതികൾ കുറ യ്ക്കുന്നതാണ് ഘടകചെലവിലുള്ള മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നം.
GNP_MP = GNP_FC + Net Indirect Taxes
GNP_FC = GNP_MP – Net Indirect Taxes

അറ്റദേശീയ ഉല്പന്നം (Net National Product): മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്നും തേയ്മാനത്തിന്റെ ചെലവ് കുറയ്ക്ക മ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന മൂല്യമാണ് അറ്റദേശീയ ഉല്പന്നം.
NNP = GNP – Depreciation.

അറ്റദേശീയഉല്പന്നം കമ്പോളവിലയിലും ഘടകചെലവിലും (Net National Product at market price and factor cost – NNP_MP and NNP_FC): കമ്പോളത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന വിലയിലുള്ള സാധ നങ്ങളുടെ മൂല്യമാണ് അറ്റ് ദേശീയ ഉല്പന്നം. ഇവ മൊത്തം ദേശീയ ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്നും തേയ്മാനച്ചെലവ് കുറയ്ക്കുന്ന താണ് എന്നും നാം മനസ്സിലാക്കി. ഇവയിൽ നിന്നും അറ്റപരോക്ഷ നികുതികൾ കുറയ്ക്കുമ്പോൾ ഘടകചെലവിലുള്ള അറ്റ് ദേശീയ വരുമാനം ലഭിക്കും.

ഘടകചെലവിലുള്ള അദേശീയ വരുമാനത്തിന് ഏറെ പ്രസക്തി യാണുള്ളത്. ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യം തേയ്മാനത്തിന്റെ ചെലവ് ഇവയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നില്ല എന്നതാണ്. കൂടാതെ അറുപ രോക്ഷനികുതികളും ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നു. ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട സാധന സേവനങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥമൂല്യമാണ് ഘടകചെലവി ലുള്ള അറ്റദേശീയ ഉല്പ്പന്നമെന്നുള്ള തന്മൂലം ഇവയെ ഒരു രാജ്യ ത്തിന്റെ ദേശീയ വരുമാനം എന്നു വിളിക്കുന്നു.

ദേശീയ വിനിയോഗയോഗ്യ (ചിലവഴിയ്ക്കാവുന്ന) വരുമാനം (National Disposable Income NDI): ഒരു രാജ്യതതിലെ നിവാസി കൾക്ക് ഉപഭോഗത്തിനും (consumption) സമ്പാദ്യത്തിനും (savings) വിവിധ സ്രോതസ്സുകളിൽ നിന്നും ലഭ്യമാകുന്ന വരു മാനമാണ് ചിലവഴിയ്ക്കാവുന്ന ദേശീയ വരുമാനം അഥവാ ദേശീയ വിനിയോഗയോഗ്യ വരുമാനം.

ദേശീയ വിനിയോഗ്യ വരുമാനം (National Disposable Income) = കമ്പോളവിലയിലുള്ള അറ്റദേശീയ ഉല്പന്നം (Net National Product at market price – NNP_MP + ശിഷ്ടടലോക ത്തുനിന്നുമുള്ള മറ്റ് തന്നാണ്ട് മാറ്റ ങ്ങൾ (Other current transfers from the rest of the world)

ഇവ മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ,
ദേശീയ വിനിയോഗയോഗ്യ വരുമാനം (National Disposable Income) = ഘടകവിലയിലുള്ള അറ്റദേശീയ ഉല്പന്നം = Nat National Product at factor cost – NNP_FC) അഥവാ ദേശീയ വരുമാനം (National Income) + അപരോക്ഷ നികുതികൾ (Net Indirect Taxes) + ശിഷ്ടലോകത്തുനിന്നുള്ള മറ്റ് തന്നാണ്ട് 27960360 (Other current transfers from the rest of the world)

ദേശീയ വിനിയോഗയോഗ്യ വരുമാനമെന്നത് കമ്പോള വിലയി ലുള്ള ദേശീയവരുമാനത്തോടൊപ്പം ശിഷ്ടലോകത്തുനിന്നുമുള്ള തന്നാണ്ട് മാറ്റങ്ങളും ചേരുന്നതാണ്. വിദേശത്തുനിന്നും ലഭിക്കുന്ന സഹായങ്ങളും സമ്മാനങ്ങളും ഇവയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യ യിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ സുനാമി ബാധിത പ്രദേശരാജ്യ ങ്ങളിൽ നിന്നും ധനസഹായം ഉണ്ടായെന്നു കരുതുക. ഇതു പോലെ ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളിലെ ദാരിദ്ര്യ ബാധിതർക്ക് ഇന്ത്യ ധനസഹായം ചെയ്തുവെന്നും സങ്കൽപിക്കുക. ഇങ്ങനെ സമ്പ ദ്വ്യവസ്ഥയിൽ മാറ്റഅടവുകളുടെ അകത്തേയ്ക്കും പുറത്ത യ്ക്കുമുള്ള ഒഴുക്കുള്ളതുകൊണ്ട് അറ്റ തന്നാണ്ട് മാറ്റങ്ങളാണ് പരി ഗണിക്കുക എന്നത് ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യമാണ്.

വ്യക്തിഗത വരുമാനം (Personal Income): ഒരു രാജ്യത്തിലെ വ്യക്തികൾ അഥവാ ഗാർഹിക മേഖല ഒരു വർഷത്തിൽ നേടുന്ന എല്ലാ സോതസ്സുകളിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനമാണ് വ്യക്തത വരു “മാനം.

ഗാർഹിക മേഖലയുടെ = ഗാർഹികമേഖല കൊടുത്ത പലിശ അറുപലിശ കൊടുക്കൽ – ഗാർഹിക മേഖല സ്വീകരിച്ച് പലിശ വാങ്ങലുകൾ

വ്യക്തിഗത വരുമാനം = ദേശീയ വരുമാനം (National Income) വിതരണം ചെയ്യപ്പെടാത്ത ലാഭം (Undistributed profits)ഗാർഹിക മേഖലയുടെ അറ്റ പലിശ കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകൾ (Net interest payments made by households) + ഉല്പാ ദന യൂണിറ്റുകളിൽ നിന്നും ഗവൺമെന്റിൽ നിന്നും ഗാർഹിക മേഖലയ്ക്ക് ലഭിക്കുന്ന മാറ്റ അടവുകൾ (Transfer payments to the households from the governmnet and firms)

വ്യക്തിഗത വിനിയോഗയോഗ്യ (ചെലവഴിക്കാവുന്ന) വരുമാനം) (Personal Disposable Income):  ഗാർഹിക മേഖലയ്ക്ക് ചെലവാക്കാൻ കഴിയുന്ന വരുമാനമാണ് ചെലവഴിക്കാവുന്ന വ്യക്തിഗത വരുമാനം അഥവാ വ്യക്തിഗത വിനിയോഗയോഗ്യവരുമാനം.

വ്യക്തിഗത വരുമാനം പൂർണ്ണമായും ചെലവഴിക്കാൻ സാധിക്കില്ല. കാരണം നികുതികൾ ആയോ നികുതി ഇതര തടവുകളായോ ഗവൺമെന്റിലേക്ക് വ്യക്തിഗത വരുമാനത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം നൽകേണ്ടതുണ്ട്. ഇവയാണ്

• വ്യക്തിഗത നികുതി അടവുകൾ.
  ഉദാ: വരുമാന നികുതി
• നികുതി ഇതര അടവുകൾ.
  ഉദാ: ഫൈനുകൾ

വ്യക്തിഗത വിനിയോഗയോഗ്യവരുമാനം (personal Disposable income) = വ്യക്തിഗത വരുമാനം – നികുതി അടവുകൾ (Tax payments)- നികുതി ഇതര അടവുകൾ (Non tax payments)

മറ്റൊരു രീതിയിൽ,
പറഞ്ഞാൽ വ്യക്തിഗത വിനിയോഗ യോഗ്യ വരുമാനം അഥവാ ചെലവഴി ക്കാവുന്ന വ്യക്തിഗത വരുമാനം (Personal disposable income) = വ്യക്തിഗതവരുമാനം (Personal income) – പ്രത്യ ക്ഷനികുതികൾ (Direct taxes)

സ്വകാര്യ വരുമാനം: ആഭ്യന്തര അതിർത്തിക്കുള്ളിലെ തൊഴിലാ ളികളുടെയും സ്വകാര്യ സംരംഭകരുടെയും ഘടകവരുമാനവും വിദേശത്തുനിന്നുമുള്ള അറ്റ് ഘടകവരുമാനവും ഗവൺമെന്റി ന്റെയും ശിഷ്ണുലോകത്തിന്റെയും അറ്റഅടവുമാറ്റങ്ങളും ദേശീയ വായ്പയുടെമേലുള്ള പലിശയും ഉൾപ്പെടുന്നതാണ് സ്വകാര്യവ രുമാനം.

സ്വകാര്യ വരുമാനം = സ്വകാര്യമേഖല ആർജ്ജിക്കുന്ന അറ്റ ആഭ്യ ന്തര ഉല്പന്നത്തിൽ നിന്നുള്ള ഘടകവരുമാനം (Factor income from net domestic product accuring to the private sector)+ ദേശീയ വായ്പയുടെമേലുള്ള പലിശ (National debt interest) + വിദേശത്തുനിന്നുള്ള അറ്റഘടക വരുമാനം (Net factor income from abroad) + ഗവൺമെന്റിന്റെ തന്നാണ്ടു (Current transfers from Government) + Goles ലോകത്തിൽ നിന്നുള്ള മറ്റ് അറ്റ അടവു മാറ്റങ്ങൾ (Other net transfers from the rest of the world)

Gdp And Welfare

GDP is the sum total of value of goods and services created within the geographical boundary of a country in a particular year. It gets distributed among the people as incomes. So we may be tempted to treat higher level of GDP of a country as an index of greater well-being of the people of that country. But there are at least three reasons why this may not be correct. They are discussed below.

ജി. ഡി. പി. യും ക്ഷേമവും (GDP and Welfare): ജി.ഡി.പി.യുടെ വളർച്ചാനിരക്ക് സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ വളർച്ചാ നിരക്കാണ് സൂചി പ്പിക്കുന്നത്. ഉയർന്ന ജി.ഡി.പി. ജനക്ഷേമത്തിന്റെ ലക്ഷണമായി കണക്കാക്കാം. എന്നാൽ ഉയർന്ന ജി.ഡി.പി. എല്ലായ്പ്പോഴും ജന ക്ഷേമത്തിന്റെ ഒരു സൂചികയായി കാണാൻ കഴിയില്ല. ജി.ഡി.പി. വളർച്ച യുണ്ടായാലും ജന ക്ഷേമമുണ്ടാകാത്ത സാഹചര്യമു ണ്ടാകാം. അത്തരം ചില സാഹചര്യങ്ങൾ താഴെ പറയുന്നു.

1) Distribution of GDP – how uniform is it: If the GDP of the country is rising, the welfare may not rise as a consequence. This is because the rise in GDP maybe concentrated in the hands of very few individuals or firms. For the rest, the income may in fact have fallen. In such a case the welfare of the entire country cannot be said to have increased. If we relate welfare improvement in the country to the percentage of people who are better off, then surely GDP is not a good index.

2) Non-monetary exchanges: Many activities in an economy are not evaluated in monetary terms.
For example, the domestic services women perform at home are not paid for. The exchanges which take place in the informal sector without the help of money are called barter exchanges. This is a case of underestimation of GDP. Hence GDP calculated in the standard manner may not give us a clear indication of the productive activity and well-being of a country.

3) Externalities: Externalities refer to the benefits (or harms) a firm or an individual causes to another for which they are not paid (or penalized).

Externalities do not have any market in which they can be bought and sold. Therefore, if we take GDP as a measure of welfare of the economy we shall be overestimating the actual welfare. This was an example of negative externality. There can be cases of positive externalities as well. In such cases GDP will underestimate the actual welfare of the economy.

മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നവും ക്ഷേമവും (GDP and Welfare): ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ആഭ്യന്തരപ്രദേശത്ത് ഒരു വർഷം ഉല്പാദിപ്പി ക്കപ്പെടുന്ന ആകെ സാധനങ്ങളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും പണമൂല്യമാണ് മൊത്തം ആഭ്യന്തര ഉല്പന്നം (GDP), GDP യുടെ വർധനവ് ശരിയായ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പക്ഷേ ചില കാരണങ്ങളാൽ അടിസ്ഥാനവിലയിലുള്ള GDP യുടെ വർധനവ് ശരിയായ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെ സൂചകമല്ല എന്ന് ചില സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

1. വരുമാനത്തിന്റെ വിതരണത്തിലുള്ള അസമത്വം (Inequality in the distribution of income): ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ GDP യിൽ വർധനവ് രേഖപ്പെടുത്തിയാലും സമൂഹത്തിൽ അത് തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടണമെന്നില്ല. സമ്പത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും കുറച്ച് ആളുകളിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ സമൂ ഹത്തിൽ ക്ഷേമം ഉണ്ടാകുന്നില്ല. കുറച്ചുകൂടി സ്പഷ്ടമായ ആളോഹരി വരുമാനം (percapita income) പോലുള്ള സൂചകങ്ങൾ ജനസംഖ്യയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട് ങ്കിൽപോലും യഥാർത്ഥ ക്ഷേമത്തിന്റെ മാനദണ്ഡമായി കണ ക്കാക്കാൻ സാധിക്കില്ല.

2. പണേതരമായ കൈമാറ്റങ്ങൾ (Nonmonetary exchange): ചില വികസ്വര രാജ്യങ്ങളിലെയും അവികസിത രാജ്യങ്ങളി ലെയും അപരിഷ്കൃത (പിന്നോക്ക) മേഖലകളിൽ സാധന കൈമാറ്റവ്യവസ്ഥ ഇന്നും തുടരുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള കൈമാ റങ്ങളുടെ പണമൂല്യം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. തന്മൂലം ഉല്പാ ദിനപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ശരിയായ രൂപം ലഭിക്കാതെ വരി കയും GDP യുടെ തെറ്റായ കണക്കുകൂട്ടലുകളിലേക്ക് നയി ക്കുകയും ചെയ്യും. കൂടാതെ ഒരു സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ചില പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ പണമൂല്യം കണക്കാക്കുന്നില്ല. ഉദാഹ രണത്തിന് വീട്ടമ്മമാർ ചെയ്യുന്ന സേവനങ്ങൾ, ഒഴിവുസമയ ങ്ങളിൽ ചെയ്യുന്ന സേവനങ്ങൾ, ഒഴിവു സ മ യ ങ്ങ ളിൽ ചെയ്യുന്ന മനസ്സിനിണങ്ങിയ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ. ഇവടെ ഒഴിവാക്കിയാണ് നാം GDP കണക്കുകൂട്ടുന്നത്. പക്ഷേ ഈ പ്രവർത്തനങ്ങൾ മൊത്തം ക്ഷേമത്തിൽ വർധ
നവ് ഉണ്ടാക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല.

3. ആകസ്മികങ്ങൾ: ആകസ്മികങ്ങൾ എന്നാൽ പ്രതീക്ഷിക്കാ തെയുള്ള ഗുണദോഷങ്ങൾ എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് ഒരു സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഫലമായി ഇങ്ങനെ യുള്ള ഗുണദോഷങ്ങൾ ഉണ്ടാകും.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part II Chapter 1 Introduction.

Kerala Plus Two Macroeconomics Notes Chapter 1 Introduction

Macroeconomics

Economic theory can be classified into two such as microeconomics and macroeconomics. The word ‘macro’ has been derived from the Greek word ‘makros’ meaning ‘large’.

Macroeconomics studies the economy as a whole. It describes the aggregates in the economy such as general price level, aggregate demand, total employment, aggregate output, aggregate employment, inflation etc. Therefore, Macroeconomics is also known as Aggregate Economics. It studies the economic fluctuations. The method of analysis of macroeconomics is general equilibrium analysis. Macroeconomics is also known as income theory.

സ്ഥല സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം: സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്ത സൂക്ഷ്മ സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം എന്നിങ്ങനെ 2 ആയി തരംതിരിക്കാം. ‘വലുത്’ എന്ന് അർത്ഥ മുള്ള മാക്രോസ്’ എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിൽ നിന്നാണ് മാക്രോ എന്ന വാക്ക് ഉണ്ടായത്.

സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ വ്യക്തിഗത യൂണിറ്റുകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠ നമാണ് സൂക്ഷ്മ സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം. സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ സഞ്ചിത പഠനമാണ് (Aggregate study) സ്ഥല സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം.

Emergence of Macro Economics

Macroeconomics, as a separate branch of economics, emerged after the British economist John Maynard Keynes published his celebrated book “The General Theory of Employment, Interest and Money” in 1936. The dominant thinking in economics before Keynes was that all the labourers who are ready to work will find employment and all the factories will be working at their full capacity. This school of thought is known as the classical tradition. However, the Great Depression of 1929 and the subsequent years saw the output and employment levels in the countries of Europe and North America fall by huge amounts.

It affected other countries of the world as well. These events made economists think about the functioning of the economy in a new way. The fact that the economy may have long lasting unemployment had to be theorized about and explained. Keynes book was an attempt in this direction. Unlike his predecessors, his approach was to examine the working of the economy in its entirety and examine the interdependence of the different sectors. The subject of macroeconomics was born.

സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആവിർഭാവം: സ്ഥല സാമ്പ ത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് നിരവധി സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്ര ജ്ഞന്മാർ സംഭാവന നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ക്ലാസിക്കൽ സിദ്ധാന്തം തെറ്റാണെന്ന് 1929 ൽ തുടങ്ങിയ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം തെളിയിച്ചു. മാന്ദ്യത്തിന് പരിഹാരം തേടി ജെ.എം. കെയിൻസ് എഴുതിയ ‘തൊഴിൽ, പലിശ, പണം എന്നിവയുടെ പൊതുസിദ്ധാന്തം’ സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന് അടിത്തറ പാകി. ഇതൊരു പ്രത്യേക ശാഖയായി പ്രചാരം നേടി.

Scope of Macroeconomics

The major study areas of macroeconomics are:

• national income
• employment
• monetary theory
• general price level
• business cycle
• economic growth
• macro distribution theory
• international theory

സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ പഠനമേഖലകൾ: സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ പഠനമേഖലകൾ ചുവടെ പറയുന്ന വയാണ്.

• ദേശീയ വരുമാനം
• തൊഴിൽ
• ധനസിദ്ധാന്തം
• പൊതു വിലനിലവാരം
• വ്യാപാര ചക്രം
• സാമ്പത്തിക വളർച്ചാസിദ്ധാന്തം
• സ്ഥല വിതരണസിദ്ധാന്തങ്ങൾ
• അന്താരാഷ്ട്ര വ്യാപാരം

Importance of Macro Economics

• Information about economy: Macro economics provides insight into various interrelated aspects and the functioning of the economy.
• Formulation of economic policy: Macro economics plays a critical role in the formulation of economic policies.
• Economic planning: The main objective of economic planning is to implement various policies and programmes for the welfare of the people on priority basis. Macro economic helps the economists to examine the interrelationship between various macroeconomic variables and choose the programmes best suited for the welfare of the people.
• Examine the economic fluctuations: Macro economics examine various fluctuations in different variables such as national income, aggregate output, trade deficit, investment etc.
• Economic growth: Macro economics supplements various economic tools for measuring the economic growth.
• In Micro economics: Both Micro and Macro economics are highly interrelated. However, the holistic view of an economy can only be presented through macro economics.
• Inflation of deflation: The trends and patterns of inflation and deflation can be examined through analyzing aggregate demand and aggregate supply situation of an economy.
• Assessing the welfare: Macro economics provides necessary tools for assessing the welfare of the people in an economy.

Features of a capitalist economy:
The capitalist economy may have the following features
a) Private ownership of means of production.
b) Production is for selling in the market.
c) Sale and purchase of labour at price that is called – the wage rate.

സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം

1. സമ്പദ്സ്ഥിതിയെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് ലഭിക്കുന്നു: സമ്പദ്ഘട നയുടെ പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ചും സാമ്പത്തിക ഘടകങ്ങ ളുടെ പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ചും അവയുടെ പരസ്പര ബന്ധ ത്തെക്കുറിച്ചും സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം വിശദീകരി ക്കുന്നു.

2. സാമ്പത്തികനയങ്ങളുടെ രൂപീകരണം: സാമ്പത്തിക നയങ്ങ ളുടെ രൂപികരണത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും സ്ഥല സാമ്പ ത്തികശാസ്ത്രം വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ട്.

3. സാമ്പത്തിക ആസുത്രണം: സാമ്പത്തിക മുൻഗണനാക്രമം തിര ഞ്ഞെടുത്ത് ജനക്ഷേമത്തിനായി പദ്ധതികൾ ആസൂത്രണം ചെയ്ത് നടപ്പാക്കുകയാണല്ലോ സാമ്പത്തിക ആസൂത്രണ ത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം, സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രചരങ്ങളുടെ വിശ ദമായ പഠനം, ആസൂത്രകരെ രാജ്യത്തിന് അനുയോജ്യമായ പദ്ധ തികൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നതിന് സഹായിക്കുന്നു.

4. സമ്പദ്സ്ഥിതിയിലെ ചാഞ്ചാട്ടം വിശകലനം ചെയ്യാൻ: മൊത്ത ദേശീയവരുമാനം, മൊത്ത ഉൽപ്പന്നം, മൊത്തം ചിലവ്, മൊത്തം മിച്ചം, മൊത്തം നിക്ഷേപം തുടങ്ങിയവയുടെ വിശകലനത്തി ലൂടെ സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ ചാഞ്ചാട്ടം വിശകലനം ചെയ്യുന്നു.

5. സാമ്പത്തികവളർച്ചയുടെ പഠനം: സാമ്പത്തികവളർച്ചയെക്കു റിച്ച് പഠിക്കുന്നതിനുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ സ്ഥല സാമ്പത്തി കശാസ്ത്രം നൽകുന്നു.

6. സൂക്ഷ്മ സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തിന്റെ പഠനത്തെ സഹായി ക്കുന്നു: സൂക്ഷ്മസാമ്പത്തികശാസ്ത്രവും സ്ഥല സാമ്പത്തി കശാസ്ത്രവും പരസ്പരപൂരകങ്ങളും, പരസ്പരം ബന്ധപ്പെ ട്ടതുമാണ്. സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ പൂർണ്ണ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെ മാത്രമെ സൂക്ഷ്മ സാമ്പത്തികശാസ്ത്ര പ്രദർശനങ്ങൾ മനസ്സി ലാക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ.

7. പണപ്പെരുപ്പത്തെയും പണച്ചുരുക്കത്തെയും കുറിച്ച് പഠി ക്കാൻ: മൊത്ത ചോദനവും മൊത്തപ്രദാനവും അവലോകനം ചെയ്തുകൊണ്ട് പണപ്പെരുപ്പത്തിന്റെയും പണച്ചുരുക്കത്തി ന്റെയും നിരക്കുകൾ വിശകലനം ചെയ്യുവാൻ നമുക്ക് കഴി യുന്നു.

8. ക്ഷേമം അനുമാനിക്കാൻ: സാമ്പത്തിക ക്ഷേമം അനുമാനി ക്കാനും അളക്കുവാനും സ്ഥല സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം സഹാ യിക്കുന്നു.

മുതലാളിത്ത സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയുടെ സവിശേഷതകൾ

മുതലാളിത്ത സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ താഴെ പറയുന്ന സവിശേഷതകൾ ഉള്ളതാണ്.
a) ഉല്പ്പാദനോപാദികളുടെ സ്വകാര്യ കൈവശാവകാശം.
b) ഉല്പാദനം കമ്പോളത്തിൽ വില്പനയ്ക്കായി.
c) വേതന നിരക്ക് എന്നറിയപ്പെടുന്ന വിലയിൽ അധ്വാനശേഷി യുടെ വാങ്ങലും വില്പനയും.

Major Sectors of The Economy

Four major sectors of the economy are:

1. firms
2. households
3. government
4. external sector

സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയിലെ പ്രധാന മേഖലകൾ

സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയിലെ 4 പ്രധാന മേഖലകൾ താഴെ പറയുന്നവ യാണ്.

1. ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകൾ
2. ഗാർഹിക മേഖല
3. ഗവൺമെന്റ്
4. ബാഹ്യമേഖല

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part I Chapter 6 Non-Competitive Markets.

Kerala Plus Two Microeconomics Notes Chapter 6 Non-Competitive Markets

Introduction

There are three types of non-competitive markets such as:

1. Monopoly
2. Monopolistic competition
3. Oligopoly

ആമുഖം

മത്സര രഹിത വിപണികൾ മൂന്ന് വിധമുണ്ട്. അവ താഴെ പറയുന്നവ യാണ്.

1. കുത്തക കമ്പോളം
2. കുത്തക മത്സര കമ്പോളം
3. ഒലിഗോപോളി

Price and output determination under non-competitive markets

Under inperfect competition price and output determination of a fim can be analysed in two different method
a) Total revenue and total cost approach
b) Marginal revenue and marginal cost approach

a) Under inperfect competition the relation between TR, MR and AR is given in the diagram below.

Firms under inperfect competition are price makers. In contrast to perfect competition they can sell more units only if they reduce the price. So total revenue which increases initially starts falling after reducing the maximum.

1. When TR increases MR is positive and AR is price elastic.
2. When TR is maximum MR is zero and the price elasticity of AR is -1.
3. When TR is falling MR is negative and AR is price inelastic.

The profit of the firm will be maximised when the gap between TR and TC is maximum as shown in the diagram.

At q₁ level of output the difference between TR and TC is maximum.

b) Marginal revenue and marginal cost approach. Just like in the case of perfect competition under unperfect competition firm will maximise their profit when MR = MC.

മത്സരരഹിത വിപണികളിൽ വില, ഉല്പാദനം എന്നിവയുടെ നിർണ്ണയം

മത്സരരഹിത വിപണികളിൽ ഉല്പാദന യൂണിറ്റുകളുടെ വില, ഉല്പാദന നിർണയം താഴെ പറയുന്ന രണ്ട് രീതിയിൽ, മൊത്തവ രവ്, മൊത്തച്ചെലവ് വകങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് അപഗ്രഥിക്കാം. അപൂർണ കിടമത്സരങ്ങളിലെ മൊത്ത വരവ്, സീമാന്ത വരവ് ശരാശരി വകങ്ങളും അവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും ഡയഗ്രത്തിൽ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.

അപൂർണ കിടമത്സരത്തിലെ ഉല്പാദന യൂണിറ്റുകൾ വില നിർണ യിക്കുന്നവരാണ്. പൂർണ്ണ കിടമത്സരത്തിൽ നിന്നും വിഭിന്നമായി ഇവിടെ. ഉല്പാജന യൂണിറ്റുകൾക്ക് ഒരു യൂണിറ്റ് അധികം വിൽക്കണമെങ്കിൽ വില കുറച്ചേ മതിയാകു. അതിനാൽ ആദ്യം വർധിക്കുന്ന മൊത്ത വരവ് പരമാവധിയിലെത്തിയ ശേഷം കുറ യാൻ തുടങ്ങുന്നു.

1. മൊത്തവരവ് വർധിക്കുമ്പോൾ സീമാന്ത വരവ് പോസിറ്റീവ് ആണ്. ചോദനം വില ഇലാസ്തികമാണ്.
2. മൊത്ത വരവ് പരമാവധിയാകുമ്പോൾ സീമാന്ത വരവ് പൂജ്യവും ചോദന വകത്തിന്റെ ഇലാസ്തികത -1 ഉം ആണ്.
3. മൊത്ത വരവ് കുറയുമ്പോൾ സീമാന്ത വരവ് നെഗറ്റീവാണ്. ‘ശരാശരി വരവ് (ചോദനം) കുറഞ്ഞ ഇലാസ്തികതയെ കാണി ക്കുന്നു.

ഉല്പാദന യൂണിറ്റുകളുടെ ലാഭം പരമാവധിയാക്കപ്പെടുന്നത് മൊത്ത വരവും മൊത്ത ചെലവും തമ്മിലുള്ള അകലം ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉള്ളിടത്താണ്.

ഒരു ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റ് q1 ഉല്പാദിപ്പിക്കും. കാരണം ആ ഉല്പന്നം ഉല്പാദിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന്റെ ലാഭം പര മാവധിയാകുന്നത്.

b) സീമാന്ത വരവ്, സീമാന്തച്ചെലവ് വൃകങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച്. പൂർണ്ണ കിടമത്സരത്തിലേതുപോലെതന്നെ അപൂർണ കിടമ ത്സരത്തിലും ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റുകൾ ലാഭം പരമാവധിയാ ക്കുന്നത് MR = MC ആകുമ്പോഴാണ്. ഇത് പിന്നീട് ചർച്ച ചെയ്യാം

Monopoly Market

Monopoly may be defined as a market situation in which there is only a single seller. He controls the entire market. The term monopoly has derived from two Greek words such as ‘mono’ means single and poly means ‘seller’. The meaning of the combined term is single seller. In a boarder sense, a monopolist is single seller of a commodity which does not have close substitutes. E.g. KSEB

Features of Monopoly Market:
Some of the salient features of monopoly are as follows:

1. There is only a single firm producing the product
2. There is no close substitute for the product
3. Entry is denied for other producers
4. Since there is only one seller, the firm and the industry are same
5. The firm under monopoly is the price maker

കുത്തകമത്സരം

ഒരു വിൽപ്പനക്കാരൻ മാത്രം നിയന്ത്രണാധികാരമുള്ള കമ്പോള അവസ്ഥയാണ് കുത്തക കമ്പോളം (Monopoly market). ‘മോണോ ‘ (Single – ഒന്ന്), “പോളി’ (Seller – വിൽപ്പനക്കാരൻ) എന്നീ രണ്ട് ഗ്രീക്ക് പദങ്ങളിൽ നിന്നാണ് മോണോപോളി (Monopoly) അഥവാ കുത്തക എന്ന വാക്കുണ്ടായത്. ഇതി നർത്ഥം “ഒറ്റവിൽപ്പനക്കാരൻ” (Single seller). അതായത് ഒരു ഉല്പാദകൻ മാത്രമുള്ളതും, ഉല്പന്നങ്ങൾക്ക് അടുത്ത പ്രതിസ്ഥാ പന വസ്തുക്കളില്ലാത്തും കമ്പോളത്തിൽ പൂർണനിയന്ത്രണം (വി ല, ഉല്പ്പന്ന അളവ്) ഉള്ളതുമായ കമ്പോള അവസ്ഥയാണ് കുത്തക കമ്പോളം (Monopoly market) എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. ഉദാ: കെ.എസ്.ഇ.ബി.

സവിശേഷതകൾ:

1. ഒരു ഉല്പ്പന്നത്തിന് ഒരു ഉല്പാദകൻ മാത്രമേ ഉണ്ടാകുക യുള്ളൂ.
2. അടുത്ത പ്രതിസ്ഥാപന വസ്തുക്കൾ ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. (no close substitutes)
3. പുതിയ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് കമ്പോളത്തിൽ പ്രവേശിക്കാൻ സാധിക്കില്ല. (entry is denied)
4. കുത്തക കമ്പോളത്തിൽ ഒരു ഉല്പാദന യൂണിറ്റ് മാത്രമുള്ള – തിനാൽ ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റും, വ്യവസായവും ഒന്നുതന്നെയാണ്. (firm and industry are same)
5. ഉല്പാദകൻ വില നിർണയിക്കുന്നവൻ (price maker) ആണ്.

Comparison Of Monopoly And Perfect Competition

Comparison of monopoly and perfect competition can be summarised in the following table.

കുത്തകയും പൂർണ്ണമത്സരവും തമ്മിലുള്ള താരതമ്യം

Monopolistic Competition

Monopolistic competition is a market characterized by the elements of perfect competition and monopoly. It is a market situation characterized by large number of firms producing various kinds of goods and services. The products of a firm will be different from the products of other firms in terms of size, shape, smell, colour, etc.

Features:
The salient features of perfect competition are as follows:

1. Large number of buyers and sellers: Under monopolistic competition, there exists large number of buyers and sellers. But the number of sellers will be less compared to perfect competition.
2. Product differentiation: One of the most important characteristic of monopolistic competition is the existence of product differentiation. Each firm has its own product with unique brand names. The products of one firm will be different from the products of other firms in terms of size, shape, smell, colour, etc.
3. Freedom of entry and exit: Under monopolistic competition there is the freedom of entry and exit.
4. Selling cost: The cost incurred for sales promotion such as advertisement, coupons, gifts, etc. are known as selling cost. Under monopolistic competition, the selling costs would be relatively high.

കുത്തകമത്സര കമ്പോളം

പൂർണ മത്സരത്തിലേയും കുത്തക കമ്പോളത്തിന്റേയും സവി ശേഷതകൾ ചേർന്ന കമ്പോളമാണ് കുത്തകമത്സര കമ്പോളം. ധാരാളം വില്പനക്കാർ ‘ഡിഫറൻഷിയേറ്റഡ്’ ഉല്പന്നങ്ങൾ വിൽക്കുന്ന കമ്പോളമാണിത്. സാധനങ്ങൾ തമ്മിൽ നിറം, മണം, ആകൃതി എന്നിവയിൽ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.

സവിശേഷതകൾ:

1. ധാരാളം വിൽപ്പനക്കാരും വാങ്ങുന്നവരും
2. വ്യത്യസ്തതയുള്ള ഉല്പന്നങ്ങൾ
3. പ്രവേശന നിഷ്ക്രമണ സ്വാതന്ത്യം
4. വില്പന ചെലവ്

Oligopoly

The term oligopoly has derived from two terms oligo (small) and poly (seller). Thus oligopoly is a market situation characterized by a competition among few sellers. In simple terms, it is a competition among few sellers in the market selling either homogneous or differentiated product. The industries manufacturing car, motor cycle, scooter, etc. are some of the examples for oligopolistic competition.

Features:
The main features of oligopolistic competition are as follows:

• Few sellers: The number of sellers or producers would be few under oligopolistic competition.
• Homogenous or differentiated products: The products sold under oligopolistic competition would be either homogneous (e.g.gas, petrol) or differentiated (e.g. car, scooter)
• Free entry and exit: Free entry and exit persist under oligopolistic competition.
• Selling cost: Firms spend on advertisement and sales promotion.
• Interdependence of the firms: Since the number of firms under oligopoly are few, they are highly interdependent. The action of one firm will certainly have impact on other firms in terms of price, quality of the product, etc.
• Price leadership: Some of the firms may emerge as price leaders under oligopoly. The price leader could be the first firm in the industry or the firm with largest number of consumers. The price leader takes the important decisions regarding the vital decisions such as the price of the product or number of units to be produced in the market, etc.

അല്പാധീശത്വകമ്പോളം (Oligopoly Market)

‘ഒലിഗോ’ (oligo-കുറച്ച്), “പോള് (Poly-വില്പനക്കാരൻ) എന്നി രണ്ട് പദങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഒലിഗോപോളി എന്ന പദം ഉണ്ടായത്. “കുറച്ച് വിൽപ്പനക്കാർക്കിടയിലെ മത്സരം” എന്നാണിതിനർത്ഥം. ഒരേ തരത്തിലുള്ള അല്ലെങ്കിൽ വ്യത്യസ്ത തരത്തിലുള്ള ഉല്പന്ന ങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന കുറച്ച് വിൽപ്പനക്കാർ തമ്മിലുള്ള മത്സര കമ്പോളമാണ് ഒലിഗോപോളി കമ്പോളം. ഉദാഹരണമായി കാർ, മോട്ടോർ സൈക്കിൾ, സ്കൂട്ടർ തുടങ്ങിയവ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന അൽപം സ്ഥാപനങ്ങളാണ് ഉള്ളത്.

സവിശേഷതകൾ:

• കുറച്ച് വില്പനക്കാർ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരിക്കുകയുള്ളൂ.
• ഉല്പന്നം ഏകജാതീയമോ വ്യത്യസ്തമോ ആയിരിക്കും.
• പ്രവേശന നിഷ്ക്രമണ സ്വാതന്ത്യം ഉണ്ട്.
• വില്പന ചെലവ് ഉണ്ടായിരിക്കും.
• സ്ഥാപനങ്ങൾ തമ്മിൽ പരസ്പരാശ്രയത്വം ഉണ്ട്.
• വില നേതൃത്വം ഉണ്ട്.

Duopoly

Duopoly is an integral part of oligopoly. It is characterized by two sellers. It is assumed that the two firms produce homogneous products and there are no close substitutes for their products. Imagine that there TATA motors and Ashok Leyland are the only two manufacturers of heavy vehicles. It is the case of duopoly. In India, in reality we have more than two manufacturers of heavy vehicles.

ഡുവോപോളി (Duopoly) ദ്വിവ്യാപാരാധീശത്വം

അല്പാധീശത്വ കമ്പോളത്തിന്റെ തന്നെ ഒരു സുപ്രധാന ഭാഗ മാണ് ഡുവോപോളി (Duopoly). ഇവിടെ രണ്ട് വില്പനക്കാർ മാത്രമാണുള്ളത്. രണ്ട് ഉല്പാദകരും ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന സാധന ങ്ങൾ ഏകജാതീയമാണെന്ന് (Homogeneous) സങ്കൽപ്പിച്ചിരി ക്കുന്നു. കൂടാതെ പകരം വയ്ക്കാനുള്ള (substitute) സാധന ങ്ങൾ ഇല്ലായെന്നും സങ്കൽപ്പിക്കുന്നു. ഉദാ. പാരമ്പര്യമായി ഇന്ത്യ യിൽ ഹെവി വാഹനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നത്. പ്രധാനമായും രണ്ട് ഉല്പാദകരാണ്. ടാറ്റാ മോട്ടോഴ്സസും, അശോക് ലൈലാന്റും.

Comparison of Various Market Forms
(വിവിധ കമ്പോളങ്ങൾ – ഒരു താരതമ്യ പഠനം)

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part I Chapter 5 Market Equilibrium.

Kerala Plus Two Microeconomics Notes Chapter 5 Market Equilibrium

Equilibrium

Equilibrium is a situation where two opposing forces balance. Market equilibrium is defined as a situation where the plans of all consumers and firms in the market match and the market class. It is the point where market supply equals market demand. The price at which equilibrium is reached is called equilibrium price and the quantity bought and sold at this price is called equilibrium quantity Qd = Qs

സന്തുലിതാവസ്ഥ

രണ്ട് എതിർശക്തികൾ തുല്യമായ അവസ്ഥയെ സന്തുലിതാവസ്ഥ എന്ന് പറയുന്നു. കമ്പോള സന്തുലിതാവസ്ഥ എന്നത് എല്ലാ ഉപ ഭോക്താക്കളുടെയും ഉല്പാദന യൂണിറ്റുകളുടെയും പദ്ധതികൾ ഒത്തുപോകുന്ന അവസ്ഥയാണ്. കമ്പോള ചോദനവും കമ്പോള പ്രദാനവും തുല്യമാകുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. കമ്പോളം ഏത് വില യിലാണോ സന്തുലിതമാകുന്നത് അതിനെ സന്തുലിത വില യെന്നും ആ വിലയ്ക്ക് വിറ്റഴിക്കപ്പെടുന്ന സാധനങ്ങളുടെ അള വിനെ സന്തുലിത അളവ് എന്നും പറയുന്നു.
Qd = Qട

Excess Demand And Excess Supply

At a particular price, when the quantity demanded is greater than the quantity supplied, is a case of excess demand.
i.e. q^d > q^s
At a particular price, when the quantity supplied is greater than the quantity demanded is a case of excess supply.

അധികചോദനം
ഒരു നിശ്ചിത വിലയിൽ കമ്പോള ചോദനത്തിന്റെ അളവ് കമ്പോള പ്രദാനത്തിന്റെ അളവിനേക്കാൾ കൂടുതലായ അവസ്ഥയെ അധി കചോദനം എന്നുപറയുന്നു. ചോദനം q^d യും പ്രദാനം q^s ഉം ആയാൽ അധിക ചോദനം q^d > q^s ആയിരിക്കും.

അധികപ്രദാനം
ഒരു നിശ്ചിത വിലയിൽ കമ്പോളപ്രദാനത്തിന്റെ അളവ് കമ്പോള ചോദനത്തേക്കാൾ കൂടുതലായ അവസ്ഥയെ അധിക്രപദാനം എന്നുപറയുന്നു. ഇവിടെ q^s > q^d ആണ് അധിക പ്രദാനം.

Market Equilibrium: Fixed Number of Firms

The number of firms in a market is an important factor influencing the market equilibrium. The number of firms in a market could be fixed or variable. The following section examines the equilibrium situation in a market when the number of firms are fixed. In such a market, the equilibrium is attained through the interaction of demand and supply. When price increases, the demand falls. On the other hand, when price rises, the demand falls. It can be explained with the help of diagram given below.

In the diagram, SS is the market supply curve and DD is the market demand curve. The supply curve shows the quantity that all the producers in the market are willing to sell at different prices. The demand curve indicates the quantity that all the consumers in the market are willing to buy at different prices.

കമ്പോള സംതുലിതാവസ്ഥ: ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം സ്ഥിരമായിരിക്കുമ്പോൾ

ഒരു കമ്പോളത്തിലുള്ള ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം കമ്പോള സന്തുലിതാവസ്ഥയെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന ഘട കമാണ്. കമ്പോളത്തിലെ ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം സ്ഥി രമോ അസ്ഥിരമോ ആകാം. ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം സ്ഥിരമായിരിക്കുമ്പോൾ കമ്പോള സന്തുലിതാവസ്ഥ നിർണ്ണയി ക്കപ്പെടുന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് നോക്കാം.

ഒരു കമ്പോളത്തിലെ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ എണ്ണം സ്ഥിരമായിരു ന്നാൽ ചോദന – പ്രദാന ശക്തികളുടെ പ്രവർത്തനഫലമായി കമ്പോളം സന്തുലിതാവസ്ഥ കൈവരിക്കുന്നു. അതായത് വില വർധിക്കുമ്പോൾ ചോദനം കുറയുകയും വില കുറയുമ്പോൾ ചോദനം കൂടുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുപോലെ വില വർദ്ധിക്കു മ്പോൾ പ്രദാനം വർദ്ധിക്കുകയും വില കുറയുമ്പോൾ പ്രദാനം കുറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു ഡയഗ്രത്തിലൂടെ നോക്കാം. താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ഡയഗ്രം ഒരു പൂർണ്ണമത്സര കമ്പോള ത്തിലെ ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം സ്ഥിരമായിരിക്കുമ്പോ ഴുള്ള സന്തുലിതാവസ്ഥ കാണിക്കുന്നു. ഡയഗത്തിലെ SS കമ്പോള പ്രദാനവകവും, DD കമ്പോള പ്രചോദനവകവുമാണ്. വിവിധ വിലകളിൽ ഉല്പാദകർ വിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന സാധ നത്തിന്റെ അളവിനെ SS എന്ന കമ്പോളപ്രദാനവകം കാണിക്കു ന്നു. വിവിധ വിലകളിൽ ഉപഭോക്താക്കൾ വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹി ക്കുന്ന സാധനത്തിന്റെ അളവിനെ DD എന്ന കമ്പോള ചോദന വകം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

Calculating equilibrium quantity and price with demand and supply function From the given market demand and supply function it is possible to calculate equilibrium price and quantity.
e.g. qD = 200 – P for 0 ≤ P ≤ 200
= 0 for P > 200
qs = 120 + P for P ≥ 10
= 0 for 0 ≤ P < 10

The equation says that the demand functions is valid only for a price between 0 and 200 and quantity demand will be zero if the price is above 200. Supply function is valid only if the price is greater than or equal to 10 and supply would be zero if the price is in between zero and 10.

For solving the equations, the condition for market equilibrium is
Qd = Qs
that is 200 – P = 120 + P
bringing the similar items together we get,
200 – 100 = P + P
80 = 2P
P = 80/2 = 40
Therefore the market price is 40

Substituting the market price in any of the above equation, we get the equilibrium quantity
i.e, Qd = 200 – P
= 200 – 40 = 160
or
Qs = 120 + P
= 120 + 40 = 160
So the equilibrium price is 40 and equilibrium quantity is 160.

ചോദന പ്രദാന ധർമ്മങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് സന്തുലിത വിലയും അളവും കണക്കാക്കുന്ന രീതി.
ചോദന പ്രദാന ധർമ്മങ്ങളിൽനിന്നും സന്തുലിത വില, അളവ് എന്നിവ കണക്കാക്കാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണം,

qD = 200 – P for 0 ≤ P ≤ 200
= 0 for P > 200
qS = 120 + P for P ≥ 10
= 0 for 0 ≤ P < 10

ഇവിടെ ചോദന ധർമ്മം നിലനിൽക്കണമെങ്കിൽ വില പൂജ്യത്തിനും 200നും ഇട യിലാകണം. വില 200 ൽ കൂടുതലാണെങ്കിൽ ചോദനം പൂജ്യമാകും.

പ്രദാന ധർമ്മം നിലനിൽക്കണമെങ്കിൽ വില പത്തോ അധിലധി കമോ ആകണം. വില പൂജ്യത്തിനും പത്തിനും ഇടയിലാകണ മെങ്കിൽ പ്രദാനം പൂജ്യമായിരിക്കണം. കമ്പോള സന്തുലിതാവസ്ഥയ്ക്ക്
Qd = Qട
അതായത് 200 – P = 120 + P
ഒരേപോലെയുള്ള ഇനങ്ങളെ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ
200 – 120 = P + P
80 = 2P
P = 80/2 = 40
കമ്പോള വില 40 ആണ്. ഈ കമ്പോള വില മുകളിലെ ഏതെ ങ്കിലും ഒരു സമവാക്യത്തിൽ കൊടുത്താൽ സന്തുലിത അളവ് ലഭിക്കും.
അതായത്
Qd = 200 – P
= 200 – 40 = 160
or
Qs = 120 + P
= 120 + 40 = 160
അതായത് കമ്പോള വില 40 ഉം സന്തുലിത അളവ് 160 ഉം ആണ്.

Change in Equilibrium Due to Change in Demand and Supply

So far the market equilibrium condition was based on the assumption that all factors other than price remain constant in demand and supply analysis. It means that taste and preference of the consumer, prices of related goods, income of the consumer, technology, size of the market, prices of factors of production, etc. remains constant. When these factors change, there would be a shift in either demand curve or supply curvs or both. It is likely to affect the equilibrium price and equilibrium quantity.

ചോദനത്തിലും പ്രചോദനത്തിലും ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റം മൂലം സന്തു ലിതാവസ്ഥയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റം

അഭിരുചി, മറ്റ് സാധനങ്ങളുടെ വില, ഉപഭോക്താവിന്റെ വരുമാനം, സാങ്കേതികവിദ്യ, കമ്പോളത്തിന്റെ വലിപ്പം, ഉല്പാദനത്തിൽ ഉപ് യോഗിക്കുന്ന നിവേശങ്ങളുടെ വില തുടങ്ങിയവ സ്ഥിരമാണെന്ന സങ്കൽപ്പത്തിലാണ് നാം ഇതുവരെ സന്തുലിതാവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചത്. ഈ ഘടകങ്ങളിൽ മാറ്റമുണ്ടായാൽ ചോദനവകത്തിലോ പ്രദാനവകത്തിലോ ഇവ രണ്ടിലുമോ മാറ്റം സംഭവിക്കാം. ഇത് സന്തുലിത വിലയേയും അളവിനേയും ബാധിക്കും.

Effects Of Shift in Demand and Supply

ചോദനത്തിലും പ്രചോദനത്തിലും ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റം

ചോദനവകം ഇടത്തോട്ട് → വില കുറയും, അളവ് കുറയും
ചോദനവകം വലത്തേക്ക് → വില കൂടും, അളവ് കുടും
പ്രദാനവകം ഇടത്തോട്ട് → വില കൂടും, അളവ് കുറയും
പ്രദാനവകം വലത്തേക്ക് → വില കുറയും, അളവ് കുടും

Simultaneous Shifts in Demand and Supply

ചോദനം, പ്രദാനം എന്നിവയിൽ ഒരേ സമയമുണ്ടാകുന്ന മാറ്റം

Market Equilibrium – Free Entry and Exit

In a market characterized by free entry and exit, the equilibrium price would be equal to the minimum point of Average Cost. Since there is freedom of entry and exit of the firms, the supply curve would be perfectly elastic. Thus, under perfect competition, the market price would be the equal to the minimum of Average Cost (AC. This is demonstrated with the help of following figure.

Equilibrium when free entry and exit allowed:

In the above figure, the demand curve DD intersects at point E, where the market price is equal to the minimum of Average Cost. At this point of equilibrium, P₀ is the equilibrium price and q, is the market equilibrium quantity. P₀ is equal to the minimum of Average Cost. It indicates that at price P₀, the quantity demanded would be equal to the quantity supplied.

The number of films under equilibrium n₀ = \(\frac{q_{0}}{q_{f}}\). Here q₀ is the market equilibrium quantity and q_f is the supply of the firm.

കമ്പോള സന്തുലിതാവസ്ഥ – പൂർണ പ്രവേശന – നിർഗമന സ്വാതന്ത്ര്യം ഉളളപ്പോൾ

പൂർണ പ്രവേശന- നിർഗമന സ്വാതന്ത്യം ഉളളപ്പോൾ സന്തുലിത വിലയെന്നത് AC-യുടെ മിനിമം ബിന്ദുവിന് തുല്യമായിരിക്കും. അതായത് P = ACയുടെ മിനിമം.

ഈ അവസ്ഥയിൽ പ്രദാനം പൂർണ ഇലാസ്തികമായിരിക്കും. അതിനാൽ, പൂർ ണ മത്സര കമ്പോളത്തിലെ കമ്പോള വില എപ്പോഴും ശരാശരി ചെലവിന്റെ (AC) മിനിമം ആയിരിക്കും.

ചിത്രത്തിൽ DD എന്ന ചോദനവകം P = min AC രേഖയിൽ E എന്ന ബിന്ദുവിൽ സംഗമിക്കുന്നു. ഈ സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ P0 എന്നത് സന്തുലിത വിലയും, q₀ എന്നത് സന്തുലിത അളവു മാണ്. P₀ എന്ന വില AC-യുടെ മിനിമത്തിന് തുല്യമാണ്. അതാ യത് P₀ വിലയിൽ മൊത്തം പ്രദാനവും, മൊത്തം ചോദനവും തുല്യമാണ്. (q₀)
സന്തുലിതാവസ്ഥയിലെ ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റുകളുടെ എണ്ണം (n₀)
(n₀) = \(\frac{q_{0}}{q_{f}}\) ആയിരിക്കും.

Applications of Market Price

Price ceiling and price floor are the two types of government interventions in market.
1) Price ceiling:
In this case, government fixes a maximum allowable price for certain goods. The government imposed upper limit on the price of a good or service is called-price ceiling. Price ceiling is generally imposed on necessary items like wheat, rice, kerosene, sugar and it is fixed below the market-determined price since at the market determined price some section of the population will not be able to afford these goods.

2) Price Floor:
For certain goods and services, fall in price below a particular level is not desirable and hence the government sets floors or minimum prices for these goods and services. The government imposed lower limit on the price that may be charged for a particular good or service is called price floor.

Through the minimum wage legislation, the government ensures that the wage rate of the labourers does not fall below a particular level and here again the minimum wage rate is set above the equilibrium wage rate.

കമ്പോള വിലയിലെ ഇടപെടൽ – പ്രായോഗിക നടപടി

കമ്പോള വിലയിലുള്ള ഗവൺമെന്റിന്റെ ഇടപെടലാണ് വില പരി ധിയും തറവിലയും.
1. വിലപരിധി:
സാധനങ്ങൾക്കും, സേവനങ്ങൾക്കും ഗവൺമെന്റ് നിശ്ചയി ക്കുന്ന പരമാവധി വിലയാണ് വില പരിധി (Price Ceiling). ഉപഭോക്താക്കളുടെ താൽപര്യം സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഗവൺമെന്റ് ഇത്തരത്തിൽ ഇടപെടുന്നത്. ചോദന-പദാന ശക്തികളുടെ പ്രവർത്തനത്തിലൂടെ നിർണയിക്കുന്ന സന്തു ലിത വിലയേക്കാൾ കുറവായിരിക്കും വില പരിധി (Price Ceiling). അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങളായ (essential goods) അരി, ഗോതമ്പ്, മണ്ണെണ്ണ, പഞ്ചസാര തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങൾ ക്കാണ് സാധാരണയായി വിലപരിധി ഏർപ്പെടുത്തുന്നത്.

2. തറവില:
സാധനങ്ങൾക്കും, സേവനങ്ങൾക്കും ഗവൺമെന്റ് നിശ്ചയി ക്കുന്ന മിനിമം വിലയാണ് തറവില അഥവാ താങ്ങുവില (support price). ഉല്പാദകരുടെ താൽപര്യം സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഗവൺമെന്റ് ഇത്തരത്തിൽ ഇടപെടുന്നത്. കമ്പോളത്തിൽ ചോദന – പ്രദാന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഫല മായി ഉണ്ടാകുന്ന സന്തുലിത വിലയേക്കാൾ ഉയർന്ന വില യാണ് തറവില (Price floor). കമ്പോള സന്തുലിത വില വളരെ താഴ്ന്നതാകുമ്പോൾ ഉല്പാദകർക്ക് നഷ്ടമുണ്ടാകു ന്നു. ഈ അവസരത്തിൽ ഗവൺമെന്റ് കമ്പോളത്തിൽ ഇടപെ ടുകയും സാധനങ്ങൾക്ക് തറവില (Price Floor) പ്രഖ്യാപി ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

Wage Determination in Labour Market

The basic difference between a labour market and a market for goods is with respect to the source of supply and demand. In the labour market, households are the suppliers of labour and the demand for labour comes from firms whereas in the market for goods, it is the opposite. The wage rate is determined at the intersection of the demand and supply curves of labour where the demand for and supply of labour balance.

The firm being a profit maximiser will always employ labour up to the point where the extra cost she incurs for employing the last unit of labour is equal to the additional benefit she earns from that unit. The extra cost of hiring one more unit of labour is the wage rate (w). The extra output produced by one more unit of labour is its marginal product (MPL) and by selling each extra unit of output, the additional earning of the firm is the marginal revenue (MR) she gets from that unit. Therefore, for each extra unit of labour, she gets an additional benefit equal to marginal revenue times marginal product which is called Marginal Revenue Product of Labour (MRPL). Thus, while hiring labour, the firm employs labour up to the point where w = MRPL and MRPL = MR x MPL

Since we are dealing with a perfectly competitive firm, marginal revenue is equal to the price of the commodity and hence marginal revenue product of labour in this case is equal to the value of marginal product of labour (VMPL).

As long as the VMPL is greater than the wage rate, the firm will earn more profit by hiring one more unit of labour, and if at any level of labour employment VMPL is less than the wage rate, the firm can increase her profit by reducing a unit of labour employed.

തൊഴിൽ കമ്പോളത്തിൽ വേതന നിർണ്ണയം
ഉൽപ്പന്ന കമ്പോളത്തിൽ ചോദന പ്രദാന ശക്തികൾ ചേർന്നാണ് സാധനങ്ങളുടെ വില നിശ്ചയിക്കുന്നത്. ഇതുപോലെയാണ് തൊഴിൽ കമ്പോളത്തിലും ചോദന പ്രദാന ശക്തികൾ ചേർന്നാണ് വേതനം നിർണയിക്കുന്നത്.

ഉൽപ്പന്ന കമ്പോളവും തൊഴിൽ കമ്പോളവും തമ്മിൽ സുപ്രധാ നമായൊരു വ്യത്യാസമുണ്ട്. ചരക്കുകളുടെ കാര്യത്തിൽ ചോദനം ഉണ്ടാകുന്നത് ഉപഭോക്താക്കളിൽ നിന്നും പ്രദാനം ഉണ്ടാകുന്നത് സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്നുമായിരിക്കും. എന്നാൽ തൊഴിലിന്റെ കാര്യ ത്തിൽ ചോദനം ഉണ്ടാകുന്നത് സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നിന്നും, പ്രദാന മുണ്ടാകുന്നത് ഗാർഹിക യൂണിറ്റുകളിൽ നിന്നുമാണ്. അതു പോലെ ഒരു സാധനത്തിന്റെ ചോദനം നേരിട്ടുള്ളതാണ് (Direct Demand). എന്നാൽ തൊഴിലിനുവേണ്ടിയുള്ളതും ഉല്പാദന ഘടകങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതുമായ ചോദനം ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്നവയാണ് . (Derived Demand).

സീമാന്ത ഭൗതിക ഉല്പന്നം (MPP_L)
ഒരു അധിക യൂണിറ്റ് തൊഴിൽ ശക്തി കൂടി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ സ്ഥാപനത്തിന് ലഭിക്കുന്ന അധിക ഉൽപന്നമാണ് സീമാന്തഭൗതിക ഉല്പന്നം (MPP_L)
MPP_L = TPP_L – TPP_L = 1

സീമാന്ത വരുമാന ഉല്പന്നം (MRP_L)
ഒരു അധിക യൂണിറ്റ് തൊഴിൽ ശക്തി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ അധി കമായി ലഭിച്ച ഉല്പന്നം വിറ്റുകിട്ടുന്ന അധികവരുമാനത്തെ സീമാന്ത വരുമാന ഉല്പന്നം (MRP_L) എന്നുവിളിക്കുന്നു.
MRP_L = TRP_L – TRP_L = 1

തൊഴിലിന്റെ സീമാന്ത ഉല്പന്ന മൂല്യം (VMPL)
ഒരു അധിക യൂണിറ്റ് തൊഴിൽ ശക്തി കൂടി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ മൊത്തം ഉല്പന്നത്തിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റത്തിന്റെ (MPP_L) പണമു ല്യത്തെ തൊഴിലിന്റെ സീമാന്ത ഉല്പന്നമൂല്യം (VMP_L) എന്നുപറ യുന്നു.

VMP_L = MMP_L × ഉല്പന്നത്തിന്റെ വില
ഒരു പൂർണ മത്സര കമ്പോളത്തിൽ ഉല്പന്നത്തിന്റെ വില സ്ഥിര മായതുകൊണ്ട് MRP_L = VMP_L ആയിരിക്കും.

തൊഴിലിന്റെ സീമാന്ത വരുമാന ഉല്പന്നം വേതനത്തിന് തുല്യമാ കുന്നതുവരെ ഒരു സ്ഥാപനം തൊഴിൽ ശക്തി ചോദനം ചെയ്യും. ആയതിനാൽ

Applications

We will analyze these issues within the framework of perfect competition to look at what impact these regulations have on the market for these goods. Price Ceiling: In this case, government fixes a maximum allowable price for certain goods. The government-imposed upper limit on the price of a good or service is called price ceiling. Price ceiling is generally imposed on necessary items like wheat, rice, kerosene. sugar and it is fixed below the marketdetermined price since at the market-determined price some section of the population will not be able to afford these goods.

Price Floor: For certain goods and services, fall in price below a particular level is not desirable and hence the government sets floors or minimum prices for these goods and services. The goverment imposed lower limit on the price that may be charged for a particular good or service is called price floor.

Through the minimum wage legislation, the govemment ensures that the wage rate of the labourers does not fall below a particular level and here again the minimum wage rate is set above the equilibrium wage rate.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part I Chapter 4 The Theory of The Firm Under Perfect Competition.

Kerala Plus Two Microeconomics Notes Chapter 4 The Theory of The Firm Under Perfect Competition

Market

Market is a place where goods are bought and sold. On the basis of number of buyers and sellers, nature of the product, entry and exit, etc. markets are classified into four.
They are:

1. 1. Perfect Competition

1. Monopoly
2. Monopolistic competition
3. Oligopoly

കമ്പോളം

സാധനങ്ങൾ വിൽക്കുവാനും വാങ്ങുവാനും ഒത്തുചേരുന്ന സ്ഥലത്തെയാണ് കമ്പോളം എന്നുവിളിക്കുന്നത്. ഉല്പന്നത്തിന്റെ സ്വഭാവം, വിൽക്കുന്നവരുടേയും വാങ്ങുന്നവരുടേയും എണ്ണം ‘കമ്പോളത്തിൽ പ്രവേശിക്കാനും പുറത്തുപോകുവാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ കമ്പോളങ്ങളെ നാലായി തരംതിരിക്കാം.

1. പൂർണ്ണമത്സര കമ്പോളം
2. കുത്തക കമ്പോളം
3. കുത്തക മത്സര കമ്പോളം
4. അല്പാധീശത്വ വ്യാപാരം

Perfect Competition: Defining Features

Perfect competition is a market situation where there are large number of buyers and sellers dealing with homogeneous commodities. The perfect competitive market is rarely found in the real market situations. Some of the important features of perfect competition are listed below.

• Large number of buyers and sellers
• The firms produce homogeneous product
• Freedom of entry and exit
• Perfect mobility of factors of production
• Absence of transport cost
• Perfect knowledge about the market situations
• There would not be any interference of government in the market.

പൂർണ്ണമത്സര കമ്പോളം

ഏകജാതീയ (homogeneous) ഉല്പന്നങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വളരെയധികം കേതാക്കളും വികേതാക്കളും ഉള്ള ഒരു കമ്പോള അവസ്ഥയെയാണ് പൂർണ്ണമത്സര കമ്പോളം എന്നുപറ യുന്നത്.

പ്രായോഗിക ജീവിതത്തിൽ അപൂർവമായി മാത്രം കാണുന്ന ഒരു കമ്പോള അവസ്ഥയാണ് പൂർണമത്സര കമ്പോളം. പൂർണമത്സര കമ്പോളത്തിന്റെ സവിശേഷതകൾ താഴെപറയുന്നു.

• ധാരാളം കേതാക്കളും വികേതാക്കളും ഉണ്ടായിരിക്കും.
• ഉല്പന്നങ്ങൾ ഏകജാതീയ (homogeneous)മായിരിക്കും.
• ഉല്പ്പാദന ഘടകങ്ങൾക്കും സാധനങ്ങൾക്കും പരിപൂർണ് ചലനസ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടായിരിക്കും.
• ഉല്പാദക യൂണിറ്റുകൾക്ക് കമ്പോളത്തിൽ എപ്പോൾ വേണ് മെങ്കിലും പ്രവേശിക്കാനും പുറത്തു പോകുവാ നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരിക്കും.
• ഗതാഗതച്ചെലവ് ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.
• കമ്പോളാവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് പൂർണ്ണമായ അറിവ്
• ഗവൺമെന്റ് ഇടപെടൽ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല.

Profit Maximisation

The main objective of the producer is to maximize the profit levels of his firm. The output level at which the firm maximizes the profit is called the equilibrium of the firm. The profit level of the firm is the difference between Total Revenue and Total Cost. Symbolically it is represented as π = TR – TC.

The fim under perfect competition maximizes its profit under three conditions. They are:
1. The MC must be equal to MR (MC = MR)
2. MC must be non-decreasing. It means that MC curve should cut the MR from below.
3. Third condition has two parts, one for short-term and the other for long-term.
a) In the short run, price should be more than or equal to the minimum point of Average Variable Cost (AVC). It can be denoted as P ≥ AVC.
b) In the long run, price should be more than or equal to the minimum point of Average Cost (AC). It can be denoted as P ≥ AC.

ലാഭം പരമാവധിയാക്കൽ

കമ്പോളത്തിൽ വിറ്റഴിക്കാനുള്ള സാധനങ്ങളും, സേവനങ്ങളും ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഓരോ ഉല്പാദകന്റേയും പ്രധാനലക്ഷ്യം പര മാവധി ലാഭം നേടുക എന്നതാണ്. ഉല്പാദകന്റെ ലാഭം പരമാവ ധിയിലെത്തുന്നത് സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഉല്പാദന അളവിന്റെ സന്തു ലിതാവസ്ഥയിലാണ്. ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന്റെ ലാഭമെന്നത് മൊത്തം വരുമാനവും (TR) മൊത്തം ചെലവും (TC) തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാ സമാണ്.
π = TR – TC

പൂർണ മത്സര കമ്പോളത്തിൽ ലാഭം പരമാവധിയാകണമെങ്കിൽ താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന മൂന്ന് വ്യവസ്ഥകൾ പാലിക്കണം.
1. MCഉം MR ഉം തുല്യമാകണം. (MC = MR) അതായത് P = MC = MR = AR.
2. സീമാന്തചെലവ് കുറയാതെയിരിക്കണം (nondecreasing). അതായത് MC വകം MR വകത്തെ താഴെനിന്നും ഖണ്ഡി ക്കണം.
3. മൂന്നാമത്തെ വ്യവസ്ഥ
a) ഹ്രസ്വകാലയളവിൽ വില (P) ശരാശരി വിഭേദക ചെല വിന് (AVC) തുല്യമോ, കുടുതലോ ആയിരിക്കണം. അതാ യത് P ≥ VC.
b) ദീർഘകാലയളവിൽ വില (P) ശരാശരി ചെലവിന് (AC) തുല്യമോ, കൂടുതലോ ആയിരിക്കണം. അതായത് P ≥ AC.

Profit Maximization In Short-run: Diagrammatic Representation

The profit maximizing condition of a firm in short-run can be understood from the figure. All the three profit maximizing conditions of a firm in short run are satisfied at point of output level q₀.
1. The price must be equal to MC (P = MC)
2. MC must be non-decreasing.
3.P ≥ AVc

Short-run profit maximization

All the profit maximizing conditions are satisfied in the figure given above.
1. The prices become equal to MC. At point E, the firm reaches equilibrium at the output level q₀ (MC = MR).
2. At q₀ MC is non-decreasing at point E.
3. At point E, prices have become more than AVC
(PSAVC at point E).
Therefore, three conditions for the equilibrium level of output are depicted in a single figure.

ഹ്രസ്വകാലയളവ്: ലാഭം പരമാവധിയാക്കൽ

ഹ്രസ്വകാലയളവിൽ ഒരു ഉല്പാദന യൂണിറ്റ് ലാഭം പരമാവ ധിയാക്കുന്നത് താഴെ കാണുന്ന ചിത്രം വഴി വ്യക്തമാക്കാം. q എന്ന സന്തുലിത ഉല്പന്ന അളവിൽ മൂന്ന് വ്യവസ്ഥകളും പാലി ക്കപ്പെടുന്നു.
1. വില എന്നത് MC-യ്ക്ക് തുല്യമാവണം. P = MC
2. സീമാന്തചെലവ് (MC) കുറയാതെയിരിക്കണം.
3. P ≥ AVC

മുകളിലത്തെ ചിത്രത്തിൽ മൂന്ന് വ്യവസ്ഥകളും പാലിക്കപ്പെടുന്നു.
1. വില (P), സീമാന്ത ചെലവിനോട് (MC) തുല്യമാകുന്നു. ഉല്പാ ദന നിരക്ക് q -ൽ (അതായത് MC = MR) (E എന്ന സന്തുലി താവസ്ഥയിൽ)
2. q₀ ഉല്പ്പാദന അളവിൽ MC വകം മുകളിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു. E എന്ന സന്തുലിതാവസ്ഥയിൽ)
3. വില (P) ശരാശരി വിഭേദക ചെലവിനേക്കാൾ (AVC) കുടി യിരിക്കുന്നു. അതായത് P ≥ AVC (E എന്ന സന്തുലിതാവ സ്ഥയിൽ).

Long Run Profit Maximisation

The profit maximization level of the firm is reached when the long run supply curve of the firm is that portion of LRMC curve which lies over and above the minimum point of LRAC curve (P ≥ minimum of LRAC). The supply curve of a firm in the long run is the rising portion of minimum point of LMRC. It can be explained with the help of the following figure.

ഉല്പാദക യൂണിറ്റിന്റെ ദീർഘകാല ലാഭം പരമാവധിയാക്കൽ
പൂർണ്ണ മത്സര കമ്പോളത്തിലെ ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന്റെ ലക്ഷ്യമായ പരമാവധി ലാഭം നേടുക എന്നത് സാധ്യമാകുന്നത് വില (Q) LRAC യുടെ മിനിമത്തിന് തുല്യമോ കൂടുതലോ ആയിരിക്കുമ്പോ ഴാണ്. അതായത് P ≥ മിനിമം LRAC.
AN ദീർഘകാലയളവിൽ ഒരു ഉല്പ്പാദക യൂണിറ്റിന്റെ പ്രദാനവകം (Supply curve) എന്നത് LRAC യുടെ മിനിമം ബിന്ദുവിന് മുള്ള LRMC വകത്തിന്റെ ഉയർന്നുപോകുന്ന ഭാഗമാണ്.

Long Run Profit Maximization

Shut Down Point

When a firm produces positive level of output, the minimum output the firm should produce in order to remain in business is known as the shut down point. It is the minimum point of production for the firm to remain in the business.

അടച്ചുപൂട്ടൽ അവസ്ഥ
പൂർണ മത്സര കമ്പോളത്തിൽ ഒരു ഉല്പാദക യൂണിറ്റ് നിലനിന്ന് പോകാനുള്ള ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ വില – ഉല്പന്ന സംയോഗത്തെ അടച്ചു പൂട്ടൽ അവസ്ഥ (shut down point) എന്നുപറയുന്നു.

Normal Profit

Normal profit is the minimum level of profit which helps the firm to remain in the business. If the firm is not earning the normal profit, it won’t be able to remain in the business. If the firm is getting less than the normal profit, the firm may continue the production in the short – run. The firm will not continue production in the long run, if the firm is getting less than the normal profit. Normal profit is covered in the cost of production. The cost of production covers rent, wages, interest and profit.

a) Supernormal profit/Abnormal profit:
The profit earned by the firm over and above the normal profit in the short run is known as super normal profit or abnormal profit. The firm will not earn any super normal profit in the long-run under perfect competition.

b) Explicit cost:
The explicit cost refers to those cost the firm incurs for the purchase or hiring of factors of production. The examples of explicit costs are on raw materials, wages and salaries of employees, etc.

c) Opportunity cost:
Every firm has some self owned factors of production. The firm does not incur any cost for using the factors of production owned by them. However, these factors of production have opportunity cost. The income that could have earned when their services are used elsewhere is known as the opportunity cost. In other words, the next best alternative that is sacrificed in the production process is known as the opportunity cost.

d) Break even point:
The point at which Total Revenue (TR) equals the Total Costs (TC) is known as the break even point. At this point, the firm gets only the normal profit. If explicit costs and opportunity costs are the part of TC, then the point at which Total Revenue (TR) equals the Total Costs (TC), then firm earns normal profit.

e) Profit maximization or loss minimization:
All three conditions for profit maximizing level of output do not guarantee that there will be profit always. The firm may make a loss based on the position of the cost curve. However the loss will be minimized at that point. So this is also known as loss minimizing level of output.

സാധാരണ ലാഭം

ഒരു ഉല്പാദക യൂണിറ്റിന് ഉല്പ്പാദനം തുടരുന്നതിന് ആവശ്യമായ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ലാഭത്ത സാധാരണ ലാഭം (Normal profit) എന്നുപറയുന്നു. സാധാരണ ലാഭം ലഭിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ സ്ഥാപ നത്തിന് ഉല്പാദനം തുടരുവാൻ സാധ്യമല്ല. ഹ്രസ്വകാലയളവിൽ ഉല്പാദകന് സാധാരണ ലാഭത്തേക്കാൾ കുറഞ്ഞ ലാഭമാണ് ലഭി ക്കുന്നതെങ്കിലും, ഉല്പാദനം തുടർന്നുകൊണ്ടുപോകാൻ സാധി ക്കും. എന്നാൽ ദീർഘകാലയളവിൽ സാധാരണ ലാഭത്തേക്കാൾ കുറവാണ് ലഭിക്കുന്നതെങ്കിൽ ഉല്പാദനം നിർത്തേണ്ടതായി വരും. സാധാരണലാഭം ഉല്പാദനചെലവിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. അതാ യത് പാട്ടം, വേതനം, പലിശ, ലാഭം എന്നിവ ചേർന്നതാണ് ഉല്പാ ദന ചെലവ്.

a) അസാധാരണ ലാഭം:
ഹസ്വകാല യളവിൽ ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന് സാധാരണ ലാഭത്തേക്കാൾ കൂടുതലായി ലഭിക്കുന്ന ലാഭത്തെ അസാ ധാരണലാഭം എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

b)വിവക്ഷിത ചെലവ്:
ഉല്പ്പാദക യൂണിറ്റിന്, ഉല്പാദനം നടത്തുന്നതിലേക്കായി ഉല് പാദന ഘടകങ്ങൾ വാങ്ങുകയോ വാടകയ്ക്കെടുക്കുകയോ
ചെയ്യുന്നതിന് ഉണ്ടാകുന്ന ചെലവാണ് വിവക്ഷിത ചെലവ്.

c) അവസരചെലവ്:
നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ അവസരങ്ങളിൽ ഏറ്റവും നല്ലതിന്റെ വില യെയാണ് അവസരച്ചെലവ് എന്നുപറയുന്നത്.

d) ലാഭനഷ്ടരഹിത ബിന്ദു:
ഒരു ഉല്പാദക യൂണിറ്റിന്റെ മൊത്തം വരുമാനവും മൊത്തം ചെലവും തുല്യമാകുന്ന ബിന്ദുവിനെയാണ് ലാഭനഷരഹിത ബിന്ദു എന്നുപറയുന്നത്.
e) ലാഭം പരമാവധിയാക്കൽ അഥവാ നഷ്ടം പരമാവധി കുറ യ്ക്കൽ
ലാഭം പരമാവധിയാക്കലിന്റെ എല്ലാ വ്യവസ്ഥകളും പാലി ച്ചാലും അത് ലാഭം ഉറപ്പുവരുത്തണമെന്നില്ല. ഒരു ഉല്പാ ദന യൂണിറ്റിന്റെ ലാഭവും നഷ്ടവും പ്രധാനമായും അതിന്റെ ശരാശരി ചെലവ് വക്രത്തിനെ അനുസരിച്ചായിരിക്കും. ഈ പോയിന്റിൽ ഒരു ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന് നഷ്ടവും സംഭവി ക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും ഈ വ്യവസ്ഥകൾ പാലിക്കപ്പെടുന്ന ഉല്പന്ന അളവിൽ നഷ്ടം പരമാവധി കുറ വായിരിക്കും. .

Supply And Market Supply

Supply means the quantity of a product that the producer is willing to sell at different prices. Market supply shows the total quantity of goods supplied by all the firms in a market at different prices.

The supply curve of a firm:
The supply curve of a firm will be that rising part of MC above the AVC.
Even though the firm makes a loss it will continue producing till it can cover the average variable cost, so that the loss could be minimized. But the firm will not produce a level of output which is greater than ‘oq’ because at this level it is not able to cover the average variable cost and will stop production at ‘oq’. This is known as the shut down point.

So shut down point is where P ≥ AVC.
The supply starts from point A. So AB is the supply curve of a firm.

പ്രദാനവും കമ്പോള പ്രദാനവും

ഒരു നിശ്ചിത കാലയളവിൽ വിവിധ വിലയ്ക്ക് കമ്പോളത്തിൽ വിൽക്കുവാൻ നൽകപ്പെടുന്ന ഒരു സാധനത്തിന്റെ അളവാണ് പ്രദാനം.

വിവിധ വിലകൾക്ക് കമ്പോളത്തിലെ എല്ലാ ഉല്പാദകരും കൂടി പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു സാധനത്തിന്റെ മൊത്തം അളവിനെയാണ് കമ്പോളപദാനം എന്നുപറയുന്നത്.

ഒരു ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റിന്റെ പ്രദാനവകം എന്നത് അതിന്റെ AVCയ്ക്ക് മുകളിലുള്ള MC കർവിന്റെ മുകളിലേയ്ക്ക് പോകുന്ന ഭാഗമായിരിക്കും. ഒരു ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റ് നഷ്ടമാണ്ഉ ണ്ടാക്കുന്നതെങ്കിലും അതിന് ശരാശരി വിഭേദകച്ചെലവ് നികത്താൻ കഴിയുമെങ്കിൽ അത് ഉല്പാ ദനം നടത്താനാണ് സാധ്യത. കാരണം ആ ഉല്പ്പാദനത്തിന് നഷ് ത്തിന്റെ ആഘാതം കുറയ്ക്കാൻ സാധിക്കും. ചിത്രത്തിൽ ഉല്പാ ദന യൂണിറ്റിന്റെ വരവ് ‘op’ യ്ക്ക് താഴെയാണെങ്കിൽ അത് ഉല്പാ ദനം നിർത്താനാണ് സാധ്യത. ചിത്രത്തിൽ A എന്ന ബിന്ദു അടച്ചു പൂട്ടൽ അവസ്ഥയെ കാണിക്കുന്നു.

P ≥ AVC എന്നത് അടച്ചുപൂട്ടൽ അവസ്ഥയെ കാണിക്കുന്നു. അതായത് ഒരു ഉല്പ്പാദന യൂണിറ്റിന്റെ പ്രദാനം ആരംഭിക്കുന്നത് A എന്ന പോയന്റിൽ നിന്നുമാണ്. അതിനാൽ AB എന്നത് അതിന്റെ പ്രദാനവകത്തിനെ കാണിക്കുന്നു.

Price Elasticity Of Supply

Price elasticity of supply is defined as the degree of responsiveness of supply due to a change in price. Price elasticity of supply is normally denoted by es.
es = percentage change in supply/percentage change in price.
e = \(\frac{p}{q} \times \frac{\Delta q}{\Delta p}\)
Where; P = initial price, q = initial quantity supplied, Δq = change in quantity supplied and Δp = change in price.

If the supply curve is perpendicular to X axis, the price elasticity would be zero. If the supply curve is positively sloped (supply rises with rise in price), the elasticity of supply would be positive.

പ്രദാനത്തിന്റെ വില ഇലാസ്തികത

ഒരു സാധനത്തിന്റെ വിലയിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റത്തിനനുസരിച്ച് അതിന്റെ പ്രദാനത്തിലുണ്ടാകുന്ന പ്രതികരണത്തിന്റെ തോതിനെ പ്രദാനത്തിന്റെ വില ഇലാസ്തികതയെന്നു വിളിക്കുന്നു. പ്രദാന ത്തിന്റെ വില ഇലാസ്തികതയെ ‘es’ എന്നാണ് രേഖപ്പെടുത്തുക.

P = പ്രാരംഭ വില, q = പ്രദാനത്തിലെ ആരംഭ അളവ്, Δq = പ്രദാ നത്തിലെ അളവിലുള്ള മാറ്റം, Ap = വിലയിലുള്ള മാറ്റം.
പ്രദാനവകം ‘Y’ അക്ഷത്തിനു സമാന്തരമായുള്ള കുത്ത നെ യുള്ള വകമെങ്കിൽ പ്രദാനവകത്തിന്റെ ഇലാസ്തികത പൂജ്യമാ യിരിക്കും.

Kerala State Board New Syllabus Plus Two Economics Notes Part I Chapter 3 Production and Costs.

Kerala Plus Two Microeconomics Notes Chapter 3 Production and Costs

Production Function

Production function explains the technological relationship between input and output. It is a process by which the inputs are transformed into output. The factors used in production process are known as factors of production. Land, labour, capital and organization are the major factors of production. Every unit of production uses various inputs and tries to maximize the output in the production. The production is closely associated with technology. When the technology is very modern, the firm can produce higher levels of output even with the same level of input. Therefore, production function can be defined as the maximum output that can be produced by combining various inputs with the given level of technology.

ഉല്പാദന ധർമ്മം: നിവേശങ്ങളും, ഉല്പാദനവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധ ത്ത യാണ് ഉല്പാദന ധർമ്മം എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. (Production function) അതായത് നിവേശങ്ങളെ ഉല്പന്നങ്ങ ളാക്കി മാറ്റുന്ന പ്രക്രിയയെയാണ് ഉല്പാദനം എന്ന് വിളിക്കുന്ന ത്. ഉല്പാദന പ്രക്രിയയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന നിവേശങ്ങളെ ഉല്പാ ദന ഘടകങ്ങൾ (Factors of Production) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഉദാഹരണമായി ഭൂമി, തൊഴിൽ, മൂലധനം, സംഘാടനം എന്നിവ യാണ് ഉല്പ്പാദന ഘടകങ്ങൾ. ഒരു നിശ്ചിത സാങ്കേതികവിദ്യ ഉപ യോഗിച്ച് പരമാവധി ഉല്പാദനം നടത്താൻ കഴിയുന്ന നിവേശ ങ്ങളുടെ സംയോഗത്തെ ഉല്പാദന ധർമ്മം എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

Isoquant

Isoquant or iso-product curve is a curve joining all the input combinations that gives equal and maximum level of output. Isoquants are also known as production indifference curve. A collection of isoquants are known as isoquant map. Isoquants are normally slopes downwards from left to right.

സമ ഉല്പന്ന വക്രം: തുല്യവും, പരമാവധി ഉല്പാദനം ലഭിക്കു ന്നതുമായ രണ്ട് നിവേശങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്ത സംയോഗ ബിന്ദുക്കൾ യോജിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് വരയ്ക്കുന്ന വകത്തെ സമ ഉല്പ്പന്ന വക്രം (isoquant) എന്ന് പറയുന്നു. ഒരു സമ ഉല്പന്ന വകത്തിലെ എല്ലാ ബിന്ദുക്കളിലെയും ഉല്പന്നത്തിന്റെ അളവ് ഒന്നായിരിക്കും. ഉയർന്ന സമ ഉല്പന്ന വക്രം കാണിക്കുന്നത് ഉയർന്ന ഉല്പാദന ത്തെയും, താഴ്സ്. സമ ഉല്പന്ന വകം കാണിക്കുന്നത് താഴ ഉല്പാദനത്തെയും ആണ്. സമ ഉല്പന്ന വക്രം സാധാരണയായി മുകളിൽനിന്ന് താഴോട്ട് ചെരിഞ്ഞായിരിക്കും.

Short run and the long run

The time span used for production can be classified into short run and long run. In short run a producer changes the level of output only by varying one input and keeping other inputs fixed. Long run is a period of time in which the firm can vary all the inputs for a change in output. Short run is a period when at least one of the factors of production is fixed. Long run is a period when all factors of production become variable.

ഹ്രസ്വകാലയളവും ദീർഘകാലയളവും: ഉല്പാദകന് ഉല്പാദന പ്രക്രിയയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉല്പാദന ഘടകങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ സാധിക്കുന്ന സമയക്രമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സമയ ദൈർഘ്യത്തെ രണ്ടായി തിരിക്കാം.

1. ഹ്രസ്വ കാലയളവ് (Short run)
2. ദീർഘ കാലയളവ് (Long run)

ഉല്പാദനത്തിന്റെ അളവിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ഒരു ഉല്പാദകന് എല്ലാ നിവേശങ്ങളിലും മാറ്റം വരുത്താൻ കഴിയാത്ത കാലയള വിനെ ഹ്രസ്വകാലയളവ് എന്നു പറയുന്നു. അതായത് ഹസ്വ കാലയളവിൽ ചില നിവേശങ്ങളുടെ അളവിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ഒരു ഉല്പാദന യൂണിറ്റിന് കഴിയുകയില്ല. അങ്ങനെ അളവിൽ മാറ്റമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയാത്ത നിവേശങ്ങളെ സ്ഥിര നിവേശങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

ഉല്പന്നത്തിന്റെ അളവിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ഉല്പാദകന് എല്ലാ നിവേശങ്ങളിലും മാറ്റം വരുത്താൻ കഴിയുന്ന കാലയളവിനെ ദീർഘ കാലയളവ് എന്ന് പറയുന്നു. ദീർഘ കാലയളവിൽ നിവേ ശങ്ങളുടെ അളവിൽ മാറ്റം വരുത്തി ഉല്പാദനത്തിന്റെ അളവിൽ മാറ്റമുണ്ടാക്കാൻ ഉല്പാദകന് കഴിയും. അങ്ങനെ അളവിൽ മാറ്റ മുണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്ന നിവേശങ്ങളെ വിഭേദക നിവേശങ്ങൾ (Variable inputs) എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

Total Product, Average Product and Marginal Product

Total Product:
Consider a short run production function, where one input is variable keeping all the other inputs constant. Total Product (TP) refers to the total output when one input is varied keeping all other inputs fixed. Total Product is also known as Total Physical Product (TPP).

Average Product:
Average product (AP) is the output per unit of variable input. Average Product is derived by dividing the number of variable inputs used. Average Product (AP) = TP/X , where TP = Total Product and X = Number of variable inputs used.

Marginal Product:
Marginal Product (MP) refers to the change in total product when we change the variable input by one unit keeping all the other inputs fixed. Marginal Product shows the change in Total Product.
MP = \(\frac{\Delta \mathrm{TP}}{\Delta \mathrm{X}}\)

TP, AP and MP. Tp increases at an increasing rate initially, then reaches the maximum thereafter starts falling.

മൊത്തം ഉല്പന്നം ആദ്യം വർധിച്ച തോതിൽ വർധിക്കുകയും ക്രമേണ വർധനവിന്റെ നിരക്ക് കുറയുകയും പരമാവധി എത്തു കയും അതിനുശേഷം കുറയുകയും ചെയ്യുന്നു.

Both Ap and Mp are inverse u shape. Mp will always pass through the maximum point of Ap.

Apയും Mpയും റ ആകൃതിയിലാണ്. Mp എപ്പോഴും കടന്നു പോകുന്നത് Apയുടെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന പോയിന്റിലൂടെയാണ്.

മൊത്തം ഉല്പന്നം, ശരാശരി ഉല്പന്നം, സീമാന്ത ഉല്പന്നം

മൊത്തം ഉല്പന്നം (TP): മറ്റെല്ലാ നിവേശങ്ങളും സ്ഥിരമാക്കി നിർത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു വിഭേദക നിവേശത്തിന്റെ അളവിൽ മാത്രം മാറ്റം വരുത്തുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ആകെ ഉല്പാദനത്തിനാണ് മൊത്തം ഉല്പന്നം എന്ന് പറയുന്നത്.

ശരാശരി ഉല്പന്നം (AP) : വിഭേദക നിവേശത്തിന്റെ ഒരു യൂണി റ്റിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന ഉല്പന്നത്തയാണ് ശരാശരി ഉല്പന്നം എന്ന് പറയുന്നത്.
അതായത് AP = \(\frac{\mathrm{TP}}{\mathrm{X}}\)
TP = മൊത്തം ഉല്പന്നം
x = വിഭേദക നിവേശത്തിന്റെ അളവ്

സീമാന്ത ഉല്പന്നം (MP): ഒരു വിഭേദക നിവേശത്തിന്റെ അളവ് ഒരു യൂണിറ്റ് കൂടുതലായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അധിക മായി ഉല്പന്നത്തിലുണ്ടാകുന്ന വർദ്ധനവിനെ സീമാന്ത ഉല്പന്നം എന്ന് പറയുന്നു.
അതായത്, MP = \(\frac{\Delta T P}{\Delta X}\)

The Law of Variable Proportions

When more and more units of a variable input are added with the fixed input, the marginal product would increase only upto a certain point. Thereafter, the marginal product declines. This phenomenon is known as the Law of Variable Proportions. It is also known as returns to a factor.

The shape of TP, AP and MP suggests that they are . specifically passing through three phases. They are:
First phase: In the first stage, both AP and MP increase. As a result TP also increases at an increasing rate. This stage is known as the stage of increasing return to a factor. AP reaches the maximum level in this stage.

Second phase: Both AP and MP decrease at this stage. The TP increases at a decreasing rate. More importantly, TP reaches maximum and MP touches zero. This stage is also known as the stage of diminishing returns to a factor.

Third phase : At this stage, the MP becomes negative. As a result, TP also starts declining. The decline of AP is continuous. In the graph, when TP reaches maximum and MP touches zero. When MP becomes negative, TP starts declining. This stage is known as the stage of negative returns to a factor.

വിഭാദകാനുപാത നിയമവും അപചയ സീമാന്ത ഉല്പന്ന നിയമവും:
ഹസ്വകാലത്തിൽ ചില ഉല്പാദന ഘടകങ്ങൾ സ്ഥിരമായിരിക്കും ഒരു വിഭേദക നിവേശം കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കുകയും മറ്റു നിവേശങ്ങൾ സ്ഥിരമായി നിൽക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിവേശ ങ്ങളുടെ അനുപാതം മാറുന്നു. ഇതിനെ വിഭേദകാനുപാതം എന്ന് പറയുന്നു. മറ്റു നിവേശങ്ങൾ സ്ഥിരമാക്കി നിർത്തി ഒരു നിവേശ ത്തിന്റെ അളവിൽ മാത്രം മാറ്റം വരുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നാൽ സീമാന്ത ഉല്പന്നം ഒരു ഘട്ടം വരെ വർദ്ധിക്കും. അതിനുശേഷം സീമാന്ത ഉല്പന്നം കുറയും. ഇതിനെയാണ് വിദേദകാനുപാത നിയമം എന്ന് പറയുന്നത്.

മറ്റ് നിവേശങ്ങൾ സ്ഥിരമാക്കി നിർത്തി ഒരു നിവേശത്തിന്റെ അള വിൽ മാത്രം മാറ്റം വരുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നാൽ ഒരു പ്രത്യേക ഘട്ടം കഴിയുമ്പോൾ മൊത്തം ഉല്പന്നത്തിലെ മാറ്റത്തിന്റെ അളവ് (Marginal Product) കുറയുവാൻ തുടങ്ങും . ഇതിനെയാണ് അപചയ സീമാന്ത ഉല്പന്ന നിയമം എന്ന് പറയുന്നത്.

മൊത്തം ഉല്പന്നം, ശരാശരി ഉല്പന്നം, സീമാന്ത ഉല്പന്നം എന്നിവ വ്യക്തമായ മൂന്നു ഘട്ടങ്ങളിലൂടെയാണ് കടന്നുപോകു ന്നത്.

ഒന്നാം ഘട്ടം: ഒന്നാം ഘട്ടത്തിൽ ശരാശരി ഉല്പന്നവും (AP) സീമാന്ത ഉല്പന്നവും (MP) വർദ്ധിക്കുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി മൊത്തം ഉല്പന്നം (TP) വളരെ കൂടിയ നിരക്കിൽ വർദ്ധിക്കുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തെ വർദ്ധമാന പ്രത്യായഘട്ടം (Increasing returns) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തിൽ ശരാശരി ഉല്പന്നം (AP) പര മാവധിയിൽ എത്തുന്നു.

രണ്ടാം ഘട്ടം: ശരാശരി ഉല്പന്നവും സീമാന്ത ഉല്പന്നവും കുറ യുന്ന ഈ ഘട്ടത്തിൽ മൊത്തം ഉല്പന്നം കുറഞ്ഞ നിരക്കിൽ വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മൊത്തം ഉല്പന്നം അതിന്റെ പരമാ വധിയിലെത്തുന്ന ഈ ഘട്ടത്തിൽ സമാന്ത ഉല്പന്നം പൂജ്യത്തി ലെത്തുന്നു. AP യും MP യും കുറയുന്ന ഈ ഘട്ടം അപചയ പ്രത്യായ ഘട്ടം (Diminishing returns) എന്നറയിപ്പെടുന്നു.

മൂന്നാം ഘട്ടം: സീമാന്ത ഉല്പന്നം ഋണാത്മകമാകുന്നു. (നെഗ റ്റീവ്). അതിന്റെ ഫലമായി മൊത്തം ഉല്പന്നം കുറയുവാൻ തുട ക്കുന്നു. ശരാശരി ഉല്പന്നം കുറയുന്നത് തുടരുന്നു. TP വകം പരമാവധിയിലെത്തുന്ന ബിന്ദുവിൽ MP പൂജ്യമാവുന്നു. MP വകം നെഗറ്റീവ് ആകുമ്പോൾ (പൂജ്യത്തിന് താഴേക്ക്) TP കുറ യുവാൻ തുടങ്ങുന്നു. ഈ ഘട്ടത്ത ഋണാത്മക പ്രത്യായ ഘട്ടം
(Negative returns) എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

Returns to scale

As stated earlier, all the factor inputs become variable in the long run and thereby no distinction can be made between fixed inputs and variable inputs. Return to scale is associated with long run production function. Returns to scale refers to the change in output when all inputs are variable and the proportion between inputs remains constant. When all the inputs vary in the same proportion, the output (TP) behaves in different manner, which can be clubbed into three categories.

1) Increasing Returns to Scale (IRS): When a proportionate change in all the inputs leads to more than proportionate change in output, it is known as the stage of increasing returns to scale. For instance, a 10 percentage change in inputs results in more than 10 percentage change in
output.

2) Constant Returns to Scale (CRS): When a proportionate change in all the inputs leads to change in output in the same proportion is known as the stage of constant returns to scale. It indicates that a 10 percentage change in inputs leads to exactly 10 percentage change in output.

3) Decreasing Returns to Scale (DRS): When a proportionate change in all the inputs leads to less than proportionate change in output is known as the stage of decreasing returns to scale. It indicates that a 10 percentage change in inputs leads to less than 10 percentage change in output.

തോതനുസരിച്ചുള്ള പ്രത്യായം: എല്ലാ നിവേശങ്ങളും മാറുകയും, എന്നാൽ നിവേശങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അംശബന്ധം സ്ഥിരമായിരി ക്കുകയും ചെയ്താൽ മൊത്തം ഉല്പന്നത്തിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റ ത്തെയാണ് തോതനുസരിച്ചുള്ള പ്രത്യായം (Returns to Scale) എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഒരേ അനുപാതത്തിൽ നിവേശങ്ങൾ മാറി യാൽ ഉല്പന്നങ്ങൾ മൂന്നു ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു.

i) തോതനുസരിച്ചുള്ള വർദ്ധമാന പ്രത്യായം (IRS): നിവേശങ്ങ ളിലുള്ള ആനുപാതിക വർദ്ധനവിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ആനു പാതിക വർദ്ധനവ് ഉൽപന്നത്തിന് ഉണ്ടാകുന്നതിനെയാണ്
തോതനുസരിച്ചുള്ള വർദ്ധമാന പ്രത്യായം എന്നു പറയുന്നത്.

ii) തോതനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥിര പ്രത്യായം (CRS): നിവേശങ്ങളി ലുള്ള ആനുപാതിക വർദ്ധനവും ഉല്പന്നത്തിലുള്ള ആനു പാതിക വർദ്ധനവും ഒരേ തോതിലാണെങ്കിൽ അതിനെ തോതനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥിര പ്രത്യായം എന്നു വിളിക്കുന്നു.

iii) തോതനുസരിച്ചുള്ള അപചയ പ്രത്യായം (DRS): നിവേശങ്ങൾ ഒരേ അനുപാതത്തിൽ വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ ഉല്പന്നത്തിൽ കുറഞ്ഞ അനുപാതത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന വർദ്ധനവാണിത്. അതായത് ചുരുക്കത്തിൽ ദീർഘകാല ഉല്പ്പാദന ധർമ്മത്തിൽ നിവേശങ്ങളെല്ലാം ഇരട്ടിയാകുമ്പോൾ ഉല്പന്നം ഇരട്ടിയിൽ കൂടുതലാണെങ്കിൽ IRS എന്നും, ഉല്പന്നം ഇരട്ടിയാണ ങ്കിൽ CRS എന്നും, ഉല്പന്നം ഇരട്ടിയിൽ കുറവാണെങ്കിൽ DRS എന്നും വിളിക്കുന്നു.

Costs

The expense incurred for purchasing inputs are known as costs. The cost-output relationship is called cost function.

ചെലവ്: സാധനങ്ങളും സേവനങ്ങളും ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു ഉല്പാദക യൂണിറ്റിന് ഉണ്ടാകുന്ന വ്യയത്തെയാണ് ചെലവ് എന്ന് പറയുന്നത്. ഉല്പ്പന്നവും ചെലവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ചെലവ് ധർമ്മം എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

Short-run costs

Costs of some of the factors of production cannot be varied in the short run are known as short run costs. Short run costs are given below.
i) There are costs that incurred by the firms even though the output is zero. The fixed costs will be positive when the level of output is zero.

ii) There will not be any variable cost if the output of the firm is zero.

iii) Average Cost (AC): It is the cost per unit. The average cost curve is U shaped.

ശരാശരി ചെലവ്: ഒരു യൂണിറ്റ് ഉല്പാദിപ്പിക്കാനാവശ്യമായ ചെലവാണ് ശരാശരി ചെലവ്. AC = TC/Q

iv) Average Variable Cost (AVC): It is the variable cost per unit. It is also U shaped.
ശരാശരി വിഭേദക ചെലവ്: ഒരു യൂണിറ്റ് ഉല്പാദിപ്പിക്കാനാ വശ്യമായ വിഭേദക ചെലവ്. ഇതും U ആകൃതിയിലാണ്.
AVC = TVC/Q

v) Average Fixed Cost (AFC): It is the fixed cost per unit. It is a rectangular hyperbola. This is the only cost that is always decreasing. But it never becomes zero.

ഒരു യൂണിറ്റ് ഉല്പാദിപ്പിക്കാനാവശ്യമായ ശരാശരി സ്ഥിരപ്പെ ലവ്. ഇതിന് ഒരു ദീർഘചതുര ഹൈപ്പർബോളയുടെ ആക തിയാണ്. ഇത് എപ്പോഴും കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചെല വാണ്. ഇതൊരിക്കലും പൂജ്യം ആകുന്നില്ല.

vi) Marginal Cost (MC): It is the cost of producing an extra unit of output. If the outputs are in continuous numbers MC is also U shaped.
MC = \(\frac{\Delta T C}{\Delta Q}\) or TC₂ – TC₁
ഒരു യൂണിറ്റ് കൂടുതലായി ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ വരുന്ന ചെല വാണ് സീമാന്ത ചെലവ്. MC യും U ആകൃതിയിലാണ്.

Relation between AC, MC and AVC
The diagram below shows the relation between AC, MC and AVC.

MC will always pass through the minimum of AVC and AC. As the output increases the gap between AC and AVC reduces.

AC, MC, AVC എന്നിവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഡയഗ്രത്തിൽ AC, MC, AVC എന്നിവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.

• M എപ്പോഴും AC, AVC എന്നിവയുടെ മിനിമം പോയിന്റി ലുടെ മാത്രമേ കടന്നുപോകു.
• ഉല്പാദനം വർധിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് AC, AVC എന്നിവ തമ്മിലുള്ള അകലം കുറഞ്ഞുവരുന്നു.

Cobb Douglas Production Function

Paul Douglas and Charles Cobb developed Cobb Douglas Production function in 1927. The production function is in the form
q = \(x_{1}^{\alpha} x_{2}^{\beta}\)
Where a and B are constants. The firm produces q amount of output using x₁ amount of factor 1 and x₂ amount of factor 2. This is a long run when α + β = 1, the production function exhibits constant returns to scale.

When α + β > 1, the production function exhibits increasing returns to scale.
When α + β < 1, the production function exhibits decreasing returns to scale.

കോബ് ഡഗ്ലാസ് ഉല്പാദന ധർമ്മം പോൾ ഡഗ്ലാസ് ചാൾസ് കോബ് എന്നിവർ 1927 – ൽ വികസിപ്പി ച്ചതാണ് കോബ് ഡഗ്ലാസ് ഉല്പ്പാദന ധർമ്മം. ഈ ഉല്പാദന ധർമ്മം താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന രൂപത്തിലാണുള്ളത്.
q = \(x_{1}^{\alpha} x_{2}^{\beta}\)
α + β എന്നിവ സ്ഥിരമാണ്. ഫേം X₁ എന്ന അളവിൽ ഒന്നാമത്തെ ഘടകവും X₂ എന്ന അളവിൽ രണ്ടാമത്തെ ഘടകവും ഉപയോ ഗിച്ച് q എന്ന അളവിൽ ഉല്പന്നം ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു ദീർഘകാല ഉല്പാദന ധർമ്മമാണ്.

α + β = 1 ആണെങ്കിൽ ഇത് തോതനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥിര പ്രത്യായം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.
α + β > 1 ആണെങ്കിൽ ഇത് തോതനുസരിച്ചുള്ള വർധമാന പ്രത്യായം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.
α + β < 1 ആണെങ്കിൽ ഇത് തോതനുസരിച്ചുള്ള അപചയ | പ്രത്യായം എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.